کنفرانس روز جهانی زن در بروکسل و اشرف۳ با عنوان «پیش به‌سوی یک جمهوری دموکراتیک پیشتازی زنان ایرانی در صف مقدم»، به‌طور ویژه‌یی با قیام سراسری و انقلاب دموکراتیک مردم ایران گره خورده بود که در آن زنان ایران، نقش پیشتاز داشتند. قیامی که گام به‌گام آن، با خون اولین شهید مهسا امینی در تهران تا آخرین شهید، زربی‌بی اسماعیل‌زهی در زاهدان و ۸۳زن شهید قیام، نشانه‌گذاری شده است.
این حقیقت که پرچم آزادی و برابری زنان، اکنون در بلندترین اوج خود، در ایران و توسط زنان ایرانی در رویارویی با رژیم ضدانسانی و زن‌ستیز آخوندها به‌اهتزاز درآمده، به‌درخشان‌ترین وجهی در سخنان شخصیتهای برجسته شرکت‌کننده در این کنفرانس انعکاس داشت. آنها با شگفتی و احترام از نقش زنان در قیام و انقلاب دموکراتیک ایران و زمینه‌ها و ریشه‌های تاریخی دهها سالهٔ آن، یاد می‌کردند:
خانم گرت کرامپ کارنبائر وزیر دفاع سابق آلمان گفت: «زنان ایران برای زنان در سراسر دنیا و به‌خصوص برای ما الهام‌بخش هستند که ما زنان می‌توانیم در یک دنیای آزاد زندگی کنیم».
خانم دومینیک آتیاس ـ رئیس شورای اداری بنیاد وکلای اروپا و رئیس پیشین کانون وکلای اروپا با بیش از یک میلیون عضو، سخنان خود گفت: «زنان ایرانی! چهل سال خون‌ریزی به‌شما حق شورش می‌دهد. سابقه طولانی رنج و مبارزات. ۴۰سال ظلم، شکنجه، دیده نشدن. شما قدرت فراموش‌شده جهان هستید. امروز زنان ایرانی در خط مقدم مبارزه هستند. نباید باور کرد که زنان ایرانی همین ۶ماه پیش از خواب بیدار شدند. آنچه اکنون در حال رخ دادن است، نشان‌دهنده مبارزه طولانی و دردناکی است که زنان ایران در هر سن و سال و در همه جا پیش برده‌اند. آنها مبارزه را نسل به‌نسل پشت سر گذاشته‌اند... اکنون زنان ایران بلند و واضح فریاد می‌زنند: "مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه رهبر!" زنان ایران حتی امروز هم بهای زیادی می‌پردازند. تعداد بیشماری دستگیر و ناپدید شده‌اند، شکنجه برای شکستن اراده آنها وجود دارد. آنها زنان را در هر سنی، حتی دختران را شکار می‌کنند. آنها به‌دنبال مسموم کردن دختران هستند تا از دسترسی آنها به‌آموزش جلوگیری کنند تا شورش را متوقف کنند. مرگ بر آن هیولاها!».
خانم کندیس برگن وزیر سابق توسعه اجتماعی و رهبر سابق حزب محافظه‌کار کانادا گفت: «من لذت و افتخار ملاقات با برخی از این زنان جوان باور نکردنی را داشته‌ام، آنها فداکاریهای زیادی کرده‌اند. خانوادهٔ خودشان، برخی از امیدها و رویاهای خودشان، برخی چیزهایی که آنها را به‌یک زن تبدیل می‌کند، آموزش و شادی‌هایی که می‌توانستند داشته باشند، اما آنها را فدای شادی بیشتر و رسالتی بزرگتر کرده‌اند. آنها رقیب یکدیگر نیستند. آنها سعی نمی‌کنند از یکدیگر سبقت بگیرند».
خانم لیندا چاوز مدیر پیشین روابط‌عمومی کاخ‌سفید گفت: «دهها سال است که سازمان و گروهی وجود دارد که با رژیم مبارزه می‌کند. مجاهدین خلق، که توسط یک زن رهبری می‌شوند. مریم با شجاعت در مقابل رژیم تهران ایستاده است... خانم رجوی کاملاً روشن کرده است که آنچه زنان ایران می‌خواهند، آزادی و دموکراسی و حق کنترل زندگی خودشان است».
خانم کاتلین دپورتر نمایندهٔ مجلس فدرال بلژیک و نایب‌رئیس کمیسیون مقابله با کرونا گفت: «اگر شما برای آزادی و برابری و دموکراسی مبارزه کردید، با هدایت برجستهٔ رهبری خانم رجوی بوده او اثبات کرده که رهبری زنان چیست. او واقعاً زنان را به‌جایی می‌برد که آنها باید بروند تا یک رهبر سیاسی شوند، تا ما آینده را در دستان خود بگیریم».
سخنان این زنان نام‌آور تنها به‌ستایش از نقش زنان ایران و حضور آنها در مدار رهبری جنبش محدود نبود، آنها به‌مسائل کنونی ایران، تلاشهای رژیم و متحدان و حامیان ارتجاعی ـ استعماری‌اش برای منحرف کردن قیام و انقلاب دموکراتیک ایران نیز پرداختند.
خانم کارنبائر گفت: «بحث بر سر این نیست که یک دیکتاتور را با دیکتاتور دیگر جایگزین کنیم. بلکه بحث بر سر این است که از اپوزیسیون به‌رهبری مریم رجوی که برنامه‌اش را برای یک ایران آزاد و دموکراتیک ارائه داده، تا یک ایران صلح‌آمیز و عاری از ترس و وحشت برای مردم بنا شود، (حمایت کنیم). این یک جایگزین نمونه برای صلح و آزادی و دموکراسی در ایران است».
خانم رامایاد وزیر سابق حقوق‌بشر فرانسه گفت: «زنان ایران سال‌هاست که برای احقاق حقوق خود برای برابری و آزادی مبارزه می‌کنند... ساده‌لوحانه خواهد بود که مقاومت آنها را به‌حجاب تقلیل دهیم. آنها برای آزادی می‌جنگند تا به‌هر چه می‌خواهند برسند. با وجود خطرات، آنها برای تغییر عمیق جامعه در ایران مبارزه می‌کنند. بسیاری در زندان هستند. خیلی‌ها کشته شدند.
خانم لطیفه آیت‌بالا نماینده پارلمان بروکسل و مسئول امور زنان حزب لیبرال بلژیک گفت: مبارزه زنان ایرانی و کل جامعه ایران، به‌مسأله اجباری بودن حجاب محدود نمی‌شود؛ این مبارزه برای آزادی‌ها و حقوق اساسی، برابری جنسیتی حقوق اقلیت‌ها، چه قومی و چه غیرقومی و پایان خشونت یک رژیم است».
در پایان جا دارد به قسمتی از سخنرانی خانم مریم رجوی که به نوعی مضمون و چکیدهٔ سخنرانیهای این کنفرانس بود، اشاره کنیم که گفت: «نقش کلیدی زنان برای براندازی یک استبداد مذهبی همان چیزی است که هیچ‌وقت آخوندها نمی‌خواستند. از ۳۰سال پیش گفته‌ایم که همین نیروی بالندهٔ زن بپا خاسته است که قیام را برمی‌انگیزد. پس وای به‌حال آخوندها، زیرا از همان جایی خواهند خورد که هرگز فکر نمی‌کنند. یعنی از زنان و ارادهٔ سرسخت آنها برای سرنگونی رژیم زن‌ستیز آخوندی».
