اجلاس بین‌المللی روز جهانی زن در پاریس
قسمت آخر
اولکساندرا ماتویچوک
حقوقدان، برندهٔ جایزهٔ صلح نوبل (۲۰۲۲)، رئیس مرکز آزادی‌های مدنی اوکراین
لیما روبرتا گبوی برندهٔ جایزه صلح نوبل (۲۰۱۱) – لیبریا
زینت میرهاشمی-سردبیر نشریه نبرد خلق
عضو کمیته مرکزی سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران
فلور صدودی – عضو شورای ملی مقاومت
و نمایندگان انجمنهای جوانان و زنان در کشورهای اروپایی
اجرای برنامه هنری توسط گیسو شاکری و ماریا دانشور
اولکساندرا ماتویچوک برندهٔ جایزهٔ صلح نوبل ۲۰۲۲ - اوکراین
سرنوشت زنان در جهان به نتیجهٔ مبارزه زنان ایرانی بستگی دارد
آنها بار دیگر به ما نشان می‌دهند که مواردی مثل آزادی و همبستگی
به مرزهای جغرافیایی محدود نمی‌شود
اولکساندرا ماتویچوک حقوقدان برندهٔ جایزهٔ صلح نوبل (۲۰۲۲)، رئیس مرکز آزادی‌های مدنی اوکراین
نام من الکساندرا ماتویچوک است. وکیل حقوق‌بشر هستم و برایم افتخار بزرگی است که بتوانم با حضار برجستهٔ امروز صحبت کنم.
من وحشتناک‌ترین اقداماتی را مستند کرده‌ام که انسان‌ها علیه یکدیگر مرتکب می‌شوند و بر اساس تجربهٔ شخصی می‌دانم که حتی در چنین شرایطی، زنان فوق‌العادهٔ بسیاری در خط‌مقدم نبرد برای آزادی و دموکراسی هستند، مانند زنانی که در ایران برای کرامت انسانی خود می‌جنگند و با سرکوب شدیدی روبه‌رو هستند؛ از آزار و اذیت حکومتی در ایران، تا شکنجه و ضرب‌وشتم، خشونت جنسی، ناپدیدسازی اجباری، قتلهای فراقانونی، بازداشت غیرقانونی و پرونده‌های جنایی ساختگی و حتی محاکمهٔ غیابی. این زنان هیچ ابزار دیگری جز ایستادگی بر گفته‌ها و مواضعشان ندارند و البته این چیز کمی نیست.
به‌عنوان یک وکیل حقوق‌بشر و به‌عنوان یک زن، مایلم همبستگی خود را با زنان در ایران اعلام کنم.
مبارزه شما مبارزه ما است. سرنوشت زنان در جهان به نتیجهٔ مبارزه زنان ایرانی بستگی دارد. آنها بار دیگر به ما نشان می‌دهند که بسیاری از موارد به مرزهای جغرافیایی محدود نمی‌شود، هم‌چون آزادی و همبستگی.
لیما روبرتا گبوی - برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۱۱ – لیبریا
متشکرم.
من از کشوری می‌آیم که ما به‌عنوان یک دختر ۱۷ساله در آنجا وارد جنگ شدیم. کشوری که در آن زن‌ستیزی بیداد می‌کرد و با مرگ زنان خشونت مفرط علیه زنان باردار مواجه بودیم. به کودکان ۶ و ۹ساله سلاح داده می‌شد تا والدین خود بکشند. استفاده از مواد مخدر فراگیر بود. ملتی که آن‌قدر غرق شده بود که هیچ‌کس فکرش را نمی‌کرد هرگز در میان جامعهٔ ملتها به جایگاهی دست یابد. زنان معمولی مثل من با درآمد تنها ۱۰دلار آمریکا تصمیم گرفتند که به این موضوع پایان بدهند. ما در مقابل استبداد ایستادیم، تصمیم گرفتیم صحبت کنیم و از صداها و بدن‌هایمان که در هم‌شکسته و تحت تعرض و آزار قرار گرفته بود برای ایستادن استفاده کنیم. به‌مدت ۲.۵سال در کشورمان اعتراض کردیم. از یک محل به محل دیگر رفتیم، اما می‌دانستیم که اگر قرار است صلح و دموکراسی و عدالت و آزادی به کشور ما بیاید، توسط زنان تحقق خواهد یافت. ۲.۵سال بعد به صلح دست یافتیم. ۲۰سال گذشته و دیگر به جنگ برنگشته‌ایم.
۴دورهٔ انتخاباتی، بدون خشونت. با فعالیت‌هایمان، توانستیم اولین رئیس‌جمهور زن آفریقا را انتخاب کنیم، زنی که هنوز هم امروز یکی از قدرتهای جهان ما است. وقتی به ایران فکر می‌کنم، کشور ضعیفی نمی‌بینم. هزاران زن هستند که در اعتراضات سینه سپر کرده‌اند و امروز در زندان هستند. زنان در همین سالن که ایستاده‌اند و آماده‌اند برای آزادی و دموکراسی قیمت بدهند، ایران می‌تواند قیام کند، ایران قیام خواهد کرد، خانمها، دست‌هایتان را به‌یکدیگر بدهید، برای صلح و عدالت تلاش کنید؛ نگذارید ایدئولوژی‌ها بین شما تفرقه بیندازد. در لیبریا به ما گفتند که زنان مسیحی و مسلمان نمی‌توانند با هم کار کنند. ما از اینها سرپیچی کردیم، با هم کار کردیم، صلح را برای کشورمان به‌ارمغان آوردیم و به فرزندانمان بهترین هدیه را دادیم، یعنی همان دموکراسی که امروز از آن بهره می‌برند. زنان ایران! شما می‌توانید آنرا محقق کنید. آزادی و عدالت برای ایران، صلح برای ایران.
زینت میرهاشمی-سردبیر نشریه نبرد خلق، عضو کمیته مرکزی سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران
درود به همگی شما، به‌ویژه خانم مریم رجوی عزیز
و تشکر از برگزار کنندگان این برنامه، کنفرانس با شکوه که این فرصت را به من دادید.
هشت مارس، روز جهانی زن که مناسبت گردهمایی امروز ما است را پیشاپیش به همه پیکارگران برابری جنسیتی و رهایی زنان تبریک می‌گویم. ضمن درود به زندانیان سیاسی زن، آرزو می‌کنم که هر چه زودتر شاهد سرنگونی استبداد دینی و شکستن درهای زندان به وسیله مردم باشیم.
روز جهانی زن، موقعیتی برای همهِ ماست که درد و رنج زنان را یادآوری کنیم، به گامهایی که تاکنون برداشته شده، به شرایطی که در آن قرار داریم و مهمتر از همه به راه‌کارهایی برای رفع تبعیض جنسیتی، بپردازیم.
با توجه به وقت من صحبتم را در این چارچوب و به‌عنوان عضو سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران و عضو شورای ملی مقاومت ایران خلاصه می‌گویم.
قدردانی می‌کنم از کارزار خستگی‌ناپذیر و گسترده خانم مریم رجوی که موجب همراهی رنگین کمان زنان جهان با مبارزه مردم ایران و مقاومت سازمان‌یافته آن شده است.
مبارزه و مقاومت زنان ایران را می‌توان در قامت مادران داغدارِ زیباترین فرزندان آفتاب و باد، مادران شهیدان خیزشهای سالهای ۸۸، دی ۹۶و آبان ۹۸ و قیام ۱۴۰۱، مادران قتل‌عام شدگان دهه ۶۰ و همه مادران داغدار دید. تعدادشان آن‌قدر زیاد است که فرصت نام بردن از آنان متأسفانه نیست. مبارزه زنان را می‌توان در جنبش دادخواهی قتل‌عام شدگان، ناپدید شدگان قهری و در تشکلهای مستقل علیه اعدام دید.
در همینجا از زنان پیکارگر علیه وضع موجود، از زنان در کانون‌های شورشی که در گزارشهای رسانه‌های مقاومت فعالیتهای آنها منعکس می‌شود، از زنان رزمنده در پایگاه اشرف۳ در آلبانی، از فعالیتهای گسترده زنان در مقاومت ایران، از فعالان جنبش زنان در ایران و جهان و همه آنهایی که برای به زیر کشیدن استبداد دینی حاکم بر ایران مبارزه می‌کنند و هزینه زیادی را می‌پردازند، قدردانی می‌کنم.
تا جایی که به شورای ملی مقاومت ایران به‌عنوان آلترناتیو دموکراتیک موجود در برابر هیولای حاکم برمی‌گردد. برنامه و چشم‌اندازهای آن ثبت شده است. در برنامه ۱۰ ماده‌ای خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت برای ایران فردا، مصاحبه‌های وی و بیانیه‌های شورا به مسأله حقوق زنان پرداخته شده است.
در سال گذشته مبارزه با حجاب اجباری ابعاد کلانی پیدا کرد. حکومت نسبت به تحمیل حجاب حکومتی با زنان به شکل متضاد رفتار می‌کند. به این معنا که از آنها به‌عنوان ابزار نمایشی بدون رعایت حجاب حکومتی در نمایشهای دولتی استفاده می‌کند. زنانی که حجاب حکومتی را به چالش گرفته و با نافرمانی شجاعانه رژیم را به چالش گرفته و در ستیز با قوانین حکومت هستند، با فشارهای زیادی از زندان، شکنجه، تا از دست دادن جانشان روبه‌رو هستند. نمونه‌اش قتل حکومتی ژینا مهسا امینی، آرمیتا گراوند و دهها زن دیگر.
در ایران تحت سلطه ملاها، زنان به‌خاطر پوشش اختیاری، ۷۴ ضربه شلاق می‌خورند. دقیقاً همان رفتاری که طالبان با زنان افغانستانی و گروه داعش با زنانی که آنجا هست انجام می‌دهد. در این جا باید تأکید کنم در زمینه نقض حقوق زنان، رژیم ایران پیشوای گروه‌های ارتجاعی مثل طالبان و داعش است.
چه در زمینه حجاب و چه در زمینه محرومیتهای اجتماعی در تحصیل و کار و چه داشتن قوانین ضد زن. در همه این گروه‌های ارتجاعی زنان به‌عنوان یک ابزار هستند نه یک انسان برابر با مرد. در ایران کسانی که امکان مالی برای پرداخت جریمه ندارند باید شلاق و زندان و مرگ را پذیرا شوند. یعنی اجبار حکومتی هم طبقاتی است متأسفانه.
تحمیل حجاب اجباری نشانه تحجرگرایی و از پایه‌های حفظ و امنیت رژیم بنیادگرای اسلامی است. طی این ۴۵ سال متأسفانه، قوانین ضد زن هیچ تغییری نکرده بلکه، سرکوبگری زنان قانونمندتر شده است. این امر را در استخدام زنان در بازار کار، جدا کردن محیط کار و تحصیل، ساده سازی و تشویق مردان خانواده برای قتلهای ناموسی می‌توان دید.
باید تأکید کرد که رهایی زنان از بردگی و تبعیض تنها با سرنگونی کامل استبداد دینی حاکم محقق خواهد شد از این رو جنبش رهایی زنان با جنبش ضددیکتاتوری برای سرنگونی نظام حاکم پیوند جدایی ناپذیر دارد.
این واقعیت را کف خیابان با شعار «چه با حجاب، چه بی‌حجاب، میریم به سمت انقلاب» نشان داد.
بیش از صد سال مبارزه زنان برای برابری و آزادی در ایران آن چنان اعتباری کسب کرده که دیکتاتورها و مستبدان نمی‌توانند آن را مصادره کنند. قدمت جنبش زنان علیه تبعیض و نابرابری و علیه هر نوع ستم در ایران عمیق‌تر از آن است که شیفتگان رضا شاه و دنباله‌هایش بتوانند با تحریف تاریخ و اشاعه دروغ آن را به ابتذال سوق دهند.
از دیدگاه من به‌عنوان عضو سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران، تشکل‌یابی زنان در مبارزه برای رفع تبعیض جنسیتی امری ضروری است. رفع تبعیض جنسیتی ارتباط مستقیم با ستم طبقاتی داشته و در نتیجه مبارزه زنان برای رهایی تا رسیدن به سوسیالیسم و عدالت اجتماعی در شکلهای مختلف بستگی به ساختار هر جامعه همواره جاری خواهد بود.
در پایان سخنم یک توصیه به زنانی که تحت هر عنوان، هم‌چون مقامات دولتی، سیاستمداران، گزارشگران رسانه‌ها و یا جهانگردان که به ایران سفر می‌کنند، دارم، یک توصیه برای آنها. اگر می‌خواهند وضعیت اسفناک زنان در ایران را ببینند از مادران و همسران داغدار، زندانیان زن در زیر شکنجه، خانواده‌های زندانیان سیاسی و اعدام شدگان، از زنان زحمتکش در سیستان و بلوچستان و کردستان و خوزستان، از دخترانی که محلی برای آموزش ندارند، از زنانی که حتی آب آشامیدنی برای بهداشت ندارند، از کارتون خوابها دیدار کنند. آن وقت می‌توان گفت که سفر به ایران تشویق رفتارهای قرون‌وسطایی رژیم نیست.
سپاسگزارم که به من گوش کردید.
فلور صدودی-عضو شورای ملی مقاومت ایران
خانم رجوی با درود به شما و درود به مهمانان عالیقدرتون به همه یارانمان و خانواده بزرگ مقاومت…
روز جهانی زنان را به همه زنان آزاده. و به‌خصوص زنان آزاده میهن در بندم ایران. شاد باش می‌گویم.
و متأسفم از این‌که در زمانی که شاهد پیشرفتهای شگرف علمی در جهان هستیم باید هم‌چنان شاهد بی‌عدالتیها،
شاهد قانون شکنیها، تحجر و عقب‌ماندگی و تبعیض جنسیتی معدود کشورهای جهان باشیم که یکی از آن کشورها
ایران است با سابقه فرهنگی بسیار بالنده.
و اما آنچه را که باعث سربلندی ملت ماست. خستگی‌ناپذیری مبارزات مردم ایران همراه با مقاومتی سازمان‌یافته و
پیشرو و مترقی در مقابل دیکتاتوری مذهبی ایران که با رهبری شجاعانه خانم مریم رجوی با برنامه ۱۲ ماده
ایشان که نه فقط زن ایرانی بلکه رهایی تاریخی مرد و زن ایران را با هم مد نظر دارد. برنامه‌یی که در سال ۱۳۶۶ به تصویب شورای ملی مقاومت ایران رسید. تا آزادی را به ایران کهن با فرهنگ والایش بر گرداند.
همه از وضعیت ایران آگاه هستیم و در این زمان کم نیازی به بازگو کردنش نمی‌بینم و با توجه با قیام با شکوه مردم
ایران و به‌خصوص زنان در سالهای گذشته و بالاخص در سال گذشته و با شرایطی که در ایران می‌بینیم امید آن
می‌رود که سرنگونی رژیم نزدیک باشد. البته اگر مماشاتگران دست از همکاریشان با رژیم بر دارند.
اما به مناسمت روز جهانی زن اجازه می‌خواهم در ارتباط با زنان مجاهد خلق که نیروی محوری این مقاومت را
تشکیل می‌دهند چند جمله‌ای را به عرض حاضران برسانم.
من نیمی از عمرم را افتخار همراهی با مقاومت با شکوه در شورای ملی مقاومت ایران را داشته‌ام. و همیشه
کنجکاوانه و با دقت و علاقه زیاد به این زنان شجاع و مقاوم می‌نگرم.
رژیم زن‌ستیز آخوندی که دشمنی خاصی با مجاهدین خلق و به‌خصوص زنان مجاهد دارد که علت اصلی آن اعتقاد
مجاهدین به کرامت انسانی و برابری زنان و مردان است که در سرلوحه مبارزاتشان قرار دارد.
به همین دلیل رژیم آخوندی بی‌رحمانه‌ترین جنایات و سخت‌ترین و وحشیانه‌ترین شکنجه‌ها و قتل‌عام هزاران
نفر از آنان را با شقاوت و وحشیگری به انجام رسانده است. که می‌شود در تصاویری که همگان دیده‌اند به یک
نمونه آن توجه داشت.
تصویر خواهر گرانقدر مجاهد خلق طاهره طلوع که در یک عملیات نظامی در مرز ایران به‌شهادت رسید. که پاسداران رژیم نا جوانمردانه او را با طنابی از صخره‌ای آویختند که همگان ببینند که جمهوری اسلامی آخوندی کیست و چیست.
و اما آنهمه شقاوت و وحشیگری قرون وسطا یی ذره‌یی اثر در مبارزات و استقامت زنان مجاهد نگذاشت. بلکه آنها
را در مبارزاتشان استوارتر کرد و آنها در تمام سال‌ها به مبارزات خود در سخت‌ترین شرایط ادامه دادند و البته که
خانم مریم رجوی با رهبری بی‌بدیلشان این مقاومت را در سالهای بسیار سخت که سر فصل‌های زیادی داشته
است به اینجا رساندند. امروز ما شاهد مقاومتی با شکوه و یکتا در جهان هستیم.
من خاطرات پر محتوایی از اشرفیان دارم که یکی از انگیزاننده‌ترین آنها مربوط به زمانی است که آمریکا تصمیم گرفت به‌خاطر مماشات با رژیم مجاهدین خلق را خلع‌سلاح کند.
چیزی که یکی از بزرگترین اشتباهات سران آمریکا بود و به‌خاطر آن گروهی از نظامیان آمریکا را تحت فرماندهی ژنرال فیلیپس به شهر اشرف فرستاد. به یاد می‌آوریم مذاکرات شگفت‌انگیز جمعی از مسئولان مجاهدین خلق تحت فرماندهی خانم مژگان پارسایی با نیروهای آمریکایی را که توضیح آن نیازمند کتابی قطور است. مدتها پس از آن ژنرال فیلیپس در یک گردهمایی بزرگ مقاومت در توصیف زنان مجاهد گفت که مدتی را با افتخار در کنار مجاهدین خلق بوده و آرزو می‌کردند ای کاش در آن زمان دخترشان همراهشان بود و از آنهمه توانمندی زنان مجاهد می‌آموخت. او گفت دوران حضورم در اشرف از خاطرات فراموش نشدنی زندگیم است و از توانمندی، پشتکار، صداقت، مدیریت زنان مجاهد را هرگز فراموش نمی‌کنم.
او در بیان یکی از خاطراتش گفت ما بعد از دریافت یک خبر دروغ نیمه‌شب به محل استقرار مجاهد حمله کردیم آنجا با زنانی روبه‌رو شدم که بدون ترس از من که فرماندهی نیروها را به عهده داشتم و آن همه نیروی نظامی مهاجم سر ما فریاد می‌کشیدند و اعتراض می‌کردند و مانع کار ما شدند. شجاعت زنان مجاهد در آن صحنه تأثیر زیادی در شکستن ذهنیت من نسبت به مجاهدین داشت. این تنها یک صحنه از تاثیرات انگیراننده‌ای هست که مجاهدین بر روی حامیان شریف خود می‌گذارند.
پشتیبانی امروز هزاران تن از همان شخصیت‌های شریف سیاسی. حقوق‌بشری بین‌المللی از خانم مریم رجوی با
برنامه ده ماده ایشان یاد آور همان احساسات و محق بودن مجاهدین است و البته که هزاران ایرانی که قلبشان
برای آزادی ایران و مردم ایران می‌تپد همراه این مقاومت هستند.
حرف آخر این‌که:
با حضور پر رنگ کانون‌های شورشی در ایران و عملیات متهورانه آنها باید گفت در ایران غم زده، حکومتی که چشمان دختران جوان را به گلوله می‌بندد، در کشوری که هر روز شاهد اعدامهای نا جوانمردانه جوانان هستیم. در کشوری که فقر و فلاکت و بدبختی گریبانگیر مردم در بند است. کانون‌های شورشی ستاره‌هایی هستند شب شکن. می‌روند تا با مردم ایران و مقاومت سازمان‌یافته مردم ایران، آزادی را در آن دیار کهن نهادینه کنند.
به ستاره‌ها نگاه کن که شب را شکسته‌اند
الهه ذبیحی - استاد ارشد رشته کامییوتر دانشگاه لندن
به نام خدا و به نام زنان مجاهد خلق
با سلام به شما خانم مریم رجوی عزیز،
با سلام به حضار گرامی و مخصوصاً خواهرانی که به صف مجاهدین برای سرنگونی رژیم شیاد و زن‌ستیز آخوندی پیوستید.
با درود به کانون‌های شورشی و دختران جوانی که بارها صحنه‌های حماسه‌آفرین آنها را دیده‌ایم.
با گرامیداشت یاد پیشگامان مبارزات برابری‌جویانه زنان در ایران و جهان و به‌خصوص قهرمانانی که به‌رغم شدیدترین سرکوبها و محرومیت از حداقل حقوق انسانی‌شان، در برابر هیولای بنیادگرایی، که ۴۴سال است میهن ما را اشغال کرده، سرخم نکردند.
گرامی می‌داریم یاد هزاران دختران جوانی را که در اولین ماههای پس از سرنگونی دیکتاتوری سلطنتی، وقتی صدای گامهای فاشیسم دینی در کشور طنین‌انداز شد، در مقابل آن قد علم کردند.
با درود فراوان به زنان زندانی سیاسی که بر علیه ستم و سرکوب رژیم زن‌ستیز آخوندی قیام کردند و اکنون در سیاه‌چالهای این رژیم شکنجه می‌شوند.
زنانی هم‌چون مریم اکبری منفرد
که تنها به‌خاطر دادخواهی خون چهار خواهر و برادر شهیدش از ۱۵سال پیش در زندان به‌سر می‌برد. در همین ماه زهرا صفایی، از زندانیان دهه۶۰، پس از تحمل هشت سال حبس و شکنجه مجدداً دستگیر و به ۵سال حبس محکوم شد.
مرضیه فارسی، ۵۶ ساله، مادر دو فرزند به ۱۵سال حبس محکوم شد فروغ تقی‌پور ۲۹ساله با تحصیل لیسانس حسابداری هم به ۱۵سال محکوم شد.
جرم آنها حمایت از سازمان مجاهدین است و صد البته مجاهدین تنها تهدید بزرگ و دشمن اصلی این رژیم وحشی‌اند.
هم‌چنین زینب جلالیان از زنان مبارز کرد ۱۵سال است در مقابل شرایط غیرانسانی زندانهای رژیم مقاومت می‌کند.
حضار گرامی
رژیمی که حکم قتل مجاهدین را در همان ماههای اول حکومتش صادر کرد و دهها هزار تن از آنها را در دهه۶۰ یا قتل‌عام ۶۷ اعدام کرد، بعد از ۴۴سال تازه به یاد محاکمه مجاهدین افتاده و یک دادگاه فرمایشی برای محاکمه رهبری مقاومت و بیش از ۱۰۰ تن از مجاهدین راه انداخته که شماری از آنها از زنان مسئول مجاهدین‌اند. واکنشی که نشانگر ترس این رژیم از حمایت گسترده مجاهدین و پایگاه آنها در کشور ایران است.
از همین جا به خامنه‌ای سفاک می‌گوییم، تو با این دادگاههای نمایشی، هرگز نمی‌توانی در مبارزات زنان شجاع ایرانی خللی وارد کنی.
هزار زن قهرمان مجاهد امروز در اشرف۳، الهامبخش مبارزات چند نسل از زنان و دختران ایرانی چه در شهرهای مختلف کشور و چه در سراسر جهان‌اند. به راستی ما ایستادگی و فداکاری را در برابر این نظام زن‌ستیز از آنها آموخته‌ایم.
خانم رجوی عزیز
همه ما با الهام از می‌توان و باید شما همراه و پشتیبان زنان پیشتاز مجاهد خلق برای ساختن ایرانی آزاد، آباد و مستقل خواهیم بود. و امشب شما در این مکان حضور پرشور ما و این نیرو را شاهدید و ما به شما حاضر حاضر می‌گوییم.
و اما در ایران این شور و عشق چه بسا بیشتر و در رودی پر‌تلاطم به‌شدت در جریانه و ما آنرا در فعالیتهای روزانه کانون‌های شورشی روزانه می‌بینیم.
خانم رجوی
شما ۲۷سال پیش در یک سخنرانی تاریخی در دورتموند آلمان خطاب به آخوندها گفتید: شما هر چه در چنته داشتید علیه زن ایرانی بکار گرفتید اما مطمئن باشید که ضربه مهلک را از همان جایی خواهید خورد که اصلاً به حسابش نمی‌آورید.
ولی مطمئن باشید به‌دست همین زنان آگاه آزاد و رها بساط ستم شما در همه‌جا برچیده خواهد شد.
در پایان از طرف به‌نمایندگی از خواهرانم می‌گوییم که ما ضمن قدردانی از پاکبازی و رنج و تلاش بی‌وقفه شما با افتخار تا روز خجسته آزادی در کنار شما خواهیم بود.
عسل رضازاده-انجمن جوانان ایرانی در لوکزامبورگ
خانم رجوی عزیز، میهمانان محترم، خانمها و آقایان، در حالی که روز جهانی زن را جشن می‌گیریم، مایلم از تمام زنانی که راه را برای حضور ما در اینجا هموار کردند، تجلیل کنم. با افتخار می‌توانم بگویم که من سومین نسل از زنان خانواده‌ام هستم که انتخاب کردیم علیه ظلم و برای عدالت مبارزه کنیم. از مادربزرگم شروع می‌کنم که پسر ۲۳ ساله خود را در اثر وحشیگری این رژیم از دست داد، رژیمی که عدالت را که شایسته او بود سلب کرد. تنها جرم او؟ حمایت از مجاهدین. مادرم وقتی در سن من بود در کنار هزاران نفر دیگر از نسل خود زندانی شد و شاهد وحشیگری است که بر کسانی که جرأت صحبت کردن دارند، اعمال می‌شود. فداکاریهای آنها، همراه با تعداد بی‌شماری دیگر، ما را به این لحظه رسانده است، جایی که من این افتخار را دارم که آزادانه به‌نمایندگی از کسانی که از ترس و ستم ساکت شده‌اند صحبت کنم. علاوه بر تاریخچه خانواده‌ام، تصمیم آگاهانه گرفتم که در کنار زنان شجاعی که از سکوت خودداری کردند، با استفاده از صدای خودم و امتیازات و امکاناتم و در عین‌حال پذیرفتن مسئولیتها و وظایفم، بجنگم. در قیام ۲۰۲۲، شاهد دختران جوان سرکشی بودیم که همه چیز خود را برای آزادی فدا کردند. آنها به صراحت گفته‌اند که بازگشتی وجود ندارد و تنها نتیجه قابل‌قبول تغییر رژیم است. شجاعت آنها در خیابان‌ها نه تنها قدرت آنها را نشان می‌داد، بلکه از همه مهمتر امید و آرزوهای آنها را نشان می‌داد. این بارقه امید به کابوسی برای رژیم سرکوبگر تبدیل شده است با وجود این‌که تنها ۲۰ سال سن داشتند، اما به طرز غم‌انگیزی، بسیاری از قربانیان حتی از من هم جوانتر بودند. با این وجود، با وجود سختی‌ها، زنان هم‌چنان در واحدهای مقاومت در سراسر ایران به مقاومت و ایستادگی ادامه می‌دهند. با همکاری یکدیگر، شجاعت و انعطاف پذیری آنها در برابر ناملایمات تسلیم ناپذیر باقی می‌ماند. با هر ضربه‌ای که تحمل می‌کنند، با هر مانعی که روبه‌رو می‌شوند، آتشی را شعله‌ور می‌کنند که خاموش شدنی نیست. ستمگران ممکن است سعی کنند آن را سرکوب کنند، اما تلاش آنها فقط به شعله‌های سرکشی دامن می‌زند. تسریع در سقوط اجتناب‌ناپذیر. در سال‌هایی که با مقاومت کار می‌کردم، یک درس اساسی آموختم. فداکاری و هرگز امید خود را در برابر وحشیگری رژیم از دست ندهید. بیایید میراث کسانی را که پیش از ما آمدند و خستگی‌ناپذیر برای حقوق و آزادی‌هایی که برای ما عزیز هستند مبارزه کردند، گرامی بداریم. بیایید با هم در کنار خانم رجوی بایستیم و در عزم خود پایدار بمانیم برای به چالش کشیدن بی‌عدالتی و ساختن آینده‌ای که در آن همه زنان و مردان بتوانند فارغ از هر نوع ظلم زندگی کنند.
همان‌طور که خانم رجوی همیشه می‌گوید ما می‌توانیم و باید. اگر اجازه بدهید چند کلمه‌ای فارسی هم بگویم.
حرف نسل ما اینه که: ممکنه که ما سنّ زیادی نداشته باشیم اما، به‌خاطر درس‌های زیادی که از جنبش مقاومت، مخصوصاً از خواهرای مجاهد یاد گرفتیم، با مسئولیت خودمون به‌خوبی آشناییم.
نسل ما راه صبای قهرمان رو ادامه میده که در آخرین لحظات عمرش، در حالی که می‌توانست با تن‌دادن به خواست دشمن، زندگی خودشو نجات بده، آزادی مردمشو انتخاب کرد و اون پیام تاریخی رو به همه ما داد که: تا آخرش می‌ایستیم.
ما ارزش مبارزه و خون شهدا مثل نیکا و اسرا و آرمیتا. ما هم مثل اونها احساس مسئولیت می‌کنیم برای آزادی کشورمون.
ما اومدیم اینجا به کانون‌های شورشی به‌ویژه خواهرای شجاعمون بگیم که اگر شما در زیر سرکوب وحشیانه‌ٔ آخوندها و پاسدارا اینطوری محکم و قوی مبارزه می‌کنین، برای ما که خارج از ایران همه امکانات رو داریم، این مبارزه بیشتر و بیشتر ضروریه. ما می‌گیم جای ما در صف اول نبرد با این رژیم زن‌ستیز است. و شما ما را در کنار خودتان بدانید.
ما به خواهر مریم عزیز و خواهران عزیزم در ایران می‌گیم: که شما پتانسیل قوی به نسل جوانان را دارید ما می‌توانیم چون آینده از آن ماست
ویدا نیک طالعان- انجمن زنان برای دموکراسی در ایران - شمال آلمان
خانم رئیس‌جمهور، حضار محترم سلام بر شما
من در ابتدا می‌خواستم از خانم رئیس‌جمهور خواهر مریم عزیزم تشکر کنم به‌خاطر سخنانشان سخنرانی خیلی تاثیرگذار الهامبخش پر از امید و با آن باورهای زیبایتان که نور روشن آزادی را در رگ های همه ما روشن کرد. متشکرم خانم رجوی
در میهن من ایران بیش از چهار دهه است که مردم به‌خصوص زنان در اسارت یک حاکمیت پلید و زن‌ستیز هستند. زنان علاوه بر تحمل ستم سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، کفاره «گناه» زن بودن را هم می‌دهند. اما آن روی سکه، تصویر زنان آزاده ایرانی هستش که از آغاز حاکمیت این جانیان با این حکومت جنگیده‌اند.
از دختران جوان میلیشیا تا زنان مجاهد در صفوف ارتش آزادیبخش نبردی طولانی در مسیری سخت طی شده که پشتوانه زنان در قیامها و کانون‌های شورشی هست.
مبارزات زنان مجاهد و نقش رهبری‌کننده آنها در مقاومت ایران، به من این امکانو داده که به هویتم به‌عنوان یک زن و انسان افتخار کنم. افتخار کنم که من یک زن ایرانی هستم و می‌توانم مبارزه کنم.
جهان پیشتازی زنان ایرانو در قیام۴۰۱ به‌چشم دید، آنها در کف خیابان در گروه‌های چند نفره و بسیاری با کوکتل مولوتف در تعقیب و گریز پاسداران بودند. آنها در مقابل مسیرهای انحرافی رژیم و همدستانش با اتحاد و همبستگی فریاد می‌زدند و شعار تمام مردم ایران رو در سراسر جهان فراگیر کردند. مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر
جهان فریاد زنان ایران را شنید و فهمید که نبرد آنها برای این نیست که چیزی از دیکتاتوری دینی بخواهند؛ بلکه آنها به میدان مبارزه آمده‌اند که رژیم آخوندی را از روی زمین بردارند و تمام ایرانو آزاد کنند.
حضار گرامی
این پایداری از کجا می‌آید؟ این پایداری از اونجا آغاز شد که زنان شجاع و از خود رها، در نبرد با وحشی‌ترین دیکتاتوری مذهبی بار سنگین مبارزه رو بدوش کشیدند. تا به ما و نسلهای آینده ما آزادی و برابری‌رو بیاموزند و ما را از چنگال ارتجاع زن‌ستیز آزاد کنند. از زنان مجاهد که در این سال‌ها افتخار همراهی و همرزمی را با آنها داشتم بسیار آموختم. خودم را به‌عنوان یک زن و یک انسان مؤثر و تعیین‌کننده در مبارزه می‌بینم ما دیدیم راه هموار است چرا که سختیهای این راه را کسان دیگر آنها زنان مجاهد به جان خود خریدند
از تحمل زندان، شکنجه و حتی اعدام و گذشتن از خانه و خانواده و فرزند که ما همه می‌دانیم به چه معنا است. از به عهده گرفتن بالاترین مسئولیتها و سختی مسیر مبارزه و پایداری در مقابل رژیم و وزارت اطلاعاتش و بقایای شاه با ترفندهای مختلف برای کنار زدن و وارونه جلوه دادن فداکاری بزرگ این جنبش به صحنه آمدند اما غافل از این‌که این ارزشهای انسانی در خاطره تاریخی مردم ما حک شده است و مردم ایران این الگوهای فداکاری را فراموش نخواهند کرد. همه ما در مقابل این فداکاری عظیم برای آزادی تعظیم می‌کنیم درود بر شما
و درود بر مریم رجوی درود بر مریم رجوی که یکی از پیچیده‌ترین نبردهای سیاسی تاریخ معاصر را در مقابل یک دیکتاتوری مذهبی بیرحم هدایت می‌کند و امید روشن مردم ایران است درود بر شما
در اینجا می‌خواستم ازتون اجازه بگیرم و یک لحظه شادی را که داشتیم با هاتون در میان بگذارم ما دیدیم که آقای ویدال کوادراس در یک کنفرانس بزرگ مطبوعاتی در مادرید شرکت کردند.
بسیار خوشحال شدیم که او در یک نبرد بزرگ سیاسی با رژیم جان سالم بدر برد و قویتر و سالم‌تر از همیشه به صحنه آمد. خد را شکر کردیم که این مبارز خستگی‌ناپذیر این حامی بزرگ و یار دیرین مقاومت، خدا او را به ما برگرداند. خدا را شکر واقعاً رژیم در داخل مردم را سرکوب می‌کنه در خارج هم می‌خواهد با ترور و وحشت یک فضایی درست کنه که از مقاومت برحق مردم ایران پشتیبانی نشه ولی آقای دکتر ویدال کوادراس گفت آنها می‌خواستند به‌خاطر حمایتم از مقاومت ایران، مرا از میان بردارند و به دیگران پیام بدهند که از مقاومت حمایت نکنید. خوشبختانه من نجات پیدا کردم و تا به آخر به این مبارزه ادامه می‌دهم. البته با انگیزه‌ای بسیار بیشتر.
و اما ما زنان ایران با آرمان سازمان مجاهدین و با راهی که آقای مسعود رجوی برادر عزیزمون برای ما باز کرده حرکت می‌کنیم و به شما قول می‌دهیم خواهر مریم که تا آخرش با شما ایستاده‌ایم
خواهر مریم به‌طور واقعی شما همانند نوری بر قلبهای خسته، دردمند و زخمی زنان ایران تابیدید. شما راه مبارزه را به ما نشان دادید من ازتون متشکر هستم
ایدی لاش ـ خبرنگار، مدیر روابط عمومی
پایان جشن امروز مان نزدیک می‌شویم و البته این فقط در مورد کلمات گفتاری نیست، بلکه کلماتی است که با آواز خوانده می‌شود. و بسیار عالی است که ما چند نوازنده را در اینجا به‌همراه خود خواهیم داشت. مهمان بعدی ما هم یک خواننده سرشناس ایرانی و هم از مقاومت ایران است. بر روی سن استقبال می‌کنیم از خانم گیسو شاکری
گیسو شاکری-هنرمند
درود به تمام زنان شورشگر، اشرف‌نشان و زنان قهرمان و آزادیخواه و آگاهی که و زندانیان سیاسی و مادران داغدیده چه در زندانهای مخوف و چه در زندانی به وسعت ایران در دو دیکتاتوری شاه و شیخ
که برای دستیابی به آزادی و برابری با تمام توان کوشیده و می‌کوشند و جانشان را در گرو آزادی و در گرو آرمانهایشان که همان آزادی و برابری است گذاشته و می‌گذارند.
این زنجیره‌انسانی قدرتمند و مقاوم هم‌چنان ادامه دارد و روزبه‌روز با آگاهی بیشتر به حقوق برابر و انسانیش مستحکمتر و آبدیده‌تر می‌شود. راهی دشوار همراه با گامهای استوار و پیشتازی و رهبری زنان در مقاومت ایران، این نیروی توانمند تغییر، نیرویی که این قلعه عنکبوتی و درهم بافته و پوسیده و متحجر مذهبی ضد زن را سرانجام تسخیر خواهد کرد.
هر روز روز انسان است. روز زن است و امروز چون همیشه فرصتی نو برای تجدید عهد با نیروی تغییر یعنی شما راه دشوار را چون هدف همه‌گیر و عظیم و انسانی است می‌پیماییم و یکبار دیگر می‌گوییم حاضر، حاضر، حاضر
زنده باد آزادی و برابری
ایدی لاش ـ خبرنگار، مدیر روابط عمومی
تشکر بسیار از گیسو برای اجرای جذاب و هیجان انگیزش بسیار سپاسگزارم. بنابراین ما یک هدیه ویژه دیگر برای شما داریم. اجرای بعدی توسط ماریا دانشور خواهد بود و آقای مناسیان در نوازندگی فلوت او را همراهی می‌کند و هم‌چنین آقای محمد شمس در پیانو.
ایدی لاش – خبرنگار، مدیر روابط عمومی
با تشکر فراوان از خواننده‌های فوق‌العاده خب، امروز گرامیداشت فوق‌العاده‌یی از روز جهانی زن بود. ما فریاد زدیم و از پایداری، قدرت و قوت زنان خواندیم. ما تجاربی را به‌یاد آوردیم از آنچه در طول درگیریهای تاریخی برای زنان رخ داده، زنانی از سراسر جهان؛ از ایرلند شمالی، لیبریا، لتونی و کلمبیا به یاد می‌آوریم. و داستانهای سرکوب را شنیدیم که تا همین امروز ادامه دارد. و قدرت مقاومت را گرامی داشتیم، همراه با رؤسای جمهور، وزیران، نمایندگان پارلمان، روزنامه‌نگاران، مبارزان، حقوقدانان و وکلا؛ مدافعان حقوق زنان که مدت‌هاست به‌سختی برای آزادی و برابری جنگیده‌اند. همیشه چنین انرژی خارق‌العاده‌یی از گردهم‌آوردن زنان حاصل می‌شود و امروز مطلقاً استثنا نیست. مفتخرم که امروز اینجا با شما بودم. از خانم رجوی و کل تیم برگزار کنندهٔ این برنامه تشکر می‌کنم. مرسی
پایان
