در طرح فاصله‌گذاری اجتماعی روحانی که از ۲۳فروردین آغاز شد، از کارگران به‌عنوان هیزم کوره‌های آد‌م‌سوزی کرونا استفاده می‌شود و گرسنگان نخستین قربانیان جنایت می‌شوند.
حریرچی ۲۳فروردین ۹۹: «شدت بیماری و مرگ و میر حاصل از اون در قشرهای ضعیف و فقرا بیشتره».
پاسدار جنایتکار علی ربیعی برای مشروع کردن افزایش مرگ و میر گرسنگان وقیحانه می‌نویسد: «میزان مرگ و میر ناشی از فقر در اثر سیاست‌های محدودکننده اقتصادی قابل مقایسه با کرونا نخواهد بود».(علی ربیعی ـ خبرگزاری رژیم ۲۳فروردین ۹۹)
در این میان مسیح مهاجری در وحشت از شعله‌های قیام، ضمن اشاره به این‌که ارگانهای مالی وابسته به خامنه‌ای مانند ستاد اجرایی، بنیاد مستضعفان و آستان قدس تاکنون کمکی نکرده‌اند خواستار کمک مالی این نهادها به مردم شد.
یک هموطن: «آقای روحانی، آقایون علما که سرتونو کردین زیر برف، صداتون درنمیاد... اینو من خریدم ۸۵هزار تومن، ۸۵هزار تومن، خدا ریشه تونو دربیاره، خدا ذلیلتون کنه، خدا نابودتون کنه».
اما آخوند حیله‌گر، روحانی شیاد، در یک وارونه‌گویی مضحک طوری وانمود کرد که مردم می‌خواهند بروند سر کار و او به این شرط پذیرفته که پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کنند: «این وضعیت خیابان‌ها است. شما خودتان شاهد باشید. اینجوری مردم می‌توانند قرنطینه باشند؟... مردم محتاج یک لقمه نان هستند. همه قسط دارند. بدهی دارند. چک دارند... دولت هم که هزار تومن نمی‌خواهد خرج کنند. معلومه میان این همه، ۷۰میلیون نفر می‌میرند».
یک روزنامهٔ حکومتی در وحشت از قیام گرسنگان علیه کرونای ولایت نوشت: «دولت اگر با همین فرمان جلو برود، با نافرمانی مدنی مواجه می‌شود که این نافرمانی در آینده بسیار خطرناک خواهد بود».(روزنامه همدلی ـ نعمت احمدی، عضو کانون وکلای دادگستری ۲۳فروردین ۹۹)
