خانم امین ژاپاراوا نائب اول وزیر امور خارجه اوکراین طی سخنرانی در شورای حقوق‌بشر چهارشنبه ۱۱اسفند گفت: هفت روز پیش، کشور من با یک واقعیت جدید بیدار شد. یک دختر کوچک در کی یف، یک مرد سالخورده در مارویوپول، یک زوج در شهر چرنیگف، همه آنها وحشت‌زده شدند و مجبور بودند از ترس ناشی از این حملات فرار کنند. و این وقایع در قلب اروپا در قرن بیست و یکم اتفاق می‌افتد. در ساعت ۴صبح ۲۴فوریه، نیروهای مسلح فدراسیون روسیه با حمایت جمهوری بلاروس با تمام قدرت و توان خود از چندین جهت به اوکراین حمله کردند. من صبح زود بر اثر صدای مهیب انفجار از خواب بیدار شدم و بلافاصله از تخت بیرون پریدم و به پنجره نزدیک شدم و در تاریکی شب در فاصله زیادی از جایی که ساکن بودم، آتش‌سوزی مشاهده کردم. در همان لحظه متوجه شدم که جنگ شروع شده است... .
از من در موارد متعددی توسط خبرنگاران خارجی و دوستان سؤال می‌شود که روحیه مردم در اوکراین چطور است؟ در این زمینه باید به‌روشنی بگویم که بله ما در معرض یک حمله غیرانسانی قرار داریم. ما تحت یک حمله بسیار شیطانی توسط یک کشور همسایه هستیم ولی الآن زمان گریه کردن نیست. ما قطعاً این کار را بعد از پیروزی‌مان انجام می‌دهیم، وقتی که چشم هایمان پر از اشک شوق خواهد بود، وقتی که عزیزانمان را در آغوش می‌گیریم. زمانی که ما بازسازی شهرهایی را که بر اثر حملات هوایی، اشغال و ویران شده‌اند، آغاز می‌کنیم. من در جلوی تابلوی کابینه وزرای کشور ایستاده‌ام و دولت کاملاً کار خود را انجام می‌دهد. من مایلم سخنانم را به‌نمایندگی از دولت اوکراین با جملات و نقل‌قول از رئیس‌جمهور مان ولودیمیر زلنسکی به پایان برسانم: وقتی که به او پیشنهاد شد که به یک پناهگاه برود و پیشنهاد شد به‌دلیل خطر جانی که برای وی داشت کشور را ترک کند، وی خطاب به جامعه جهانی گفت: «ما نیاز به مسیر خروج نداریم. ما به کمک شما نیاز داریم». با تشکر از شما (سایت سازمان ملل۱۱ اسفند).
