آخوند روحانی: «آنچنان رونق اقتصادی و آن چنان مردم را از لحاظ درآمد، درآمد سرشار در اختیارشون قرار بگیره اصلاً به این ۴۵هزار تومان خودشان نیاز نداشته باشند».
آخوند روحانی: «در برنامه مدون من، برنامه کوتاهمدت یکماهه و ۱۰۰روزه وجود دارد، ما میتوانیم در یک زمان کوتاه تحول اقتصادی در کشور بهوجود آوریم».
آخوند روحانی از روز اولِ بازی اعتدال و کلیدش، وعده وعیدهای بسیاری داد که البته بر کسی که کوچکترین شناختی از این رژیم داشت، هیچ شکی نبود که این وعدهها دروغی بیش نیست و فقط بازی با الفاظ است.
روحانی در انتخابات سال ۹۶ رژیم وعده رشد اقتصادی ۸درصد را داد، روحانی گفت که با ۸درصد رشد اقتصادی یک میلیون شغل ایجاد کند.(خبرگزاری جمهوری اسلامی ۲۱اردیبهشت ۱۳۹۶)
تازه این آخوند شیاد طلبکار هم بود که چرا بقیه رشد اقتصادی او را نمیبینند.
آخوند روحانی: «اونایی که هی میگن رکود میگن رکود، میگن ما نمیبینیم بعضیها میگن ما نمیبینیم، نمیبینیم که خب یک عینکی چیزی یه درمانی باید بکنند».
اما وقتی گرد و خاک تبلیغات آخوندی خوابید، مسعود خوانساری، رئیس اتاق بازرگانی تهران، به سایت حکومتی انتخاب گفت: «اگر وضعیت اقتصادی کنونی ایران به شکل فعلی ادامه یابد، تا ۳ماه آینده قحطی کالا و مواد اولیه در بازار خواهد بود».(سایت حکومتی انتخاب ۲۴شهریور ۱۳۹۷)
با کنار هم قرار دادن رشد اقتصادیِ موهومِ مورد ادعایِ روحانی با خبر قحطی در ایران، با ۲پدیدهٔ کاملاً متناقض مواجه میشویم. قحطی! آن هم در ایرانی که یک درصد جمعیت جهان نزدیک به ۷درصد منابع جهان را در اختیار دارد، این بدان معناست که رفاه مردم ایران باید ۷برابر متوسط مردم جهان میبود. اما اکنون و بعد از ۴دهه حاکمیت نظام ولایت فقیه صحبت از قحطی است.
در این بین سایت حکومتی صراط تلاش میکند که خیال همه را راحت کند، این سایت با حساب و کتاب، اثبات میکند که بودجه مورد نیاز برای کالاهای اساسی ماهیانه نزدیک به ۹۰۰میلیون دلار است و این پول را میتوان در هر حالتی با صادرات نفت در هر حالتی تهیه کرد.(سایت حکومتی صراط ۱مهر ۱۳۹۷)
حال سؤال اینجاست که مگر در سدههای میانی و قرون وسطی هستیم که تهدیدی به نام قحطی وجود داشته باشد؟ مگر ایران جزو ثروتمندترین کشورها نیست؟ این اختلاف، بین رشد ۸درصدی تا قحطی را چگونه میتوان تبیین کرد؟ پاسخ را باید در ساختار فاسد و غارتگر این رژیم جستجو کرد. ساختاری که امروزه رو به متلاشی شدن گذاشته است.
امروز اما با گسترش وسایل ارتباط جمعی دیگر این دروغبافیها دردی از رژیم دوا نمیکند چون بلافاصله از پرده بیرون میافتد.