در حالی‌که زنان در ایران برای هویت خود می‌جنگند، زنان در دیگر نقاط جهان، برای سهم ضروری خود در قدرت سیاسی و برابری دستمزدها مبارزه می‌کنند. پژوهشگران «مرکز سیاست‌گذاریهای عمومی» در «مؤسسه مدیریت هندوستان» اخیراً گزارشی منتشر کرده‌اند که وضعیت دستمزدی زنان را در یک دوره ۴۰ساله نشان می‌دهد.
در این پژوهش بنا بر روش متداول در جهان، خانواده را یک واحد در نظر گرفته‌اند. پیش‌فرض بنیادی این است که در هر خانوار، درآمدهای زوجین، یکجا جمع شده و به تساوی هزینه و توزیع می‌شود. اما این پیش‌فرض از بنیاد غیرواقعی است و این گزارش نشان می‌دهد که خانواده، از این نظر، مظهر و مهم‌ترین ظرف اعمال نابرابری جنسیتی است.
این گزارش که داده‌هایش را از نقاط مختلف جهان گردآوری کرده می‌گوید: نابرابری در دستمزدها، تا نابرابری در تقسیم درآمد خانواده بین زوجین هم‌چنان امتداد دارد.
پژوهش‌های این گروه نشان می‌دهند حتی در کشورهای پیشرفته اسکاندیناوی هم در تمامی این ۴۰سال، شکاف جنسیتی و نابرابری در «هزینه کرد» و توزیع درآمدهای خانوار وجود داشته و در هیچ کشوری زنان از درآمدهای خانواده، بهره مساوی نمی‌برند.
این در شرایطی است که در برخی کشورها مانند ایران، زنان اساساً جنس درجه دوم محسوب شده و طبق قوانین ارتجاعی رژیم، هویت‌شان در دایره مالکیت مرد تعریف می‌شود.
