در روزنامه‌های حکومتی پنجشنبه یازدهم شهریور فاش‌گوییها بر سر کرونا و تأخیر آگاهانه نظام در تأمین واکسن، و هم‌چنین اعترافات در مورد غارت و چپاول مردم حتی در مورد داروهای کرونا، بحرانهای اقتصادی و اجتماعی، و حملات باندی به دولت رئیسی و محاکمه روحانی، بیشترین مطالب روزنامه‌ها را به خود اختصاص داده‌اند.
مضمون مشترک در روزنامه‌های پنجشنبه، ابراز وحشت از شکاف عمیق بین نظام و مردم و رادیکال شدن اعتراضات مردمی است.
شکافهای هلاکت‌بار بین نظام و مردم
کیهان خامنه‌ای در مطلبی با عنوان «چرا اعتماد عمومی به دولت نیازمند ترمیم است؟» ناخواسته به هم نیامدن شکاف بین نظام و حاکمیت اذعان کرده و علت را هم بر سر روحانی و باندش خراب کرده و نوشته است: «بروز شکافهای اجتماعی و تشدید اعتمادسوزی اجتماعی یک توطئه آشکار و پدیده‌یی خطرآفرین و حتی هلاکت‌باری است که می‌تواند هر دولتی را در رسیدن به اهداف ناکام بگذارد». کیهان در ادامه ابراز نگرانی کرده است که: «روشن است از دست رفتن اعتماد عمومی برای یک دولت و حاکمیت خسارت جبران‌ناپذیری است که به‌سادگی بر خرمن سرمایه اجتماعی یک کشور آتش ویرانگری را می‌اندازد».
مردم‌سالاری از باند مغلوب هم سرمقاله‌اش را به «جنبشهای اخیر جامعه ایران و دولت سیزدهم» اختصاص داده و نوشته است «حوزه و امر سیاسی، دست گروه‌های قدرت افتاده اســت؛ گروههایی که همراســتا با نگاه و خواسته اکثریت جامعه نیستند. جامعه گرفتــار حرکتها و تلاطمهایی عجیب ً اســت... . جنبشهای اجتماعی، در سنوات اخیر از دست طبقه متوســط خارج شده و به دست طبقه فقیر و پایین دســت افتاده است. اتفاقات سالهای ۹۶، ۹۸ و ۱۴۰۰ از این سنخ هستند».
این روزنامه در ادامه نتیجه گرفته است: «به این دلیل باید گفت که سیاسیون و طبقه متوسط در تأثیرگذاری عمومی، منفعل و به نوعی بی‌خاصیت شده‌اند: اصول‌گرا و اصلاح طلب، گروه‌های سیاســی که در عرصه قدرت سیاســی ایران فعال بودند به‌خاطر وضعیتی که بیشتر شبیه یک کلاف ســردرگم است، گیر افتاده‌اند».
درب کرونا در دولت رئیسی بر همان پاشنه می‌چرخد!
در روزنامه‌های حکومتی هر باند دیگری را مسبب تداوم وضعیت خطیر مردم و ادامه کشتارها معرفی کرده است: مردم‌سالاری با اشاره به تعلل وزارت کشور دولت رئیسی در پیشگیری از ورود ویروس لامبدا نوشته است: «در حالی که در مقابله با کرونا، ناهماهنگیها و غفلتهای کوتاه موجب ورود ســویه‌های جدید کرونا و شــکل گیری خیزهای جدید و روزهای ســیاه کرونایی شده است گویا هم‌چنان» در «بر همان پاشــنه قبلی می‌چرخد؛ نمونه آن بی‌اطلاعی ســازمان راهداری به‌عنوان دستگاه مجری از پروتکل ابلاغی وحیدی وزیر کشور به‌عنوان فرمانده قرارگاه عملیاتی مقابله با کروناســت که از ضعف در پیگیری و هماهنگی دستگاههای متولی حکایت دارد».
رسالت هم‌سو با باند خامنه‌ای هم تلویحا به همین شل گرفتن دولت ٰرئیسی در پیشگیری از ویروس لامبدا اشاره کرده و نوشته است «: می‌گویند سویه لامبدا به کشورهای همسایه از جمله ترکیه، پاکستان و قطر رسیده و اگر آماده نباشیم و اقدامات کنترلی و پیشگیرانه را به دست فراموشی بسپاریم، کارمان زار است و امسال هم پاییز پرمخاطره دیگری را با تلفات بالایی تجربه خواهیم کرد. برخی آن را به موج ششم و کندی واکسیناسیون گره زده‌اند و تأکید می‌کنند، ورود این سویه به کشور حتمی است».
اذعان به تداوم غارت و چپاول در روزنامه‌های هر دو باند حاکم دیده می‌شود.
وطن امروز از خیز دولت رئیسی برای چنگ انداختن به بازار دوهزار میلیارد تومانی رمز ارز ها خبر داده است.
کاروکارگر هم از خیز باندهای تازه به قدرت رسیده برای چپاول تأمین اجتماعی و حذف بیمهٔ کارگران نوشته است.
رو کردن چپاول مردم در دپوی داروهای کرونا، موضوع مقاله مفصلی است در اعتماد با تیتر «رئیس سازمان غذا و دارو و معاون فنی گمرک یکدیگر را به دوئل فراخواندند».
در مورد ناکارآمدی دولت رئیسی هم مطالب در روزنامه‌ها متنوع است.
دنیای اقتصاد با عنوان «تحلیلی مختصر از دولت جدید» نوشته است: «حتی اگر زبده‌ترین اقتصاددانان جهان نیز در مسندهای ریاست بانک مرکزی، سازمان برنامه و بودجه، وزارت امور اقتصادی و دارایی و سایر ارگانهای مرتبط با اقتصاد ایران قرار گیرند و درست‌ترین سیاست‌های اقتصادی را هم اعمال کنند، به‌نظر نمی‌رسد که این سیاست‌ها کارآیی لازم را برای رفع مشکلات ساختاری داشته باشند».
«سالی که نکوست از بهارش پیداست» عنوان مطلبی در آرمان است که در مورد دولت رئیسی نوشته است: «دولت برنامه اقتصادی مدون و قابل قبولی برای اصلاح امور اقتصادی کشور ندارد و آنچه وزرا و در بحث اقتصادی و ساختن یک میلیون مسکن و چه در موارد دیگر قول داده‌اند، بیشتر جنبه شعار دارد تا برنامه،
ما برنامه‌یی فعلاً ندیده‌ایم. یکسری حرف‌هایی گفته می‌شود که اصلاً مطالعه نشده، ظرفیت کشور بررسی نشده، امکانات کشور برآورد نشده و قولی می‌دهید که با این شرایط عملی نیست و چون عملی نیست به ناامیدی دامن می‌زند».
