مسایلی نظیر تصویب یا عدم تصویب لوایح اف.ای.تی.اف، اینس‌تکس و برجام به کلاف‌های سردرگم برای نظام آخوندی تبدیل شده و درمانده است که چه راه‌حلی را برای برخورد با هر یک از این مشکلات برود.
عملا این بی‌راه‌حلی که باعث شده تا تضادهای درونی نظام تشدید شود.
رسانه‌ها و عناصر باند خامنه‌ای در رابطه با لوایح اف.ای.تی.اف حمله به باند مقابل که خواهان تصویب لوایح هستند را شدت بخشیده‌اند. حسن بیگی یکی از اعضای مجلس ارتجاع از باند خامنه‌ای با بیان « خوش‌رقصی موافقان اف.ای.تی.اف برای آمریکا» باند روحانی را زیر ضرب گرفته است.
کرنش در برابر خواسته‌های اروپا و آمریکا
روزنامه رسالت وابسته به باند خامنه‌ای ۲۶فروردین ۹۸ از قول این نماینده مجلس رژیم می‌نویسد:« این لوایح نوعی باج دادن به اروپا و آمریکا و کوتاه‌آمدن و کُرنش در برابر خواسته‌های ناحق اروپا و آمریکاست».
روزنامه وطن امروز ۲۶فروردین ۹۸ با عنوان«نمک روی زخم برجام» کشورهای اروپایی امضا کننده برجام را متهم می‌کند که «با وجود ژستها و مواضع علنی اما در عمل به همان راهی می‌روند که آمریکا رفته است. این کشورهای اروپایی و به‌ویژه فرانسه، ترجیح داده‌اند به مرور سیاست اصلی خود را که عدم پایبندی به برجام است علنی‌تر کنند».
وطن امروز برای تأیید گفته خود به اظهارات سفیر فرانسه در آمریکا در رابطه با برجام اشاره می‌کند و در زمینه اظهارات وی می‌نویسد: «در تازه‌ترین اقدام، سفیر فرانسه در آمریکا در اظهارنظری عجیب مدعی شد پس از انقضای دوره‌های زمانی برجام هم، ایران نمی‌تواند برنامه غنی‌سازی خود را دنبال کند».
فقدان دستورالعمل مدون و هوشمندانه
روزنامه جوان وابسته به سپاه پاسداران نیز با عنوان« سایه تفسیر موسع هم‌چنان بر سرجام» مقامات غربی را متهم به «تفسیر به رأی برخی از مفاد برجام یا قطعنامه ۲۲۳۱» می‌کند و مقامات دولت روحانی را به‌خاطر«فقدان استفاده از یک دستورالعمل مدون و هوشمندانه در مواجهه با تفسیر موسع متن-روح برجام و قطعنامه ۲۲۳۱توسط اروپا- آمریکایی‌ها در طول دوران پسابرجام» زیر ضرب گرفته است و سیاست « مقامات ارشد دولت و مجلس» را باعث این وضعیت دانسته که « بعد از گذشت نزدیک به چهار سال از امضای توافقنامه هسته‌یی، بخش‌های دیگری از مفاد برجام تفسیر به رأی شده و طرف ایرانی کماکان به پاسخ‌دهی کلی و مبهم و البته شفاهی بسنده کند». (جوان ۲۶فروردین ۹۸)
رویکرد خسارت‌بار دستگاه دیپلماسی
کیهان خامنه‌ای هم سیاست دولت روحانی را در زمینه اینس‌تکس و برجام مورد حمله قرار داده و این سیاست را باعث این امر دانسته که با وجود سپری شدن زمان زیادی از« تعهدات برجامی اروپا که به کانال مالی تقلیل داده شده بود، در دو مرحله به «اس پی وی»(مبادله نفت در مقابل کالا) و سپس «اینس‌تکس»(مبادله پول نفت دیگر کشورها با غذا و دارو) برسد»، اما با این وجود «مقامات ارشد دستگاه دیپلماسی در رویکردی خسارت بار، به گستاخی و عهدشکنی اروپا با حسن ظن، اغماض و لاپوشانی واکنش نشان دادند و همین امر موجب شد تا اروپا حتی خود را به ظاهرسازی هم ملزم نداند» و در نهایت «بسته اینس‌تکس صرفاً تا مرحله «رونمایی» پیش رفت!».(کیهان ۲۶فروردین ۹۸)
روزنامه جوان نیز با عنوان«فرانسه «آخر برجام» را لو داد» با اشاره به سخنان سفیر فرانسه در آمریکا حرف‌های او در این راستا تعبیر کرده است که هدف فرانسه«حفظ کردن، دائمی کردن محدودیت‌های هسته‌یی است که ایران طبق برجام به پایبندی موقت به آنها متعهد شده است». (جوان ۲۶فروردین ۹۸)
دو موضع متضاد
برهمه روشن است که مواضع باند خامنه‌ای و روحانی حول برجام، اف.ای.تی.اف و اینس‌تکس در مقابل همه قرار دارند. روحانی و دولت او هم‌چنان از برجام دفاع می‌کنند، خواستار تصویب لوایح در مجمع تشخیص نظام و عملی شدن سازوکار اروپایی موسوم به اینس‌تکس هستند. در حالی‌که باند مقابل با همه آنها از برجام گرفته تا اینس‌تکس مشکل دارد
مواضع متفاوت و حل و فصل نشدن موضوعات مورد نزاع باندها به سمت نظرگاه یکی از آنها، ناشی از این واقعیت است که برای حاکمیت آخوندی راه برون رفتی متصور نبوده و در بن‌بست است. به این معنا که هر راهی را برود مسیر سقوطش تسریع می‌شود.
رژیم از یک طرف نمی‌تواند آن‌چنان که خواست رسانه‌های مهره‌های باند ولی‌فقیه است زیرآب برجام، اف.ای.تی.اف و اینس‌تکس را بزند، زیرا این موضع به مفهوم رویارویایی با جامعه جهانی خصوصاً با اروپاست که به موضع آمریکا بیش‌از‌پیش نزدیک می‌شود.
از طرف دیگر نمی‌تواند بر اساس سیاست دولت روحانی و باند او عمل کند زیرا این یعنی سازش و عقب نشستن و جام‌زهرهای بعدی را سرکشیدن و در نتیجه به‌گفته خامنه‌ای «تنزل بی‌پایان»
نگرانی اصلی
نتیجه هر یک از این راه‌ها برای رژیم مرگ‌آور و به‌مثابه انتخاب بین مرگ یا خودکشی است به‌خصوص در شرایط انفجاری که جامعه ایران در آن قرار دارد این نگرانی ضریب می‌خورد. یعنی رژیم در مخمصه شدیدتری برای تعیین‌تکلیف و انتخاب راه‌حل مورد نظرش قرار دارد زیرا خطر قیام و سرنگونی به‌طور جدی و بیش از هر زمان دیگر روی میز آمده است.
سردرگمی نظام حول اف.ای.تی.اف، برجام و اینس‌تکس ریشه در همین واقعیت دارد.
