کارکنان رسمی شرکت نفت، امروز به اعتراضات سراسری و پیوستهٔ سایر اقشار محروم و غارت‌شده پیوستند. آنها در تهران و شهرهای اهواز، آبادان، خارک، گچساران و بندر دیلم تجمع کردند و اعتراض خود را به فقر و نداری و حقوق‌های غارت‌شده فریاد کردند. در عسلویه کارکنان مجتمع گاز سازمان منطقهٔ ویژهٔ پارس هم به اعتراضات پیوستند.
بدین‌ترتیب موقعیت انقلابی جامعهٔ ایران هر روز بیشتر بارز می‌شود. از ۵ماه پیش اعتراضات سراسری بازنشستگان محروم آغاز شد و هر هفته بر گستردگی و عمق آن افزوده شد. شعارها به‌سرعت از خاستگاه صنفی به شعارهای سیاسی علیه تمامیت رژیم و تحریم سیرک انتخابات نظام ارتقا یافت. سپس اقشار دیگر هم به این اعتراضات پیوستند؛ کارگران، معلمان، مال‌باختگان بورس، دانش‌آموزان، کارمندان هواپیمایی و امروز هم کارمندان شرکت نفت.
تجربه هم نشان داده که طی سال‌های گذشته، این اعتراضات اجتماعی به‌ویژه وقتی ابعاد سراسری پیدا می‌کند و استمرار می‌یابد، پیش‌درآمد قیامی بزرگ مانند قیام ۸۸، قیام دی۹۶، قیام تابستان ۹۷ و قیامهای آبان و دی۹۸ می‌باشند.
همین باعث وحشت خامنه‌ای و دستگاههای وارفتهٔ اطلاعاتی و سرکوبگر رژیمش شده است. خامنه‌ای می‌داند اگر بخواهد با سرکوب اعتراضات را جمع کند، شاید بتواند برای مدتی کوتاه در ظاهر آنها را آرام کند، اما پس از چندی به‌صورت رادیکال‌تر، عمیق‌تر و با قهر انقلابی بیشتر سرباز می‌زند. چرا که «جامعه در حد انفجار است» و «خطر خیزش گرسنگان هر روز بیش از دیروز حس» می‌شود (احمدی‌نژاد-۵خرداد).
خامنه‌ای اگر هم مجبور باشد کماکان دندان روی جگر بگذارد و تنها به اقدامات ایذایی و تهدید و فریب بسنده کند، باید مانند ۵ماه گذشته شاهد گسترش و استمرار دردناک اعتراضات باشد و هر روز قشر جدیدی را ببیند که فریاد اعتراضش با فریاد سایر اقشار پیوند می‌خورد.
این بن‌بست دیکتاتوریها در دوران پایانی و در برابر جامعه‌یی انقلابی است. برای همین خامنه‌ای در جریان سیرک انتخابات، مجبور شد برای یک‌پایه کردن نظام فرتوت و شقه شقه‌اش، دست به قلع و قمع خودی‌های نظام توسط شورای نگهبان بزند و حتی «جریان حذف در شورای نگهبان به لاریجانی هم رحم نکرد» (الویری- رئیس پیشین شورای حکومتی استانها-۵خرداد)؛ تا بلکه بتواند ظرفیت سرکوبش را بالا ببرد و کمی سرآمد قطعی قیام بزرگ و نهایی را عقب بیندازد. یک جراحی بزرگ با خون‌ریزی بسیار، آن هم در شرایطی که «نظام در حال تجربه کردن یک از هم گسیختگی است» (میرزایی، عضو پیشین مجلس ارتجاع-۵خرداد).
تلاطم اقدام غیرمنتظرهٔ خامنه‌ای در رژیم و حتی در باند خود روحانی را از اظهارات و هشدارهای بالاترین سران رژیم می‌توان مشاهده کرد.
روحانی هشدار می‌دهد: «این وضعیت برای نظام بحران «امنیت و حیثیت» به‌وجود می‌آورد» (اظهارات روحانی در جلسهٔ هیأت دولت – ۵خرداد)
احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور ۸سالهٔ خامنه‌ای اعلام خطر می‌کند: «جامعه در حد انفجار است... زمین خواهیم خورد و دیگر نمی‌شود دوباره بلند شد» (سایت دولت بهار ـ ۵خرداد).
آ ری وضعیت موجود رژیم نمودی از بن‌بست و تناقض دیکتاتوریها در مرحله پایانی عمر آنهاست. اما در برابر جامعه‌یی جوشان، این خودزنی‌ها و جراحی‌ها نه‌تنها درد خامنه‌ای را درمان نمی‌کند، بلکه به‌خاطر تضعیف شدید تمامیت رژیم، هر چه بیشتر امکان اعتراضات، شورش‌ها و قیامهای بعدی را فراهم می‌کند.
