وقتی عمود خیمهٔ نظام کج میشود، فسیلها و آخوندهای قدیمی و دانهدرشت نظام هم در ناامیدی فرومیریزند.
آخوند احمد جنتی روز سهشنبه ۲مهر، در مراسم افتتاحیه هفتمین اجلاسیه خبرگان با اعلام ناامیدی و سرخوردگی از وضعیت فعلی گفت: «بیتعارف من به مدیران فعلی هیچ امیدی ندارم. ما برای روزی کار میکنیم که اینها با مدیران جوان و انقلابی جایگزین شوند تا از این خفت و گرفتاری که دچارش شدیم رها شویم».
این حرف از آخوند دایناسور احمد جنتی که مانند کنه به کرسی قدرت چسبیده و در وانفسای مرگ هم از آن دل نمیکند، گویای وضعیت فعلی نظام عمامهداران است.
پیردایناسور خبرگان همچنین با «نادان» و «غافل» خواندن باند مخالف، گفت: «یک عده با پولهای کثیف میخواهند وارد مجلس شوند و این خط قرمز ما در شورای نگهبان است».
جنتی در بخش دیگر از سخنانش با «مردم» نامیدن عناصر پاییندست و خودباختگان ریزشی نظام، از آنها خواست که «نباید ناامید شوند».
روز بعد روزنامهٔ حکومتی جمهوری اسلامی در ۳مهرماه ۹۸ امیددرمانی باسمهای جنتی را به تمسخر گرفت و نوشت: «این که فرمودند "نباید اجازه دهیم که ناامید شوند" از آن جملههاست که به یاد آورنده این بیت شعر جامی است که؛
...ذات نایافته از هستی، بخش
کی تواند که شود، هستی بخش؟
اگر جناب ایشان، چنان که تصریح فرمودند "ناامید هستند" چطور نمیخواهند "اجازه" دهند که مردم "ناامید" شوند...»؟