سال‌هاست که رژیم آخوندی فرزندان مردم ایران را به‌قتل می‌رساند. ابتدا با گله‌های چماق‌دار، سپس با کمیته‌چی‌ها و پاسدارهای وحشی و این روند ادامه داشته، در قیام آبان بیش از ۱۵۰۰تن از فرزندان مردم ایران را که به‌خاطر اعتراض به گرانی بنزین به خیابان آمده بودند، به گلوله بستند.
خانواده‌های داغدار شهیدان را نیز تحت‌فشار می‌گذارد، آنها حق سوگواری، برگزاری مراسم و حتی دادخواهی از خون فرزندانشان را هم ندارند. بارها مادران شهیدان قیام ۹۸ را تهدید کرو دستگیر کرده و این روند ادامه دارد. روز پنجشنبه ۴آذر ۱۴۰۰ خواهر یکی از شهیدان آبان را به دادگاه بندر ماهشهر احضار کردند.
بیدادگاه رژیم آخوندی اتهام او را «ضرب‌وجرح عمدی، تجمع غیرقانونی، انتشار تصاویر تحریک‌آمیز، عضویت در گروهک‌ها و توهین به خامنه‌ای، تبلیغ علیه نظام از طریق شعارنویسی و شرکت در اعتراضات سال۹۸، اخلال در نظم آسایش عمومی و برهم زدن امنیت کشور، سرقت بالابر و سنگ‌پرانی علیه مأموران انتظامی و امنیتی و اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم بر ضدامنیت کشور عنوان کرده است».
در حالی‌که تنها گناه او دادخواهی خون برادر شهیدش است. اما حرف حساب با این رژیم چیست؟ هرگز میان مردم ایران و حکومت آخوندی رابطه‌ای سازنده برگزار نشده و نخواهد شد. تنها زمانی مردم ایران به آرامش می‌رسند که حکومتی مردمی، بر سرکار بیاید که به‌جای سرکوب آزادی و حق بیان آزادانه‌ٔ نظرات به مردم داده شود. به‌جای چپاول دارایی‌های مردم، سرمایه‌های ایران را برای رفاه مردم هزینه کند. نیروی نظامی و انتظامی برای امنیت مردم باشند و نه سرکوب آنها البته این هدیه‌ای نیست که به مردم ایران عطا کنند؛ بلکه تنها همت مردم ایران آن‌را محقق خواهد کرد.
