یک زمانی بود که احمدی‌نژاد با اتکاء به 578 میلیارد دلار درآمد نفتی در طی دو دوره دولتش برای جامعه جهانی کُری می‌خواند که قطعنامه تحریمها کاغذپاره‌ای بیش نیست.(1)
امروز اما روحانی و دولتش کاسه گدایی در دست به‌دنبال نهادها و مجامع و معاهدات جهانی می‌گردند تا شاید با غلط کردم گویی و اظهار ندامت و در قالب امضای پروتکلها و تصویب قوانین مد نظر این معاهدات در مجلس آخوندی، امکانی برای بازکردن یک حساب بانکی برای نظام، پیدا کنند.
البته فکر نکنید این فقط روحانی است که اقتدار ناداشته نظام را به حراج گذاشته و با گردن کج با طرف حسابهای بین‌المللی تنظیم رابطه می‌کند؛ خیر، احمدی‌نژاد هم اگر بود و به این پیسی اقتصادی می‌افتاد، هرگز از آن بلبلزبانیها نکرده و سعی می‌کرد مثل بچه آدم حرف بزند.
قضیه از این قرار است که سالهاست روحانی می‌خواهد رژیمش را از لیست سیاه گروه ویژه اقدام مالی (FATF) در رابطه با پولشویی و حمایت مالی از تروریستها خارج کند.
رژیم تا سال 94 هم‌چنان در این لیست قرار داشت اما از آن زمان با اجرایی شدن برجام، نام رژیم در آن لیست تعلیق شد ولی هم‌چنان در لیست کشورهای «پرریسک» باقی ماند.
در سال 94 رژیم پیشنهاد گروه ویژه اقدام مالی (FATF) که به «برنامه اقدام» موسوم شد را پذیرفت، (بدون این‌که آن را به تصویب نمایندگان مجلس برساند) این برنامه 42ماده داشت و دولت متعهد شده بود مفاد آن را تمام و کمال اجرا کند! آنها برنامه زمان‌بندی هم تعیین کرده و حداکثر دو سال برای اجرای تمامی 42ماده به رژیم وقت دادند.
نا گفته نماند که رژیم تروریست و جنایت‌پیشه آخوندی بدون پولشویی و ترویج تروریسم و ناامنی مشخصاً در منطقه دوام نخواهد آورد، از این‌رو این عمل روحانی نوعی کلک زدن به جامعه جهانی و به‌اصطلاح خرمردرندی بود. ولی از طرفی، طرف حسابهای مربوطه حواسشان جمع است به‌خصوص در رابطه با رژیمی که در دغل‌کاری و فریب و خدعه شهره خاص و عام است. از این‌رو در تیرماه 96 گروه ویژه اقدام مالی FATF نشست داشت و روحانی دلخوش از این‌که پرونده رژیم از لیست کشورهای پرریسک هم خارج خواهد شد، اما آنها اعلام کردند که ایران هیچ کار خاصی نکرده است که انتظار عادی‌سازی وضعیتش را داشته باشد بنابراین رژیم هم‌چنان در لیست کشورهای پرریسک باقی می‌ماند.
و اما در نقطه مقابل روحانی که ماهیتابه به‌دست دنبال تخم مرغ خارج شدن از لسیت سیاه بود، دلواپسان بوده که هول برشان داشته بود، چرا که اگر این معامله با گروه ویژه اقدام مالی جوش می‌خورد،رژیم تعهداتی را باید عملی می‌کرد.
«خوب است بدانید در میان 9اقدام مشخصی که FATF اجرای آنها را از مقامات کشورمان طلب کرده بود، مواردی مانند تصویب «لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مبارزه با تأمین مالی تروریسم یا همان پالرمو» و لایحه «اصلاح قوانین مبارزه با تأمین مالی تروریسم و مبارزه با پولشویی» وجود داشت که هر دو دقیقاً ارتباطات منطقه‌یی ایران و حمایت‌های ما از نهضت‌های آزادیبخش و جنبش‌های انقلابی مثل انصار‌الله و حزب‌الله را هدف گرفته بود و معلوم است که پذیرش و تصویب این مقررات، یعنی اجرای برجام دو و سه و...!». (کیهان خامنه‌ای: خود‌کشی از ترس مرگ؟! 16اردیبهشت۹۷)
« بنابراین ساده‌لوحی است اگر فکر کنیم آنها با دیکته پالرمو دنبال منطقه‌یی عاری از تروریست هستند، آنها در یک کلام می‌خواهند همه سرپل‌های ما با جهان مستضعفین را قطع کنند!». (همان منبع)
آنچه مسلم است اگر چه روحانی می‌خواهد با این کارها به جامعه جهانی رودست زده و خودش و خامنه‌ای را از فشار چنگال تحریمها و مشخصاً تحریمات بانکی رها کند ولی از آ‌نجا که بند ناف این نظام به تروریسم و پولشویی و برهم زدن ثبات منطقه بند است، امکان ندارد بتواند عملاً پای این معاهدات بین‌المللی بیاید.
البته دلواپسان هم خوب می‌دانند که این روابط و معاهدات و امضای توافقات با طرف حسابهای خارجی بدون اذن و رضایت خامنه‌ای انجام نمی‌شود، ولی در جنگ جناحی این موارد سناریوهای جالبی برای زدن به طرف مقابل می‌باشد. ضمن این‌که خود خامنه‌ای هم برای این‌که این کوتاه‌آمدن و ندامت کردنها در قبال سران کفر به اسم او تمام نشود و برای ا ینکه آن را به گردن روحانی و جناحش بیندازد به این واکنشهای دلواپسان رضایت می‌دهد.
بنابراین نیازی نیست دلواپسان در این رابطه زیاد دلواپس باشند. دلواپسی واقعی باید از جانب مردم ایران و کانونهای شورشی باشد که در پیوند با هم این غارتگران جنایت‌پیشه را با همه جناح بندیهای آن از میان برخواهند داشت.
پانویس:
(1)- بر اساس اعلام اوپک، طی هشت سال ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد، کشور از طریق صادرات نفت بیش از 578میلیارد‌دلار درآمد داشته است.
