هر روز که می‌گذرد ابعاد جدیدی از طرح اختناق اینترنتی موسوم به «صیانت» و پشت پردهٔ آن برای افکار عمومی مشخص می‌شود. در روزهای نخست ریاکاران دین‌فروش داعیهٔ دفاع از آخرت مردم و رستگاری آنان را داشتند. اینترنت را وسیله‌یی می‌نامیدند که فرهنگ و مفاسد غربی را در بین ایرانیان ترویج می‌دهد و قطع و محدود کردن آن را مایهٔ فلاح می‌دانستند. چنین می‌نمودند که گویا آنها برای نجات مردم از آتش دوزخ و صیانت از کاربران فضای مجازی دست به طراحی در تاریک‌خانه‌های عنکبوت گرفتهٔ «مجلس انقلابی»! زده‌اند اما به‌زودی لو رفت که موضوع بود و نبود رژیم یعنی «اوجب واجبات»! در میان است.
مطلب از این قرار است که جامعه از طریق فضای مجازی در دنیای گردش آزاد اطلاعات سیر می‌کند. می‌تواند به متون منتشر شده، ویدئوها و پادکست‌های مقاومت ایران و نیز به سیمای آزادی در اینترنت دسترسی داشته باشد. از این طریق با فعالیت اختناق‌شکن کانون‌های شورشی آشنا شود. این فعالیت‌ها روحیهٔ شورشگری و اختناق‌ستیزی در بین مردم بالا می‌برد و شرایط عینی را به اعتراض و قیام بالغ می‌کند. چنین چیزی از جانب حکومتی که آب خوردن مردم را نیز به خود مشروط کرده، برتافتنی نیست.
در این رابطه به یاد داریم که احمد علم‌الهدی تعارف و لفافه‌گویی را کنار گذاشته و کف بر لب و غیه‌کشان به تصمیم‌گیران طرح صیانت این‌چنین هشدار داد:
«مجلس هم که هر روز یک افسانه ساز می‌کند، یک روز می‌گویند «صیانت» یک روز می‌گویند صیانت قبول نیست، «تنظیم‌گرایی». آخر شما چقدر معطل هستید؟ می‌خواهید تا کی صبر کنید و دشمن تا کجا برسد؟ مجلس و دولت باید بیایند و با همه قدرت مسئولان بایستند در این مساله... دشمن آمده تا حلق ما. هی شما امروز و فردا می‌کنید، چرا آن‌قدر معطل هستید؟» (شرق. ۱۹فروردین ۱۴۰۱).
در اظهاراتی جدید احمد حسین فلاحی، عضو تاریک‌خانه‌یی به نام «کمیسیون طرح صیانت»، به بازتاب میلیونی فضاحت «سیسمونی گیت» در افکار عمومی اعتراف می‌کند. این اعتراف، پرده از ابعاد جدیدی از هراس حکومت نسبت به فضای مجازی برداشته است.
۱ـ این آخوند دست‌اندرکار اختناق اینترنتی، با نقل‌قول از خامنه‌ای، اذعان می‌کند که فضای مجازی در کنترل حکومت نیست. منظور از این اعتراف این است که تیغ سانسور ممیزهای وزارت موسوم به ارشاد یا وزارت اطلاعات و سایر ارگانهای سرکوب و اختناق نمی‌توانند از پس گردش آزاد اطلاعات در اینترنت بربیایند.
۲ـ او برای اثبات این موضوع انتشار گستردهٔ افشاگری در مورد خریدهای لاکچری خانوادهٔ قالیباف و تبدیل شدن آن به یک بحران برای حکومت را پیش می‌کشد.
۳ـ اعتراف می‌کند که پلیس سرکوبگر فتا «ظرفیت»! مشخصی دارد و نمی‌تواند هر روز برای سانسور هر مطلب منتشر شده در فضای مجازی اقدام کند. یعنی قوارهٔ فضای مجازی و افشاگریهای دست به دست شده توسط مردم از توان سگان زنجیری حکومت فراتر است. این اعتراف به‌طور واقعی ضعف حاکمیت را در مواجهه با فضای جوشان اجتماعی بارز می‌کند.
۴ـ این عضو مجلس ارتجاع و عضو کمیسیون طرح صیانت، پس از اعتراف به سلسله‌یی از ناتوانی‌ها و فلاکت‌های استبداد دینی نتیجه می‌گیرد:
«من امیدوارم با این قضیه [سیسمونی گیت] که اتفاق افتاده است هیأت رئیسیه تصمیم جدی‌شان را بگیرند و همان‌طور که طرح صیانت در کمیسیون مشترک در حال بررسی بود، کمیسیون را آزاد بگذارند تا کارش را انجام دهد. از نظر قانونی طرح صیانت هم‌چنان در اختیار کمیسیون مشترک است، همین را بگذارند تا کارش را انجام دهد» (انتخاب. ۷اردیبهشت ۱۴۰۱).
***
این اعتراف به‌وضوح فلاکت مزمن خامنه‌ای در وانفسای سرنگونی را برجسته می‌کند. شیخ مفلوک مفر را در قطع اینترنت جست‌و‌جو می‌کند تا به‌زعم خود با فضای انفجاری جامعه مقابله کرده و قیام‌ها را خنثی نماید.
«یکی از دلایل فشار و اصرار برای محدودیت و بستن فضای مجازی و اینترنت و شبکه‌های اجتماعی جلوگیری از همین افشاگریهاست» (روزنامه حکومتی جمهوری ۵اردیبهشت ۱۴۰۱).
اما اصل مطلب در اینجاست آیا خامنه‌ای توسط مجلس سرسپرده می‌تواند اینترنت را قطع یا محدود کند؟ آیا می‌تواند با تبعات انفجاری آن مقابله نماید؟
