مقاومت زنان در مقابل نفی حقوق و آزادیهای فردی و اجتماعی توسط نظام ولایت فقیه، باعث هراس سردمداران رژیم در روزهای اخیر شده است.
هراسی که ریشه در رزم و تلاش فزاینده زنان علیه رژیم از همان اولین روزهای به حاکمیت رسیدن این نظام ارتجاعی دارد.
خمینی ملعون در همان دو ماه اول ربودن انقلاب ضدسلطنتی و قبضه قدرت، اولین اقدامش اجرای سیاست آپارتاید جنسی و تحمیل حجاب اجباری بر زنان بود.
که با شعار یا روسری و یا توسری علیه آنان آغاز کرد، در اسفند۵۷ یک تظاهرات بزرگ علیه سیاست تحمیل حجاب اجباری شکل گرفت و زنان مجاهد خلق در حالی که خودشان حجاب داشتند حفاظت این تظاهرات را به عهده داشتند.
اما به‌رغم مخالفت زنان و نیروهای انقلابی با این سیاست ارتجاعی، خمینی از آنجایی که جز اعمال قدرت مطلقه خود هیچ حقی برای مردم به‌خصوص زنان قایل نبود، بر اساس ایدئولوژی منحوس زن‌ستیزانه‌اش سیاست تحمیل حجاب اجباری علیه زنان را پیش برد، .
مقاومت زنان در مقابل رژیم باعث شد که طی سالیان و دهه‌های بعد رژیم به تدریج نهادهای مختلفی را برای سرکوب زنان ایجاد کرد که اکنون شمار آنها به ۲۸ رسیده است اما تمهیدات سرکوبگرانه رژیم راه به جایی نبرده است و متقابلا مقاومت زنان علیه رژیم به‌طور روزافزون گسترش یافته و شاهد این مدعا آنست که این روزها سردمداران و امام جمعه‌های خامنه‌ای دوباره آه و فغان به راه انداخته‌اند و بر سرکوب زنان تأکید می‌کنند.
بعد از رسوایی راه ندادن زنان به ورزشگاه در مشهد آخوند جلاد رئیسی بنا بر طینت شیطانی و سرکوبگرانه‌اش مجبور شد پیه یک رسوایی دیگر را به تن بمالد و در زمینه تحمیل اجباری بر زنان لاطائلاتی به‌هم ببافد.
او در جلسه‌یی با حضور مزدوران رژیم موسوم به «جمعی از فعالان فرهنگی اجتماعی استان خراسان رضوی» بر ضرورت سرکوب زنان با روشهای مختلف تأکید کرد و گفت: «قریب ۲۸دستگاه در موضوع عفاف و حجاب مسئولیت دارند کار فرهنگی در زمینه حجاب تقدم برکار قهری دارد» (خبرگزاری حکومتی مهر ۱۲فروردین ۱۴۰۱).
واقعیت این است که مردم ایران خصوصاً زنان کشور نه تنها فرهنگ مبتذل آخوندی و حجاب اجباری را نفی می‌کنند بلکه طبق آنچه در سالهای اخیر در فضای مجازی رسانه‌های اجتماعی منتشر شده است، موارد روزافزونی از ایستادگی و رویارویی زنان و جوانان در برای اقدامات سرکوبگرانه مشاهده می‌شود. طوری که نیروهای سرکوبگر جرأت ندارند تحت عنوان دجالگرانه امربه معروف و نهی از منکر ایجاد مزاحمت کنند.
آخوند مکارم شیرازی از مراجع خامنه‌ای در قم در ملاقات با پاسدار اشتری سرکرده نیروی انتظامی فغان برآورد که «وضع حجاب در مجموع خوب نیست و فضای مجازی پایگاه شیطان است» (سایت حوزه نیوز۹ فروردین ۱۴۰۱).
پاسدار اشتری سرکرده نیروی انتظامی مقاومت زنان علیه پوشش اجباری و حجاب آخوند‌ساخته را «هنجار شکنی» نامید و گفت به آنان «تذکر جدی» داده می‌شود و « اگر عده‌یی خواستند برای پلیس گردنکشی کنند مأموران ما ناچار به برخورد با آنها هستند» (خبرگزاری تسنیم ۸فروردین ۱۴۰۱).
آخوند علم‌الهدی نماینده خامنه‌ای در مشهد و پدر زن رئیسی جلاد نیز فریاد برآورده که چرا نیروهای سرکوبگری که در خیابان به بهانه حجاب متعرض زنان می‌شوند در جامعه ضد زن معرفی می‌شوند: «کسانی که برخی از افراد را به‌دلیل حمایت از حجاب و برخورد با بی‌حجابی، ضد زن معرفی می‌کنند، یا عده‌یی را به‌خاطر انجام نهی از منکر، خشن معرفی می‌کنند، دشمن خدایند» (خبرگزاری ایسنا ۱۲فروردین ۱۴۰۱).
البته همه مردم ایران می‌دانند حرام‌ترین «فعل» که طی ۴دهه گذشته انجام گرفته تحکیم سلطه نظام ضدانسانی آخوندی بر کشور، خصوصاً پیشبرد آپارتاید و ستم مضاعف علیه زنان بوده است.
با این حال آخوندهای جنایتکار از عقاید پوسیده و ضد زن دست بردار نیستند و هر فرصتی را غنیمت می‌دانند تا درونمایه پلید و جنسیتی خود علیه زنان را بیرون بریزند.
در رأس آنها خامنه‌ای ولی‌فقیه جنایتکار به صراحت آپارتاید جنسی علیه زنان را در تمامی شئون اقتصادی و اجتماعی تئوریزه کرده و سال‌ها پیش از این به صراحت گفت: «مرد برای ورود در میدانهای اقتصادی و مالی است... ولی زن گرفتاری دارد، زن زایمان دارد، شیر دادن دارد، ظرافت جسمانی دارد، ظرافت روحی دارد، ظرافت احساسی دارد، در هر میدانی نمی‌تواند وارد بشود، طاقت هر برخوردی را ندارد، اینها در ناحیه مالی و اقتصادی و فعالیت‌های مربوط به اینها، برای زن محدودیت‌هایی را ایجاد میکند، اما مرد این محدودیتها را ندارد... در این زمینه این امتیاز را به آن مرد قوی میدهند» (خبرگزاری حکومتی ایرنا ۶شهریور ۱۳۸۴).
ملاحظه می‌شود که آخوندهای مرتجع چگونه آپارتاید جنسی را که بدترین نوع آپارتاید است بر زنان ایران تئوریزه و تحمیل می‌کنند.
امری منحوس و نکوهیده که از نظر مردم ایران و افکار عمومی جهان و سازمانهای جهانی مدافع حقوق‌بشر و حقوق زنان محکوم است، و اخیراً نیز سازمان عفو بین‌الملل در ۹فروردین ۱۴۰۱ طی گزارش سالانه خود ضمن اشاره به ضایع شدن بسیاری از حقوق زنان در نظام آخوندی «تبعیض علیه زنان» را محکوم کرد (سایت عفو بین‌الملل ۹فروردین ۱۴۰۱).
پایمال کردن حقوق زنان و اعمال تبعیض مضاعف علیه آنها بیانگر وحشیگری این نظام جهنمی است و بیانگر ایدئولوژی عقب مانده و متعفن آخوندها، و یکی از بارزترین وجوه دیکتاتوری آخوندی است.
بنابراین رژیم آخوندی هرگز نمی‌تواند از مقوله سرکوب زنان کوتاه بیاید، زیرا آزاد گذاشتن زنان در امر پوشش و رفتار فردی، ضربه به یکی از خاکریزهایی است که رژیم در مقابل مردم به‌وجود آورده است.
مقاومت زنان در مقابل این حاکمیت یکی از اساسی‌ترین فعالیت آنها در مبارزه علیه رژیم زن‌ستیز آخوندی بوده و هست، و در شرایط کنونی نیز نقش محوریشان در سرنگونی استبداد مذهبی در مقاومت ایران همواره مورد تأکید و تمجید بسیاری از شخصیت‌های سیاسی و حقوق‌بشری در سطح جهان است.
همین زنان وابسته به مقاومت سراسری در کانون‌های‌شورشی نیز در حال حاضر نقش ویژه و محوری در فعالیت‌های اختناق‌شکن در داخل کشور ایفا می‌کنند.
