در حالی که بیش از هفت هفته است خروش «مرگ بر دیکتاتور» و «مرگ بر خامنه‌ای» سپهر سیاسی اجتماعی میهن را روشن نموده، خامنه‌ای مفلوک روز جمعه ۶آبان، تمام مزدوران و گماشتگانش و نمایشهای جمعه در سراسر کشور را بسیج کرد تا به‌خیال خود با نعره‌های «مرگ بر منافق» قیام‌کنندگان را مرعوب کند و صفحه را برگرداند. اما تنها درهم‌شکستگی رژیم و شدت و عمق وارفتگی نیروهایش را به‌نمایش گذاشت، آن چنان که ناچار شد روز شنبه را هم با معرکه‌گیری بر سر جنایت بزرگ شاهچراغ، در شیراز و چند شهر دیگر، بر نمایشهای رسوای روز جمعه بیفزاید، به‌این خیال که شاید جبران مافات شود. اما نمایشهای متمم نیز مزید بر رسوایی ولی‌فقیه درماندهٔ ارتجاع شد.
طی این دو روز، تمام تریبونهای حکومتی، از رادیو تلویزیون تا نمایشهای جمعه سراسر کشور با نعره‌های گوشخراش «مرگ بر منافق» اشباع شده بود؛ به‌این ترتیب آشکار می‌شد که خلیفه ارتجاع از چه چیزی در هراس است.
اگر چه خود خامنه‌ای در وحشت از قیام، لال شده و حرفی در این باره نمی‌زند، اما گماشتگان او در نمایشات جمعه از غیظ مجاهدین گریبانها چاک دادند و عمامه‌ها بر زمین کوفتند.
گماشتهٔ خامنه‌ای در رشت، جیغ کشید: «حامیان این اغتشاشگران منافقان هستند» و سپس با ابراز ناامیدی از پایان یافتن قیام افزود: «باز هم ممکن هست این اغتشاشات این‌جوری داشته باشیم».
گماشتهٔ خامنه‌ای در آبادان نیز اعتراف کرد که «کارد به‌استخوان (نظام) رسیده»، بنابراین «مجاهدین هم نباید در امان باشند و ما انتظار داریم واقعاً ضربات سنگینی» به آنها زده شود.
گماشتهٔ ولی‌فقیه در شهر ری از گرایش مردم به‌مجاهدین ابراز وحشت کرد و گفت: «با حواسی جمع باید از (مجاهدین) تبری بجویند».
مهره‌های بی‌عمامهٔ ولی‌فقیه، امثال علی ربیعی دژخیم کهنه‌کار و معاون پیشین وزارت اطلاعات رژیم هم از گرایش قیام‌آفرینان به‌مشی انقلابی که مجاهدین شاخص آن هستند، ابراز وحشت کرد و زوزه سر دادند که: «صداها و فریادهای بلند در خیابان‌ها و دانشگاهها و بوق‌های اعتراضی ماشین‌ها ترسی ندارد. من از صداگذاریها، خشونت‌افزایی، کوکتل مولوتوف به دست دادنها و تئوری‌سازی‌ها با نام «دفاع مشروع» نگرانم» (روزنامهٔ حکومتی اعتماد ۷مهر).
گویا تر از همه، جیغهای دردآلود صحنه‌گردان نمایش جمعهٔ ایلام بود که فریاد می‌کشید: «آقای مجاهد که انقلابت شده یک انقلاب بوقی... آقای مجاهدی که به خیابان می‌آیی و صدای بچه‌ها را در شاهچراغ شنیدید یا مشغول انقلاب درونی هستید؟».
به نظر می‌رسد انقلاب درونی مجاهدین به‌مثابه سرچشمهٔ همهٔ دارایی‌ها و توانمندی آنها و زنان و مردان مجاهد رها شده از همهٔ تعلقات فردی، مخاطبان اصلی زوزه‌های وحشت در ضدتظاهرات ورشکسته هستند؛ همانها که، به‌گفته مریم رهایی، آماده‌اند برای سرنگونی نظام ضدانسانی و زن‌ستیز آخوندی همه چیز خود را فدا کنند تا مردم ایران همه چیز را به دست آورند.
