در اثر غارت ثروت مردم ایران و فساد نهادینه در حاکمیت آخوندی، مشکلات معیشتی مردم هر سال نسبت به سال گذشته بیشتر شده ;که محصول آن سقوط مردم بیشتری به زیر خط فقر و فلاکت است.
روزنامه مستقل ۲۴اسفند ۹۹ نوشت: «وضعیت معیشتی اقشار مختلف جامعه سقوطی فاحش داشته است و بر اساس گزارش مرکز آمار ایران و اطلاعات به‌دست آمده از مقدار مصرف سرانه کالاهای اساسی در کشور، خود نمایانگر تضعیف و کوچکتر شدن سفره معیشتی مردم است که علّت اصلی آن تورم شدید در این قبیل کالاها است. کالاهایی هم‌چون گوشت، مرغ، ماهی، روغن، برنج، لبنیات و غیره که کم کم از سفره معیشتی اقشار متوسط و ضعیف جامعه حذف می‌شود. شاخصهای اقتصادی اکثر عرصه‌های مختلف جامعه از جمله شیوه زیستن، اشتغال، معیشت را در بر می‌گیرد مؤلفه‌های اساسی هم‌چون خط فقر، توسعه انسانی، شاخص گرسنگی، قدرت و توان خرید، سهولت کسب و کار، سرانه مصرف غذا، نرخ بیکاری، نرخ تورّم، تولید خالص و ناخالص، ضریب نابرابری درآمد، شاخص کیفیت زندگی و غیره که موارد تاثیرگذار در رشد اقتصادی است مواردی که در حال حاضر نه تدبیری در اصلاح آن دیده می‌شود و نه امیدی!».
کیهان خامنه‌ای ۲۷اسفند ۹۹ هم نوشت: «شاهد این واقعیت هستیم که کشور با یک رکود تورمی سنگینی مواجه شد و اشتغال هم خروجی سرمایه‌گذاری و رشد اقتصادی است، به‌ویژه در دو سال اخیر یعنی سال‌های ۹۷ و ۹۸ اقتصاد ۱۲ درصد کوچکتر شد».
صندوق بین‌المللی پول در تیرماه ۹۹ رشد اقتصادی در ایران تحت حاکمیت آخوندها در سال۹۹ را منفی ۶درصد اعلام کرد.
در همین رابطه روزنامه حکومتی جهان صنعت ۳۰بهمن۹۹ اعتراف بالاتری کرد: «تجربه سه سال متوالی رکود از ۹۷ تا ۹۹ نیز جلب توجه می‌کند. بر اساس آمارهای رسمی ارائه‌شده، رشد اقتصادی ایران در پایان سال‌های ۹۷ و ۹۸ به ترتیب ۹.۴- و۷- درصد بوده است.
این وضعیت در سال جاری نیز تداوم داشت به‌طوری که آمارهای رسمی از رشد منفی ۹.۱ درصدی در شش ماهه امسال خبر می‌دهند».
رشد نقدینگی نیز یکی از علایم این اقتصاد به بن‌بست رسیده است که هر سال نسبت به سال گذشته رشد آن بیشتر و تبعات آن هم برای اقتصاد کشور تورم‌زا است.
سایت حکومتی اقتصاد نیوز ۱۷اسفند ۹۹ نوشت: «برآوردها نشان می‌دهد در ۱۱ماه سال جاری به‌طور متوسط روزانه ۲.۴۸ هزار میلیارد تومان به نقدینگی کشور اضافه شده است».
خبرگزاری حکومتی تسنیم ۹آذر ۹۹ نوشت: «برخی برآوردهای اقتصادی بیانگر آن است که در سال۹۷ روزانه هزار میلیارد تومان نقدینگی خلق می‌شده که این آمار در سال۹۸ روزانه به ۱۶۰۰میلیارد تومان و در سال۹۹ به ۲۶۰۰میلیارد تومان رسیده است.
در انتهای سال جاری پیش‌بینی می‌شود که حجم نقدینگی به ۳۴۰۰هزار میلیارد تومان برسد و در انتهای سال۱۴۰۰ نیز بیش از ۴۵۰۰هزار میلیارد تومان نقدینگی خواهیم داشت. به‌عبارتی با ادامه شرایط فعلی در اقتصاد در سال آینده روزانه ۳۱۰۰میلیارد تومان خلق نقدینگی خواهیم داشت».
رشد نقدینگی و کاهش تولید داخلی باعث افزایش فزاینده شاخص کل قیمتها و تورم افسار گسیخته شد.
در رابطه با افزایش قیمتها و فشار آن بر زندگی مردم حسین کمالی عضو سابق مجلس ارتجاع گفت: «کالاهایی که در کشور تهیه و یا تولید می‌شد با چند برابر قیمت در اختیار مردم قرار گرفت که در برخی از کالاها تا چند برابر افزایش قیمت داشتیم و این افزایش قیمتها به مردم فشار وارد کرد و موجب نارضایتی مردم شد» (خبرگزاری حکومتی ایلنا ۲فروردین ۱۴۰۰).
در همین رابطه سایت تابناک نوشت: «آمار منتشره از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت (صمت) نشان می‌دهد که از بین انواع برنج، گوشت و شکر که وضعیت قیمت آنها در بهمن‌ماه سال۱۳۹۹ منتشر شده، قیمت تمام کالاها بین ۳۵ تا ۱۲۲.۵ درصد نسبت به بهمن سال۱۳۹۸ افزایش داشته و قیمت همین کالاها نسبت به بهمن سال۱۳۹۶ بین ۲.۵ تا ۴.۵ برابر شده است. بر اساس این آمار، بیشترین افزایش قیمت در دیماه ۱۳۹۹ مربوط به برنج پاکستانی باسماتی بوده که قیمت آن با ۱۲۲.۵ درصد افزایش از ۱۰هزار و ۹۰۰تومان در بهمن سال۱۳۹۸ به ۲۴هزار و ۳۰۰تومان در ماه مشابه سال جاری رسیده است. البته قیمت برنج تایلندی، طارم اعلا و داخلی هاشمی درجه یک نیز در این مدت به ترتیب ۱۱۶.۷، ۴۷.۱ و ۴۴.۳ درصد افزایش داشته و در بهمن ۱۳۹۹ به حدود ۱۶هزار تومان، ۳۳هزار و ۸۰۰تومان و ۳۳هزار تومان رسیده است. قیمت گوشت مرغ هم با ۷۷.۱ درصد افزایش از ۱۲هزار و ۵۰۰تومان در بهمن سال۱۳۹۸ به حدود ۲۲هزار و ۱۰۰تومان در بهمن سال۱۳۹۹ رسیده است» (تابناک ۲ فروردین۱۴۰۰).
فشار بار فقر، افزایش تورم و گرانی روزافزون کالاها بر مردم طوری است که مسأله اصلی آنها دیگر رفاه نیست، بلکه مسأله آنها این است که حداقل بخور و نمیری را برای سفره‌های خالی خود تأمین کنند.
در زمینه فشار بار زندگی بر مردم روزنامه آرمان ۲۸ اسفند۹۹ نوشت: «از مجموعه وقایع گذشته و جاری، می‌توان پیش‌بینی تقریبی از رویدادها و احوال مردم در سال۱۴۰۰ داشت، البته بعضی از این رویدادها و پیش‌بینی‌ها نیاز به هیچگونه قدرت ذهنی ندارند. مثلا قیمتها هم‌چنان سیر افزایشی خواهد داشت و کرونا ادامه می‌یابد... اما با روندی که در سال۹۹ در پیش گرفته شده، تورم و گرانی طبقه متوسط را از جامعه حذف و فقط دو طبقه غنی و مسکین در جامعه باقی ماندند. برخی از مردم در خانه متری ۲۰۰ ملیون تومانی و برخی دیگر در پشت‌بام شب را به صبح می‌رسانند. گرانی نیز با همین روند اگر حرکت نماید، طبقه مسکین هم از بین خواهد رفت».
این وضعیت مردم در شرایطی است که در آینده نیز با نظام آخوندی چشم‌انداز امیدوار کننده‌ای وجود ندارد. بنابراین آنها که چیزی برای از دست دادن ندارند، تنها راهی که یافته‌اند، اعتراض در کف خیابان‌ها برای گرفتن حق خود است. «تنها کف خیابون به دست میاد حقمون»
هم‌چنانکه در سال۹۹ شاهد خیزش‌ها و اعتراضات گسترده و سراسری اقشار زیادی از مردم از جمله کارگران، معلمان، بازنشستگان، بیکاران، سوخت‌بران و... بودیم.
آنها تنها راه پیش رو برای تغییر سرنوشت خود و کشور را در گسترش اعتراضات و تبدیل نهایی آنها به یک خیزش و قیام عظیم اجتماعی می‌دانند.
قیام بزرگی که تمامیت حاکمیت را به گور خواهد سپرد.
