رژیم آخوندی در اولین ساعات روز۲۲ اسفند با شلیک ۱۲فروند موشک بالستیک به شهر اربیل در کردستان عراق مدعی شد که یک مرکز مربوط به اسراییل را هدف قرار داده است. این تجاوز رسوا به یک کشور توسط بانکدار تروریسم در جهان، بلافاصله با واکنش‌های جهانی مواجه شد و برخلاف کیسه‌یی که نظام برای باج‌خواهی با این قدرت‌نمایی پوشالی دوخته بود ناظران مسائل ایران گفتند این اعمال هر چه بیشتر سیاست مماشات با نظام را به انزوا می‌برد. و تأثیر بلافصل آنرا هم در امتیازاتی که ممکن بود در مذاکرات وین به رژیم داده شود ممکن است ظاهر شود.
اما در این میان این موشک‌پرانی و اعلام آن و تأکید بر آن در رسانه‌های حکومتی چیزهای دیگری را هم نشان داد.
اولین نکته‌ای که از نظر ناظران برجسته شد فرصت‌طلبی بانکدار تروریسم در بحبوحه جنگ اوکراین برای باج‌خواهی است. رژیم آخوندی که بعد از ۲۰۰حمله به نیروهایش در سوریه توان جمع کردن آثار آن را نداشت حالا به بهانه هلاکت دو سرهنگ پاسدار عراق را عرصهٔ باج‌خواهی خود قرار داده است. که از قضا این بیانگر ضعف و درماندگی‌اش است. اما رژیم با به خط کردن انواع پاسدارانش تلاش می‌کند از این اقدام برای خودش نان اقتدار گرم کند.
مصطفی خوش چشم؛ کارشناس حکومتی روز ۲۲اسفند ۱۴۰۰ در تلویزیون شبکه یک رژیم گفت: «با خروج آمریکا و خلاءیی که پیش خواهد آمد همگان می‌دانند که ایران اصلی‌ترین بازیگر منطقه هست و بیشتر هم خواهد بود در آینده».
تأکید بر گسترش نفوذ نظام که این کارشناس حکومتی مدعی شد، چیزی جز توسعه تروریسم نیست که سرتیپ پاسدار سعدالله زارعی در روز ۲۳اسفند ۱۴۰۰صریح‌تر به آن اشاره می‌کند.
وی که حرفهایش در روزنامه حکومتی فرهیختگان درج شده ضمن استراتژیک قلمداد کردن حمله موشکی به خاک عراق و بعد از برملا کردن خوی توسعه‌طلبانه نظام، ناخواسته به استیصال نظام اذعان کرده که این عملیات را ناگزیر در واکنش به شکست در مذاکرات برجامی انجام داده است. فرهیختگان به‌نقل از وی می‌نویسد: «آمریکایی‌ها تلاش می‌کنند برجام را آغاز یک راه معرفی کنند؛ راهی که در ادامه‌اش برجام نظامی است، برجام منطقه‌یی است، برجام حقوق‌بشر است، برجام حقوق اسلامی است و. ». (سایر برجام ها). .
روزنامهٔ حکومتی جوان وابسته به سپاه پاسداران هم در همین روز۲۳اسفند در مطلبی با عنوان «پاسخ به وقت حاج قاسم» بعد از نشان دادن چنگ و دندانهای تروریستی به کشورهای منطقه بالاخره ناگزیر شده تلویحا اذعان کند که این اقدام از سراستیصال و در بن‌بست شکست تلاشهای رژیم در وین برای گرفتن امتیاز بوده است. این روزنامه با بیان معکوس به نقض مرزسرخ های رژیم در وین و دست خالی‌اش برای کوچکترین امتیاز اذعان کرده و نوشته است: «آمریکا باید درک می‌کرد که نمی‌تواند در وین باج بگیرد و چماق تحریم را حفظ و از خطوط قرمز (نظام) عبور کند».
به این ترتیب روشن می‌شود که بانکدار تروریسم به‌دلیل خفگی اقتصادی ناچار فیگور تمدن و گفتگو گرفته بود تا راه نفسی برای رهایی از خفگی اقتصادی پیدا کند. الآن که می‌بیند تمام باج‌خواهی‌اش در قامت توسعه هسته‌یی شکست‌خورده، لاعلاج همان خوی تروریستی و جنگ‌طلبانه‌اش را با پرتاب موشکهای بالستیک به کشور دیگر بارز می‌کند. اما پیام ضعف و ذلت از این بدمستی موشکی را قبل از هر چیز کارگزاران خودش گرفته‌اند و به او هشدار می‌دهند که در این شرایط عربده‌کشی موشکی با اتکا به روسیه چیزی جز ذلت نیست.
روزنامه حکومتی جمهوری اسلامی در روز ۲۳اسفند خطاب به سران نظام که به‌خاطر هلاکت دو پاسدار به اربیل موشک زده‌اند نوشت: «روابط صمیمانه پوتین با (اسراییل) و شکل گرفتن (کشته شدن) دو افسر پاسدار توسط اسراییل و به گروگان گرفته شدن توافق برجامی توسط روسیه همزمان با سفر نخست‌وزیر (اسراییل) به مسکو را هم که حضرات نادیده می‌گیرند و با ماله‌کشی‌های حرفه‌یی تلاش می‌کنند به تقدس کرملین خدشه‌ای وارد نشود».
آنچه ناظران مسائل ایران می‌گویند این است که استیصال نظام پیش از عرصهٔ بین‌المللی و منطقه‌یی، در صحنه داخلی و در مقابله با جوانان بپا خاسته در کانون‌های شورشی عیان شده است و همین عجز در برابر مقاومت آزادی ستان مردم ایران است که بار دیگر نظام آخوندی را به صدور بحران و تروریسم کشانده است. همان‌طور که خمینی در بی‌پاسخی به مسائل جامعه ایران به صدور جنگ و دخالت در منطقه روی آورد.
بنابراین هشدارهای مقاومت ایران از ده‌های قبل مبنی بر این‌که این رژیم تجاوزگر تنها زبان قاطعیت را می‌فهمد، بار دیگر به اثبات رسید و این‌که هر گونه امتیاز دادن به این فاشیسم مذهبی، چراغ سبز دادن به تروریسم و جنگ‌افروزی است
