مذاکرات وین برای احیای برجام و رابطه با آژانس بینالمللی انرژی اتمی، دو کشمکش میان رژیم آخوندی و جامعهٔ جهانی در حال حاضر است که هر دو حالت فرسایشی پیدا کرده است.
در مورد مذاکرات وین آنچنان که در گزارشات مختلف دیده میشود مشکل در رابطه با بخشی از تحریمهاست که به تروریسم و نقض حقوقبشر مربوط است. رژیم میگوید همهٔ این تحریمها باید برداشته شود، اما آمریکا و اروپا نمیخواهند یا شاید بهخاطر فشارهای سیاسی و افکار عمومی نمیتوانند موافقت کنند. البته جزئیات فاش نشده و این موارد از لابلای صحبتها و موضعگیری سران و کارگزاران رژیم و مقامات اروپایی و آمریکایی درز داده شده است.
کشمکش دوم و مهمتر در رابطه با تعهدات رژیم به آژانس بینالمللی انرژی اتمی است که شامل بازرسیها و پاسخ به پرسشهای آژانس و برقرار ماندن نظام راستیآزمایی توسط آژانس است.
بر اساس قانونی که مجلس رژیم در آذرماه تحت عنوان «اقدام راهبردی برای رفع تحریمها. ». . تصویب کرد، روز سوم اسفند۹۹ رژیم باید تمامی ارتباطات خود با آژانس را قطع میکرد، دوربینهای نظارتی آژانس را خاموش و فیلمهای آنها را حذف میکرد.
عملی شدن این اقدام بهمعنای نوعی اعلان جنگ بود. چرا که میتوانست در اجلاس شورای حکام آژانس باعث ارجاع پرونده رژیم به شورای امنیت شود و نظام آخوندی ذیل فصل۷ منشور ملل متحد قرار گیرد.
رژیم در بنبست به شیوهٔ معمول خود روی آورد؛ اینکه پشتپرده غلط کردم بگوید و کوتاه بیاید، اما در ظاهر با هیاهو و ظاهرسازی، صورت نظام را با سیلی سرخ نگهدارد؛ از این رو در جریان سفر گروسی، مدیرکل آژانس به تهران، رژیم اعلام کرد روابط با آژانس قطع شده، اما یک قرارداد موقت ۳ماهه با گروسی بسته است.
این موضوع موجی از تنش و بحران در رژیم برانگیخت. دلواپسان و رسانههای آنها دولت آخوند روحانی را خائن مینامیدند و چماق قضاییه نظام را به او نشان میدادند. البته همانطور که خود روحانی هم بارها تأکید کرد، پشت تمام تصمیمات خود خامنهای قرار دارد.
۳ماه تمام شد و هیچ امتیازی به رژیم داده نشد و مذاکرات همچنان در مسیر فرسایش و بدون نتیجه ادامه پیدا کرد؛ در پایان ۳ماه مدیر کل آژانس میخواست در یک کنفرانس مطبوعاتی اقدام رژیم به قطع رابطه با آژانس را اعلام کند. رژیم دستپاچه شد و دوباره به تمدید یک ماههٔ توافق تن داد، بدون اینکه آژانس به درخواست رژیم مبنی بر بستن پرونده پی.ام.دی محلی بگذارد.
اکنون آن یک ماه هم بهپایان رسیده و آنطور که پیداست رژیم باز هم به خواستههای خود نرسیده است. روحانی با غیظ میگوید اگر به عراقچی اختیارات داده شود تحریمها یکروزه برداشته میشود! سپس اعتراف میکند که مشکلات سیاسی مانع رفع تحریمهاست. مشکلات سیاسی چه میتواند باشد؟
واعظی، رئیس دفتر روحانی مدعی است با لغو تحریمهای بیت خامنهای موافقت شده؛ اما مقامات آمریکایی بیدرنگ تأکید میکنند توافق یا بر سر همه چیز است، یا هیچ چیز! و این بهمعنی آن است که بنبست و فرسایش کماکان ادامه دارد.
اکنون بنبست در مذاکرات وین در بنبست رابطهٔ رژیم و آژانس درهم ضرب شده و گره کوری در رابطهٔ رژیم با جامعهٔ بینالمللی ایجاد کرده است.
از طرفی رژیم در شرایط خفگی اقتصادی دست و پا میزند و در حالی که با یک جامعهٔ عاصی و خطر قیام گرسنگان روبهروست، میخواهد بههر قیمت مقداری طناب تحریمها شل شود؛ اما طرف مقابل شروطی مانند عدم لغو تمامی تحریمها و باز شدن پرونده موضوعات موشک بالستیک و دخالت منطقهیی در توافق جدید را روی میز رژیم گذاشته که پذیرش آن از سوی خامنهای بهمعنای سقوط نظام در ورطهٴ از هم پاشیدگی و به گفتهٴ خود خامنهای «تنزل بیپایان» است.
اکنون باید دید نتیجهٔ ضرب شدن این بنبستها در هم چه میشود؟ آیا گذشت زمان فلش خروج از بنبستها را نشان میدهد، یا تشدید بحرانها را؟