روزنامههای حکومتی در روز ۲۲خرداد مهمترین تیترها و مقالات در صفحات اول خود را به نمایش انتخابات ریاستجمهوری رژیم اختصاص دادهاند. در کنار آن بحرانهای اقتصادی – اجتماعی با تیترهای متنوع دیده میشود. از جمله کمبود دارو و سردرآوردن پانسمان بیماران پروانهای از بازار سیاه، اعترافاتی حول چپاول نجومی بانکها و پاسخ به ادعاهای واهی مهرههای نمایش انتخابات در مورد ایجاد ۴میلیون شغل. مذاکرات وین و وضع آچمز نظام از دیگر موضوعات روزنامههای حکومتی است.
واکنشهای بد به «توصیههای مقام معظم»!
در روزنامههای حکومتی امروز نکته برجسته، اعتراف به شکست مهندسی خامنهای برای بیرون آوردن رئیسی از صندوق نمایش انتخابات است که روزنامههای هر دو باند به نوعی به آن اذعان کردهاند. روزنامههای باند ولیفقیه، پشت کردن مردم به دعوت خامنهای بر «انتخابات پرشور» را به حساب بیتدبیری دولت روحانی و کرونا و گرانی گذاشتهاند. اما روزنامههای باند مغلوب در دعوای سهمخواهی کمی صریحتر به تحریم مردمی نظام و نمایش انتخابات اشاره کردهاند. «مردم از وعدههای غیرواقعی خستهاند»، عنوان مطلبی در آرمان است به قلم محمداشرفی اصفهانی که از جمله نوشته است: «در کشور مسائلی پیش آمده است که یأس و ناامیدی و البته بیاعتمادی بهطور جدی خودنمایی میکند. برخی رفتارها کاری کرد که فضای سردی بر انتخابات سیطره پیدا کند؛ بهویژه اینکه حتی واکنش خوبی هم به توصیه رهبر معظم نشان ندادند». این مقاله بلافاصله ابراز نگرانی کرده است که «دشمنان چشمانتظار نشستهاند تا از این مساله، به نفع خود بهرهبرداری کنند».
«خطر جمهوری یا خطر برای جمهوری؟» عنوان مطلبی است در روزنامه جهان صنعت که بحران «انتخابات» در ساختار ولایت فقیه پرداخته و یادآوری کرده است که بعد از کجتابی احمدینژاد با خامنهای، «زنگهای خطر برای مقامات ارشد به صدا درآمد» و برای فرار از شر رئیسجمهورهایی که پیوسته با بالاتر خود مشکل داشتهاند «از همان هنگام پیشنهاد تشکیل دولت پارلمانی به جای دولت ریاستی مطرح شد». جهان صنعت در ادامه یادآوری کرده که این طرح همان موقع متوقف شد. چون متوجه شدند در این صورت احزابی که الآن نمایشی هستند سهم خواه مقابل ولیفقیه خواهند شد. جهان صنعت نوشته است: «این بود که ایده جمهوری پارلمانی بهخاطر هراس از پدید آمدن و رقابت احزاب قدرتمند که تمامیت کیک قدرت را در جمهوری اسلامی تهدید میکنند، کنار گذاشته شد». از آنجا که به این ترتیب تعارض بین نظام ولایت فقیه و وصلهٔ «ریاست جمهوری» به آن حل نشده این مقاله نوشته است: «که اکنون برخی مقامات ارشد تصور میکنند شاید بتوان در آینده مکانیسمی را به کار بست که انتخاب مقامات و مسوولانی مانند نمایندگان شوراهای شهر، مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان و نیز رئیسجمهور، از طریقی به جز برگزاری انتخابات امکانپذیر شود و در آن صورت بتوان اجرای انتخابات را زائد و بیمعنی دانست».
علاوه بر وضعیت آچمز ولیفقیه، روزنامههای باند مغلوب به شکست مقدر رئیسی که قرار است از صندوق نمایش بیرون بیاید اشاره کردهاند. همدلی در این مورد نوشته است: «در درازمدت هیچ تضمینی برای تداوم گشایشهای سیاسی و اقتصادی از سوی رئیسی نیست. با این اوصاف، کسانی که به آمدن رئیسی دل خوش کردهاند تا بلکه مشکلات کشور در طی یک دوره چهار یا هشت ساله حل شود، پای استدلالشان چوبین است و صد البته که سخت بیتمکین...
«بمبهای متحرک خشونت» که «هیچ ترمزی نتوانسته آنرا کنترل کند»
روزنامههای حکومتی با اشاره به آمار فزایندهٔ بیکاری و گسترش جمعیت زیر خط مطلق فقر و ناکارآمدی نظام، به ظرفیت انفجاری جامعه اشاره کرده و با یاآوری قیامهای قبلی به نظام هشدار دادهاند. «کاهش مشارکت، خشونت به همراه دارد» عنوان مطلبی است در آرمان که بهنقل از یک جامعهشناس حکومتی نوشته است: «سوق یافتن جامعه به سمت و سوی خشونت معلولی از علتهای فراوانی است که آستانه تحمل جامعه را کاهش داده و در یک نقطه خود را به شکل فوران آتشفشان نشان میدهد». در ادامه هم تأکید کرده «نکته نگرانکننده در این باره کاهش محسوس صبر در میان قشر سالمند جامعه است که روزگاری نهچندان دور نماد آرامش، بردباری و تجربه بودند که این روزها با کوچکترین بحث از کوره در میروند و مانند بمبهای متحرک خشونت در خیابان، اتوبوس و مترو رفت و آمد میکنند». این کارشناس حکومتی از ظرفیت مهارناپذیر این انرژی انفجاری ابراز نگرانی کرده و افزوده است: «وارد بخش بحرانی شدهایم و به سمت زیاد میرویم. متأسفانه هیچ ترمزی نتوانسته است این امر را کنترل کند».
«مسئولان مسائل اجتماعی را رها کردهاند» عنوان مطلبی است در همدلی که بهنقل از یک کارشناس اجتماعی حکومتی با یادآوری قیام آبان ۹۸ بهخاطر گرانی بنزین نوشته است: «آخرین اعتراض مردمی همین مسأله گران شدن سوخت بود، بلافاصله فراموش شد. در حالیکه واقعیت این است که تبعات موضوعات اجتماعی بسیار نگرانکننده است اما آقایان هنوز پی به اهمیت این مسأله نبردهاند».