روز چهارشنبه ۲۴آذر مجلس ارتجاع متشنج بود. کشمکش و داد و فریاد نشان می‌داد اعضای مجلس بسیار نگران هستند. پس از ساعتی طرح رتبه‌بندی معلمان را تصویب کردند. آن هم با فشارهای پاسدار قالیباف که بسیار عجله داشت این کار انجام شود و بند۶ لایحه‌یی را که به‌گفتهٔ خودش ۱۰سال خاک خورده بود، با سراسیمگی و حتی سرکوفت زدن به برخی اعضای مجلس ارتجاع، از تصویب گذراند.
اما این هیاهو برای هیچ بود. برای همین هم پاسدار قالیباف گفت: «ما نمی‌توانیم همه بحثهای ریز کارشناسی را مطرح کنیم!». البته نیاز به‌کار کارشناسی حرفه‌یی نیست تا به پوشالی بودن این به‌اصطلاح امتیازی که به‌معلمان دادند، پی برد. بر اساس این لایحه، برای ۶ماه مبلغ ۱۲.۵هزار میلیارد تومان برای همسان‌سازی حقوق معلمان اختصاص داده شده؛ که با این میزان اندک، مجموع حقوق ثابت و فوق‌العاده‌های مستمر معلمان، کمتر از ۲۵درصد افزایش می‌یابد و حقوق ۴ تا ۵میلیون تومانی کنونی معلمان، تنها حدود یک و نیم میلیون تومان افزایش خواهد یافت و به ۵ و نیم تا ۶ و نیم میلیون تومان خواهد رسید. آن هم در شرایطی که خط فقر ۱۲میلیون تومان است و نرخ تورم رسمی رژیم حدود ۵۰درصد است. از طرفی با همین حقوق بیش از دوبار زیر خط فقر، حقوق معلمان بالای ۵میلیون تومان می‌شود و آنها مشمول مالیات‌دهندگان شده (بر اساس لایحهٔ بودجهٔ ۱۴۰۰ رئیسی جلاد) و رژیم بخشی از همین پول ناچیز را دوباره از جیب آنها بیرون می‌کشد.
این تمام هیاهوی امروز مجلس ارتجاع بود که به گفتهٔ شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان «با توجه به تورم و بودجه انقباضی سال بعد، تمام معلمان زیر خط فقر باقی می‌مانند» (۲۴ آذر).
اما چه شد که پس از ۱۰سال یکباره رژیم برای تصویب این لایحه، به دست و پا افتاد؟
علت لرزشی بود که با خیزش سراسری و بزرگ معلمان در روز ۲۳آذر در حدود ۲۰۰شهر و ناحیه، بر پیکر نظام ولایت افتاد. آن هم دو هفته پس از قیام آتشین مردم اصفهان و در شرایطی که «انباشت و گسترش فقر و تبعیض و ناهنجاریهای اجتماعی» مردم را بیش از همیشه عاصی کرده و نظام «را تحت فشار قرار داده» و «اعتراضات شکل گرفته می‌تواند» برای نظام «تهدید باشد» (روزنامهٔ حکومتی اعتماد-۲۴ آذر)؛ و «تحلیل دربارهٔ موج تجمعات» این است «که حجم مشکلات صنفی به‌حد انباشت رسیده و سرریز شده است» (کیهان-۲۴ آذر)؛ آن هم در شرایطی که «دشمن به‌فکر نابودی نظام است و از اعتراضات اخیر می‌خواهد از آب گل‌آلود ماهی بگیرد» (روزنامهٔ حکومتی آفتاب یزد-۲۴ آذر)؛ از این رو خامنه‌ای در این خیزش‌ها پیشرفت خط دشمن برانداز را می‌بیند، آن‌قدر که روزنامهٔ سپاه پاسداران جیغ بنفش می‌کشد: «شورای هماهنگی فرهنگیان از رسالت اصلی خود... انحراف پیدا کرده و... بیانیه‌هایی را به‌نگارش درآورده که هم سطح با بیانیه‌های مجاهدین است» (روزنامهٔ حکوتی جوان-۲۴ آذر)؛ پس همه «باید خط خود را از مجاهدین جدا کنند. نباید اجازه داد... با نفوذ چند مجاهد این اعتراضات را تبدیل به بحران نمایند!» (آفتاب یزد-۲۴ آذر)؛ اعتراضاتی که در ظاهر صنفی هستند اما «به‌بهانه‌های مختلف، ساماندهی و تحریک و تشویق می‌شود و سپس توسط ضد انقلاب، تبدیل به‌اغتشاش و ناامنی می‌شود (کیهان-۲۴ آذر).
بنابراین دستپاچگی مجلس ارتجاع، به‌خاطر به‌صدا در‌آمدن همین زنگ‌های خطر برای تمامیت نظام است.
اما هیاهوی تصویب بند۶ لایحهٔ رتبه‌بندی هم نمی‌تواند آبی بر آتش این خطر جدی باشد. چرا که هیچ تضاد و مشکلی از معلمان حل نشده و از این رو به‌گفتهٔ شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان، اعضای مجلس ارتجاع «با تصویب مادهٔ ۶ لایحهٔ رتبه‌بندی، تیر خلاص را به‌این لایحه زدند» (۲۴ آذر).
از این رو پیشاپیش روشن است با این اقدام هراس‌آلود رژیم، نه‌تنها اعتراضات و خیزش‌های سراسری افت پیدا نخواهد کرد، بلکه باید منتظر افزایش، گسترش و رادیکالیسم باز هم بیشتر آنها باشیم.
