نظام پویا، نظامی است که قدرت زایندگی دارد. نظامی که خود را تکثیر و باز تولید می‌کند. حالا بیایید با همین شاخص به نظام ولایت فقیه نگاه کنیم. این نظام در ۴۰سال گذشته روزبه‌روز لاغرتر شده و اندامهای خود را قطع کرده است. خمینی در اولین انتخابات ریاست‌جمهوری در سال۵۸، کاندید نسل جوان و قشر ترقیخواه جامعه را حذف کرد و مردم را در مقابل خود قرار داد. بعد هم اولین رئیس‌جمهور خود را عزل و نظامش را یک‌پایه کرد. این خودخوری در سالهای بعد با کنار گذاشتن جانشین ولی‌فقیه، رد صلاحیت رفسنجانی، حصر خانگی نخست‌وزیر خمینی، رد صلاحیت احمدی‌نژاد و حذف کلیه مهره‌های خودی و نخودی در سیرک انتخابات ۱۴۰۰ ادامه پیدا کرد. به این ترتیب با نظامی مواجهیم که نه تنها توان تکثیر ندارد، بلکه به‌طور مستمر، خود را می‌تراشد. البته این روند انقباضی محصول ایستادگی مردم و مقاومت ایران در برابر رژیم است.
مقاومتی که همواره مرز بین جبهه خلق و ضدخلق را سرخ و آتشین نگاه داشته و می‌رود تا پیکر پوسیده رژیم ولایت فقیه را به زباله‌دان تاریخ بیاندازد.
رأی من سرنگونی
