کارگران زحمتکش و کارمندان کار می‌کنند اما مزد و عیدی پایان سال خود را نمی‌گیرند، آنها مجبورند روزهای عمرشان را در مؤسسات حکومتی کار کنند اما نتیجه‌یی جز فقر بیشتر نصیب‌شان نمی‌شود.
حقوق و عیدی که به آنها پرداخت می‌شود آن‌چنان اندک است که نه تنها عید آنها با شادی همراه نیست بلکه مشکلات لاینحل زیادی از سال قبل برای سال بعد باقی می‌ماند و سرانجام حقوق و عیدی هم که دریافت کنند کفاف مخارج زندگی‌شان را نمی‌دهد و این مشکلات به‌صورت کوه آواری بر سرشان خراب می‌شود.
همه این شرایط سخت برای کارگران و کارمندان در حالی است که دولت جلادان نیز در این سال در نظر دارد حقوق آنها را اندکی اضافه کند در شرایطی که تورم واقعی بالای ۴۰درصد است.
روز ۴ اسفند ۱۴۰۰ جمعی از کارگران شاغل در شرکت‌های تابعه دستگاههای دولتی تجمع اعتراضی برگزار کردند و گفتند در لایحه بودجه دولت برای سال۱۴۰۱، ده درصد افزایش حقوق را برای سال آینده پیش‌بینی کرده‌اند، در حالی که این افزایش بسیار ناچیز است (خبرگزاری حکومتی ایلنا ۴ اسفند ۱۴۰۰)
افزایش ناچیز این میزان حقوق در شرایطی است که در حال حاضر خط فقر بیش از ۱۲میلیون تومان است و معلوم نیست با رشد تورم و افزایش مستمر قیمتها خط فقر از این میزان هم بالا تر نرود.
بسیاری از کارگران و کارمندان دولت علاوه بر کمبود حقوق و مزایای ناچیز به مطالبات معوقه و حتی پرداخت نشدن عیدی سال۱۴۰۰ نیز معترضند.
کارگران شهرداری شهر رشت نیز در روز ۴ اسفند در اعتراض به رسیدگی نکردن دولت ضدمردمی به مطالباتشان در مقابل ساختمان استانداری گیلان تجمع کردند و خواستار افزایش اضافه کاری و پرداخت عیدی و سنوات خود شدند.
در همین روز کارکنان رسمی مخابرات استان آذربایجان شرقی نسبت به عدم پرداخت حقوق و مطالبات معوقه اعتراض کردند، هم‌چنین در این روز بخشی از معلمان کارنامه سبز در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالباتشان در مقابل ساختمان وزارت کل آموزش و پرورش در تهران تجمع کردند.
عیدی در نظر گرفته شده برای کارمندان بسیار ناچیز و مبلغ یک میلیون ۶۰۰هزار تومان است و صدهزار تومان بیشتر از سال قبل است، در صورتی که با این میزان عیدی تنها می‌توان پوشاک دو فرزند را تأمین کند (سایت فرارو۳ اسفند ۱۴۰۰).
خبرگزاری نیروی تروریستی قدس (تسنیم) نوشت: «بر اساس مصوبه هیأت دولت، مبلغ ثابت ۱۶میلیون ریال به نسبت مدت خدمت تمام وقت در سال۱۴۰۰ به‌عنوان پاداش آخر سال (عیدی) از محل بودجه مصوب دستگاههای اجرایی به کارمندان پرداخت می‌شود» (تسنیم ۲۷بهمن ۱۴۰۰).
تفاوت بین نرخ سرسام‌آور تورم با رشد اندک حقوق و دستمزد کارمندان و کارگران باعث کاهش شدید بیش‌از‌پیش قدرت خرید آنها شده است.
امری که باعث بسیاری از اعترضات خیابانی در سال۱۴۰۰ شد و اقشار فقیر در این سال همواره در اعتراض بودند و مورد گویای آن تظاهرات مستمر معلمان در ما‌ه‌ها و به‌ویژه روزهای اخیر است.
واقعیت این است که ناامیدی از حل مشکلات معیشتی و نفرت از حاکمیت است که به اعترضات بیشتر مردم دامن زده و وضعیت جامعه نیز به حدی انفجاری شده که به‌قول کارشناسان حکومتی هر حرکت کوچک بلافاصله به یک اعتراض بزرگ و براندازانه تبدیل می‌شود.
دو مهره حکومتی در روز ۱۷آذر ۱۴۰۰ به این واقعیت اعتراف کردند و گفتند در کشورهای دیگر وضعیت طوری است که اعتراضات و اعتصابات زیادی در آنها صورت می‌گیرد اما تبدیل به‌قیام مردمی و به‌ویژه اقدامات براندازانه از جانب مردم نمی‌شود، «ولی در اینجا یک روز یک اتفاق که می‌افتد خشونت‌بار می‌شود و یک اعتراض صنفی دو ساعت پس از شروع تبدیل می‌شود به یک اعتراض سیاسی و شب، تبدیل می‌شود به یک اعتراض براندازانه».
این ظرفیت بالای جامعه برای قیام و خیزش ناشی از آماده بودن شرایط عینی و انقلابی در جامعه برای براندازی حاکمیت است.
و همین ظرفیت بالای انفجاری است که بسیاری از سردمداران و عناصر وابسته به حاکمیت را هراسان کرده است.
هراسی که به‌اعتراف روزنامه حکومتی آرمان یک «هاویه (جهنم) دهان گشوده» برای نظام و سردمداران آن می‌باشد تا «این مقطع بغرنج تاریخی نظام را دریابند و گرنه «خدا خودش به خیربگذراند» (آرمان ۵ اسفند ۱۴۰۰).
