در آخرین روزها و ساعات شومی که در سال۱۳۹۹ به سر می‌بردیم، هنوز ویروس کرونا مشغول جان گرفتن از عزیزمان بود. هنوز پشت درب بیمارستانها به انتظار خبر تلخ نشسته بودیم. هنوز در صف چند لیتر روغن و چند کیلو گوشت مرغ ایستاده بودیم. هنوز جوانانمان بیکار و خجالت‌زده در گوشه خانه اجاره‌ای سر در گریبان بودند. هنوز زندانیان سیاسی در فشار و زندان بدوشی از این شهر به آن شهر بودند... و هنوز رنج و فقر و نابسامانی از سر و کولمان بالا می‌رفت که صدای غرش توپ های آغازگر سال۱۴۰۰ به گوش رسید. پس از آن جانشین چنگیز در تداوم به خاک و خون کشیدن نیشابورهای زمان ما، کارنامه ناتمامش را به رخ کشید. گفت در سال۹۹، جهش تولید (؟!) تا حد قابل قبولی تحقق یافته است. البته باید گفت جهش تولید آری اما تولید هر چه بیشتر فقر و فلاکت!
خامنه‌ای در آغاز دهه نکبت‌بار ۱۳۹۰ نیز از «جهاد اقتصادی» گفته بود و معلوم شد هم‌چون تعریفش از مستضعفین، می‌خواست چه بلایی بر سر ملت ایران بیاورد که عموم کارشناسان حکومتی نیز این دهه را از مصیبت‌بارترین دهه‌های قرن جاری نامیده‌اند. تلاش خامنه‌ای بر لباس سیاه پوشاندن بر پیر و جوان و کودک زباله‌گرد و کارتن خوابها، «تا حد قابل قبولی» تحقق یافت. پاسخ سؤال مقدر را نیز داد که در کدام عرصه تولید اقتصادی صورت گرفته است؟ «در زیر بناها و سازندگی ها» بوده است! اما «نتیجه آن در اقتصاد عمومی و معیشت مردم مشهود و محسوس نشد، در حالی‌که انتظار بود جهش تولید گشایشی در زندگی مردم به‌وجود آورد» (!).... رئیس‌جمهور نظام او، آخوند روحانی نیز سال۹۹ را با رشد اقتصادی ۲.۲ درصدی توأم دانست! که البته پاسخ کارگزاران حکومتی در مرکز آمار را دریافت کرد که نه خیر! شاید منفی یک درصد باشد! «مرکز آمار ایران، نرخ رشد اقتصادی ٩ماهه نخست ١٣٩٩ را اعلام کرد، که نشان از رشد ١.٢- درصدی با نفت و ١- درصدی بدون نفت دارد» (مهر - ۱۶ اسفند۹۹).
کار فلاکت‌سازی به کجا رسید؟
سال ۱۳۹۹ که خامنه‌ای فرمان «جهش تولید» ش را داد با امواج بلا خیز بیکاری پا به پای ویروس کرونا، بر جان و مال مردم افتاد. از همان شروعش با افزایش نرخ بیکاری توأم گشت و طبق پیش‌بینی مرکز پژوهش‌های مجلس رژیم، رقم ۶میلیون بیکار را در پیش چشم داشت. اما گزارشگران بازار کار نقداً کاهش ۱.۵ میلیون نفری را به تصویر کشیدند و ثابت شد سالی که نحوست دارد از بهارش پیداست. همان مرکز پژوهشی هم اعلام کرد بیش از ۶۰درصد از شاغلان فعال در مشاغل گوناگون تحت حمایت و پوشش هیچ بیمه‌ای نیستند و وقتی بیکار می‌شوند تحت هیچ حمایت و پوششی قرار نگرفته‌اند. به هرحال هنوز مشخص نشده است که رقم واقعی بیکاران چقدر است.
رحمانی فضلی، وزیر کشور رژیم آخوندی، با اشاره به بحرانهای اقتصادی گفته بود «در سال۱۳۹۹ بیش از یک میلیون نفر در کشور شغل خود را از دست دادند» (شبکه یک تلویزیون حکومتی. ۲۳ اسفند۹۹).
حدود یک ماه پیش، مدیرکل امور بیمه‌شدگان سازمان تأمین اجتماعی، گفته بود: یک میلیون و ۲۵۲هزار نفر بر اثر شیوع کرونا بیکار شده‌اند.
آمار واقعی چقدر است، یک میلیون یا ۶میلیون بیکار؟
«پیش از این، تسنیم، با اعلام آمار بیکاری حدود ۶میلیون نفری در ایران بر اثر بحران کرونا، در گزارشی اعلام کرده بود که بخشی از این افراد بیمه نداشتند و در بخش خدمات به‌صورت غیررسمی در حال فعالیت بودند» (رادیو فرانسه. ۲۴ اسفند۹۹).
به‌هرحال هر چند میلیون نفری که در ایران بیکار هستند یک چیز مشخص است که میلیون‌ها تن از افراد خانواده این بیکار‌شدگان، بدون امکانات مالی و پشتیبانی در چه شرایط طاقت‌فرسایی به سر می‌برند.
تورمی که سر بازایستادن ندارد
مراکز آماری رژیم آخوندی در سال۹۹، در مجموع بر سر نرخ تورم نزدیک به ۵۰درصد نیز به توافق رسیدند در حالی که مردم تهیدست جامعه زیر فشار افزایش قیمت مواد خوراکی که بالاتر از نرخ متوسط تورم در حال اوج گرفتن بود مجبور شدند که از مصرف مواد خوراکی لازم برای بقا و رشد تنهای رنجور کودکانشان شامل مواد پروتئینی، لبنیات و میوه و خشکبار چشم بپوشند.
نفت بی‌مشتری و بی‌مقدار
رژیم آخوندی هم‌چون سلف خویش، دستش بر روی داراییهای مردم ایران چنان باز است که هر حفره و شکافی را با پول مفت نفت پر می‌کرد اما حال و روز کنونی‌اش چنان است که از این تکیه‌گاه به ظاهر محکم امید هیچ پشت‌گرمی ندارد.
«آمارهای جهانی از وضعیت تولید و صادرات نفت و میعانات گازی (نوعی نفت خام فوق سبک که از میادین گازی تولید می‌شود)، نشان می‌دهد هم میزان تولید و صادرات و هم قیمت نفت ایران در ۹ماهه ابتدایی سال جاری به‌شدت سقوط کرده است» (دویچه وله. ۲۴ اسفند۹۹).
آمارهای اوپک نشان می‌دهد که متوسط قیمت نفت خام ایران در ۹ماهه ابتدایی پارسال نزدیک ۶۰دلار بوده و در دور مشابه امسال به حدود ۴۰دلار سقوط کرده است. هم‌چنین آمارهای شرکت اطلاعات انرژی، کپلر نیز نشان می‌دهد کل صادرات نفت خام و میعانات گازی ایران در ۹ماه ابتدایی پارسال حدود ۵۶۰هزار بشکه در روز بوده که در دور مشابه امسال به ۳۲۶هزار بشکه سقوط کرده است. بدین ترتیب نفت صادراتی ایران از لحاظ قیمت یک‌سوم افت داشته و از لحاظ حجم نیز ۴۱درصد کاهش یافته است.
اسحاق جهانگیری، معاون آخوند روحانی در پاییز۹۹ گفته بود: «به‌خاطر گوش‌های نامحرم نمی‌گویم چه میزان صادرات نفت داریم، ولی میزان صادرات نفت به‌شدت کاهش یافته است» (مشرق. ۲۵ آذر۹۹).
برآورد صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی
مرکز آمار رژیم آخوندی هم در همان فصل اول سال۹۹ اعلام کرده بود نرخ رشد فصلی اقتصاد زیر صفر و در حد ۴.۴- درصد است. صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی، پیش از این پیش‌بینی می‌کردند که رشد اقتصادی ایران در سال۲۰۲۰، منفی پنج و نیم درصد باشد «برآوردهای صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی حاکی است که اقتصاد ایران طی سه سال گذشته میلادی روی‌هم‌رفته حدود ۱۷درصد کوچکتر شده است» (عصر ایران. ۱۱بهمن۹۹).
سالی دیگری؛ رنج و دردی دیگر، ... اما
توپهای آغاز سال۱۴۰۰ به غرش درآمدند و نوید سال جدیدی دادند که البته برای مردم محنت‌زده ایران در صورت تداوم بقای نظام ولایت فقیه جز تکرار دایره سرگشتگی و حرمان، ثمری ندارد.
تنها یک راه می‌ماند و آن هم تهاجم و سد بستن در برابر سپاه جهل و غارتی است که بر خوان ثروت و سرمایه ایرانیان بست نشسته و اقتصاد ایران را به دره به سمت نابودی کامل برده است. همان راهی را که جوانان و کانون‌های شورشی برای کنار زدن ایلغار خون‌ریز حاکم بر کشورمان دنبال می‌کنند. پس شایسته است با طغیان و شورش علیه این نظام ستمگر، زنجیرها را از هم بگسلیم و ایران و ایرانی را به بهار واقعی رهنمون شویم.
