روزنامه حکومتی اعتماد ۱۲مرداد در مطلبی بر سر جنگ و دعوای باندی برای چپاول و غارت نجومی زمینها، بوستانها، باغها و… . توسط ارگانهای حکومتی و از جمله اوقاف، ستاد اجرایی، بنیاد مستضعفان و سپاه و… . به گوشه‌یی از دزدیهای شهرداری تهران در دوران ریاست محمدباقر قالیباف اشاره کرده و نوشته است:
«سخن از ۶۷۴ملکی بود که به غیرواگذار شده بود که نه بندهای قانونی رعایت شده و نه واگذاری در چارچوب مشخصی بود. بعد از این‌که ما به این موضوع حساس شدیم و در کمیته اقتصادی آن را پیگیری کردیم، عدد این املاک، بالا و بالاتر رفت و یک بار به هزار و ۳۰۰ رسید، این بررسی هنوز ادامه دارد و امروز به بیش از ۲هزار ملک رسیده است.
این ۲هزار فقره ملک فقط یک واحد نیستند، مثلا هر کدام از این دوهزار ملک می‌تواند آپارتمانی باشد برای مثال با شش واحد، اگر بخواهیم تعداد این ملک‌ها را به واحد بشمریم، این رقم به بالای ۳هزار و ۸۰۰واحد اداری، تجاری و مسکونی می‌رسد. اما باز هم این آخر کار نیست. تعدادی بوستان داشتیم که حدود ۸۰۰هزار مترمربع امکانات داشتند، مثل رستوران و دکه، تازه این بوستانها هم در این اعداد دیده نشده است. خوب این اموال با این حجم گسترده که اموال شهرداری بوده‌اند، نه مشخص هستند که فروخته شده‌اند، نه مشخص است که به اجاره رفته‌اند، هیچ چارچوبی ندارند».
میرلوحی عضو شورای قلابی شهر تهران در جنگ و دعوای باندی بر سر غارت اموال کشور و مردم به سرکوب و اختناق و اجازه ندادن به مردم برای اعتراض و تجمع می‌گوید: «ببینید در تمام دنیا این مسأله بسیار آسان است. در میدان تقسیم استانبول من نیم ساعت ایستادم و در آن زمان ۱۰گروه آمدند، پلاکارد‌هایشان را نشان دادند، عکس‌های‌شان را گرفتند و رفتند و تمام شد. ما اجازه این حرکتها را به مردم ندادیم و این مسائل انباشته شده است و هنوز هم از جمع شدن ۲۰۰نفر در یک محل می‌ترسیم حتی در مورد روز کارگر.
در مورد باغ‌های تهران، … . قبلاً یک فرد این امکان را داشته است که ۵هزار و ۶۰۰هکتار را با پوشش وقف از آن خود کند، برای من سؤال است که اصلاً چطور می‌توان چنین وسعتی از اراضی ملی را به نام شخص خاصی سند زد و آن را وقف کرد؟ چطور می‌شود که اصلاحات ارضی طی شده باشد و هنوز این اراضی مالک داشته باشد؟ چطور می‌شود فردی ادعا کند که ۵هزار و ۶۰۰هکتار از اراضی جنگلی وقف یک امامزاده است؟ در این صورت آن امامزاده از حرم امام رضا (ع) هم ثروتمندتر می‌شود».
