روزنامه حکومتی همدلی روز چهارشنبه ۲۱آبان به موضوع بحرانهای لاعلاج پیش روی رژیم پرداخته و با یکی از اعضای باند موسوم به اصلاح‌طلب گفت‌و گویی انجام داده است و نظرات وی را در خصوص راههای خروج از تعلیق آورده است.
علوی‌تبار گفت: می‌خواهم جمع‌بندی را که از گفتگو با افراد مختلف و نظرخواهی از آنها به دست آورده‌ام، طرح کنم. از دید گفت‌وگوکنندگان وضعیت عمومی در ایران را می‌توان «بحرانی» توصیف کرد. منظورشان از «بحرانی» وضعیتی است: غیرعادی که نمی‌توان با شیوه‌ها و روندهای متعارف با آن مقابله کرد، حاوی تعارض‌های شدید و ستیزهای فرساینده است، تا حدود زیادی آینده را غیرقابل پیش‌بینی می‌کند و برای حل آن تقاضای گسترده‌یی در جامعه شکل گرفته است.
وی افزود: حکومت ایران در حال حاضر نوعی اندک‌سالاری است. در آن هسته اصلی و سختی وجود دارد که تصمیم‌گیریهای راهبردی را انجام می‌دهد و منابع اصلی (مادی، انسانی و ایدئولوژیک) را در کنترل خویش دارد. بخش متغیر و متحرکی نیز دارد، که به‌طور معمول از جابه‌جا شدن افراد در موقعیتها و مقام‌های مختلف، شکل می‌گیرد. تحرکات مشاهده‌شده حاصل ورود نیروها و جریانهای تازه به حاکمیت نیست بلکه نتیجه جابه‌جا شدن اجزاء موجود است!
علوی‌تبار اضافه کرد: هسته اصلی قدرت در ایران یک‌بار دیگر تصمیم گرفته است به سوی «حاکمیت یکدست با محوریت نظامیان» حرکت کند. این سومین بار است که برای یکدست‌سازی کامل حاکمیت و تبدیل آن از اندک‌سالاری به تک‌سالاری اقدام می‌شود.
این تلاش نیز با شکست دیگری به پایان خواهد رسید، اما هزینه آن را جامعه و منابع کمیاب مادی و انسانی‌اش خواهند پرداخت. در بخش به‌ظاهر متحرک حاکمیت نیز، آنها که «هنر ماندن» را بلدند، خواهند ماند! آنها که خود را با هر شرایطی سازگار کرده و در هر وضعیتی با شیفتگی و تشنگی در کنار قدرت می‌مانند! روشن است. فردی که تنها هنرش بقاء در شرایط جابه‌جایی است، قادر به اداره هیچ چیز نخواهد بود و هیچ مشکلی را حل نخواهد کرد».
وی گفت: «هسته اصلی قدرت می‌کوشد تا با صدای بلند و رسا اعلام کند که کوچک‌ترین تغییری را در نهادها و فرآیندهایی که طی سال‌های گذشته تثبیت کرده است، نمی‌پذیرد. اگر نتایج هر انتخابی توسط مردم بخواهد فرآیند جاری را مختل کرده یا تغییری در آن ایجاد کند، بلافاصله عکس‌العمل نشان داده یا منتخب جدید را در محاصره محدودیتها قرار می‌دهد و او را ناکارآمد می‌کند و یا بی‌اعتنا به نتیجه به تداوم وضعیت قبل ادامه می‌دهد. نتیجه عملکرد هسته اصلی قدرت و بازوهای تندرواش، القای این نظر در مردم است که هیچ کاری از اصلاح‌طلبان و بهبودخواهان نمی‌آید. اصلاح‌طلبان در شرایطی که خود از ضعفهای متعددی رنج می‌برند. بحثهای زاینده و نوآورانه در میانشان به حداقل رسیده است، انسجام انضباط تشکیلاتی را رها کرده‌اند و باور دارند که همه شیوه‌هایی که برای اصلاح وضعیت به کار می‌آید بی‌نتیجه مانده است». علوی‌تبار مجموع این شرایط را با وضعیت "تعلیق سیاست‌ورزی" توصیف می‌کند».
علوی‌تبار افزود: «برخی از این گزینه‌ها در شرایط موجود بیشتر به یک معجزه می‌ماند! اگر دگرگونی اساسی رخ ندهد، به‌نظر می‌رسد سیاست‌ورزی به سوی تعلیق خواهد رفت. در چنین وضعیتی سرنوشت آینده کشور را جوانان مؤمن و انقلابی چون آقای جنتی تعیین خواهند کرد!»
