معضل آب در ایران از بحران فراتر رفته و به یک ابر چالش تبدیل شده است. نظام آخوندی سال‌ها است که بیش از ۱۰۰درصد آبهای تجدیدپذیر کشور را مصرف می‌کند، منظور از آبهای تجدیدپذیر میزان بارش در سال منهای میزان تبخیر است.
اضافه بر تمامی آبهای تجدیدپذیر منابع آب فسیلی هم مصرف می‌شود، میزان آبهای تجدیدپذیر ایران ۹۰میلیارد مترمکعب است اما مصرف سالانه ۹۶میلیارد مترمکعب است.
نظام آخوندی در شاخص مدیریت منابع آب در بین۱۳۳ کشور در رتبه ۱۳۲ قرار دارد، و در میان کشورهای منطقه نیز وضعیت بحران آب در ایران در زمره بدترین‌ها است.
کشور ۲۰۰میلیارد مترمکعب آب شیرین فسیلی داشته که رژیم تمامی آنرا نابود کرده است.
به‌نوشته سایت حکومتی تجارت نیوز ۱۲ اردیبهشت۱۴۰۰: «ایران حدود ۹۰درصد از منابع آبی خود را برای کشاورزی مصرف می‌کند و این در حالی است که مناطقی که به‌دلیل اضافه برداشت از منابع آب زیرزمینی با خطر فرو نشست روبه‌رو شده‌اند نیز حدود ۷۱درصد از جمعیت کشور را در خود جای می‌دهند و ۷۰درصد از تقاضای آب در ایران هم به همین مناطق مربوط می‌شود».
پیش از این عیسی کلانتری رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست در دولت دوم روحانی هم گفت: «باید گفت که بخش کشاورزی حدود ۸۰ تا ۹۰درصد آب مصرفی تجدیدپذیر کشور را به خود اختصاص داده است که در این زمینه باید بیشتر از گذشته تلاش شود تا سهم آب بخش کشاورزی از منابع تجدیدشونده کاهش یابد» (خبرگزاری حکومتی ایسنا ۲۵مرداد ۱۳۹۵).
این میزان مصرف آب برای کشاورزی به‌دلیل عقب‌ماندگی کشاورزی در ایران است که آبیاری به‌صورت غرق‌آبی که مربوط به زمانهای بسیار دور است انجام می‌شود.
بنابراین راندمان پایین آبیاری و روش‌های نامناسب و عقب‌افتاده و کشت محصولات آب‌بر از یک‌سو و از سوی دیگر عدم حمایت دولت از کشت این محصولات توسط کشاورزان و به‌اصطلاح سیاست‌های رسیدن به خودکفایی عوامل اصلی محو شدن آب و بی‌راندمانی آن شده است.
این حکومت طی سالیان گذشته به بهانه خودکفایی در زمینه محصول بسیاری از زمین‌ها را با شیب ۱۵درصد شخم زد که باعث از بین رفتن بافت گیاهی و کم شدن جذب آب توسط این زمین‌ها شد.
با این شیوه عقب‌افتاده کشاورزی سالانه ۸۰درصد یعنی نزدیک به ۵۴میلیارد مترمکعب آب نابود می‌شود و ۲درصد آب صرف صنعت می‌شود و ۸درصد هم برای آب خوردن و بهداشت مصرف می‌شود.
مورد دیگر سدسازیهای بی‌رویه است که از زمان روی کارآمدن حاکمیت آخوندها میزان سدهای احداثی بیش از ۲۲برابر شده است.
در زمان شاه ۳۰سد در ایران بود اما اکنون نزدیک به ۱۳۳۰سد ساخته شده و یا در حال طراحی ساخت است، این در حالی است که جمعیت ایران تنها کمی بیشتر از دو برابر شده است.
نگاهی به نقشه سدهای احداثی نشان می‌دهد که این سدها برای مهار آبهای روان و تقویت منابع آبی درست نشده‌اند، چنانکه در استان سیستان و بلوچستان سدهای زیادی احداث شده در حالی که این استان تقریباً رودخانه‌یی ندارد، و متوسط بارندگی در این استان ۷۰ تا ۳۰ میلیمتر است که خیلی پایین است.
این میزان سدسازی در ایران در حالی انجام می‌شود که در جهان تا جایی که امکان دارد سدها را تخریب می‌کنند. در آمریکا از سال۱۹۷۲ تا امروز ۱۷۳۲سد را تخریب کرده‌اند.
به راستی آب سدها در ایران کجا می‌رود و به چه مصرفی می‌رسد؟
آب این سدها برای صنایعی که متعلق به سپاه و بیت خامنه‌ای است مصرف می‌شود، نهادهای حکومتی ۲۵کارخانه فولاد در منطقه کویری احداث کرده‌اند که می‌بایست در کنار دریا احداث می‌شد.
در هیچ جای جهان کارخانه فولاد را با آب زلال قابل خوردن چشمه خنک نمی‌کنند، اما در حاکمیت آخوندی این کارخانه‌ها توسط آب رودخانه‌ها در جنوب و مرکز کشور خنک می‌شوند.
فولاد مبارکه اصفهان ۷درصد آب زاینده رود را مصرف می‌کند و کارخانه‌های دیگر هم مانند پالایشگاهها، پتروشیمی‌ها، نساجی، لوله‌سازی و... که آب‌بر هستند عموماً در مناطقی احداث شده‌اند که تنش آبی شدید دارند.
یکی از سدهایی که خوزستان را نابود کرده سد گتوند است که قبل از احداث بارها کارشناسان گفتند نباید در این منطقه سد ساخته شود اما گوش سپاه پاسداران بدهکار نبود.
سد گتوند با دو میلیارد دلار هزینه در منطقه معدن نمکی گچساران احداث شد و آب شیرین کارون را با حل شدن نزدیک به ۱۰۰ میلیون تن نمک از معدن نمک آنجا شور کردند.
بسیاری از اراضی کشاورزی با شوری آب از بین رفت و در خوزستان بیش از ۳میلیون اصله درخت نخل خشک شد.
در مسیر کارون نزدیک به ۲۴ سد درست کرده‌اند که باعث کشتن کارون شده است، چون آب آن برای صنایعی نظیر فولاد خوزستان و سایر صنایع آب استفاده می‌شود.
عامل دیگر منابع آبی حفر چاه‌های عمیق و نیمه عمیق بود که باعث نابودی آبهای زیر زمینی شد.
در سال۱۳۴۴ نزدیک به ۶۶میلیون مترمکعب آب زیر زمینی استفاده می‌شد، اما در حال حاضر ۱۳۰هزار میلیون مترمکعب یعنی ۲هزار برابر شده است، در حالی که جمعیت ایران از آن زمان تاکنون نزدیک به ۳.۵ برابر شده است.
به‌نوشته سایت حکومتی تجارت نیوز «ایران به تنهایی حدود ۳۴درصد از تمامِ مصرفِ آب در منطقه خاورمیانه را به خود اختصاص می‌دهد و ۶۰درصد از نیاز ایران به آب هم از سفره‌هایِ آبِ زیرزمینی تأمین می‌شود. تکان‌دهنده‌تر این‌که میزان برداشت از این منابع آب زیرزمینی در ایران، ۳برابر سریع‌تر از میزان بازیابیِ این منابع است» (تجارت نیوز۱۲اردیبهشت ۱۴۰۰).
با این میزان مصرف آب و نابودی منابع آبی امنیت غذایی مردم نیز مورد تهدید جدی است از جمله این‌که کاهش آب تأمین محصولات را در غرب، جنوب غرب، و شمال غرب ایران که بیشترین غلات استراتژیک را تولید می‌کنند با تهدید جدی مواجه ساخته است.
چرا که بسیاری از آبها در صنایع نظامی و کشاورزی حکومتی به‌خصوص سپاه پاسداران استفاده می‌شود، به‌عنوان مثال دهها حلقه چاه برای زمینهای کشاورزی برادران لاریجانی در دشت ورامین حفر شده است.
در این رابطه سایت تجارت نیوز نوشت: «در بازه ۱۴ساله مورد مطالعه، تعداد حلقه چاه‌های ثبت شده و مجاز در کشور، از ۴۶۰هزار مورد به ۷۹۴هزار مورد افزایش یافته است» (همان منبع).
حل بحران آب نیاز به سرمایه‌گذاری در بخش کشاورزی و مدرن کردن آن دارد و نیاز دارد که صنایع سنگین به نزدیکی دریاها منتقل شود و سدهای اضافی تخریب، و آب شیرین کن به میزان زیاد بکار گرفته شود و از انرژی پاک مانند انرژی خورشیدی و بادی استفاده شود تا سدهای برقی آبی از دور خارج شود.
اما برای مردم روشن است که رژیم آخوندی مطلقاً این کاره نیست چرا که حاضر نیست از غارتگری‌اش که ماهوی این رژیم است دست بردارد. بنابراین مهم این است که تا این حاکمیت ادامه دارد وضعیت از این هم بحرانی‌تر می‌شود.
واقعیتی که مردم ایران‌زمین با پوست و گوشت خود لمس کرده‌اند و در دادخواهی برای آب به غارت‌رفته خواسته خود مبنی بر سرنگونی این رژیم را این روزها در کف خیابان‌ها به رساترین بیان فریاد کرده‌اند.
