لایحه بودجه آخوند رئیسی در حالی به مجلس هم باندی او رفته است که معلمان سراسر کشور سومین روز تجمع خود را برپا کرده‌اند تا علیه وضعیت وخیم معیشتی و پایین بودن حقوق‌ها اعتراض کنند. معلمان در تحصن خود تراکتهایی در دست داشتند که بر روی آنها نوشته شده بود: «اعتصاب، تجمع، تشکل، حق مسلم ماست»، «معلم زندانی، آزاد باید گردد»، «معلم به تبعیض، بی‌عدالتی و فقر اعتراض دارد»، «معلم قیام کن از حق خود دفاع کن»... تازه این در حالی است که روزگاری بود که معلمان جزو قشر متوسط جامعه محسوب می‌شدند و لااقل نیازهای معیشتی‌شان تأمین بود اما حالا به طبقه فرودست جامعه نزدیک شده‌اند و حرکت آنها به سوی لایه‌های پایین جامعه نمودی از دوقطبی شدن وضعیت طبقاتی در ایران است. یک قطب کوچک اما بسیار مرفه وابسته به آخوندها و پاسداران که اموال و ثروت و سرمایه مردم ایران را به تاراج برده‌اند و قطب دیگر که ابعاد دهها میلیون نفری دارند و در فقر و گرسنگی و بی‌چیزی روزگار می‌گذرانند.
در این وانفسای درد و رنج و ناداری هموطنانمان، آخوند رئیسی نخستین بودجه دست پخت سرکردگان و مهره‌های پاسداران در مراکز بودجه‌نویسی را به دست پاسدار قالیباف داد تا رسید بده و بستان مافیاهای مستقر در ارکان قدرت را داده باشد.
مرور کوتاهی در این بودجه به‌روشنی نشان می‌دهد که تا چه میزان پاسداران نگهبان رژیم آخوندی در پول دست و پا می‌زنند و مردم فقیر ایران باز هم شاهد آب رفتن سفره‌های کوچکشان هستند. البته این وضعیت وخیم از چشم ناظران خارجی نیز پوشیده نمانده است تا جایی که رادیو فرانسه در ۲۲آذر۱۴۰۰ با تیتر «اولین لایحه بودجه ابراهیم رئیسی: «ضیافت برای نظامیان، ریاضت برای مردم» واکنش انتقادی خود را از سخت‌تر شدن زندگی مردم با اجرای این لایحه نشان داده است. یعنی در حالی که تورم در ایران بیش از ۴۰درصد است، افزایش حقوق از جمله برای کارمندان دولت در سال آینده بین ۵ تا ۲۹درصد پیش‌بینی شده است. ضمن این‌که دیگر از ارز ترجیحی یا همان دلار ۴۲۰۰تومانی خبری نیست. حتی به سن بازنشستگی هم دو سال اضافه شده است. اما از طرف دیگر به بودجه دستگاه‌های نظامی تا مبلغ چهار میلیارد و پانصد میلیون یورو تخصیص خواهد یافت. سهم صدا و سیمای رژیم آخوندی هم با رشد ۵۶درصدی نسبت به سال۱۴۰۰ به ۵هزار و ۲۸۹میلیارد تومان بالغ گردید.
بودجه ریاضتی؛ رکود همراه با تورم
در همان نگاه اول می‌بینیم که بودجه بشکل ریاضتی بسته‌بندی شده است. بحرانهای متعدد اقتصادی- سیاسی و تداوم تحریم‌های بین‌المللی به‌خاطر سیاست‌های صدور بنیادگرایی و تروریسم و بمب‌سازی خامنه‌ای و پاسدارانش، دیگر مجالی برای پول پاشیهای آن‌چنانی باقی نگذاشته است. در عوض به جای کاهش درآمدهای نفتی تا آنجا که آخوند رئیسی زورش می‌رسیده، مالیاتها را افزایش داده است تا بلکه در ردیف درآمدها مبلغی هم ثبت شود. افزایش بیش از ۶۰درصدی مالیاتها نسبت به سال جاری گویای همین افلاس است؛ اما همان‌طور که گفته شد سهم نیروهای سرکوبگر محفوظ است آن هم از منابعی که حیرت کارشناسان را برانگیخته است. «بر اساس لایحه بودجه ۱۴۰۱ نیمی از درآمد پروازهای عبوری به صندوق حمل و نقل و نیمی دیگر به ستاد کل نیروهای مسلح پرداخت می‌شود. این در حالی است که پیش از این درآمد حاصله از پروازهای عبوری در اختیار شرکت فرودگاهها و ناوبری هوایی ایران قرار می‌گرفت» (آفتاب یزد ۲۲آذر۱۴۰۰).
رشد اقتصادی صفر درصدی یا ۸درصدی؟
جالب این‌که آخوند رئیسی غرق در توهمات خویش وعده داده است اقتصاد صفر درصدی را به رشد ۸درصدی برساند! به‌قول یک کارشناس اقتصادی: «یک رشد ۸درصدی رویایی و یا متوهمانه هم برای این برنامه در نظر گفته‌اند که می‌توان به قطعیت گفت محقق نخواهد شد. بدون درآمدهای نفتی و با کمترین تحول ساختاری در شرایطی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی چطور می‌توان ادعای رشد ۸درصدی داشت؟» (خبرآنلاین ۲۲آذر۱۴۰۰)
پوچ بودن وعده‌ها ادامه دارد
روش مرسوم همه دولتهای زیر نظر خامنه‌ای دادن وعده‌های پوچ در آغاز سال مالی و با تحویل گرفتن ارکان قدرت بوده است و سپس در آخرین سال ریاست بر اریکه قدرت، کارنامه خروار خروار بدهی و کسری و دزدی و فساد و رانت را تحویل نفر بعدی داده‌اند بدون این‌که کوچکترین حساب رسی در کار باشد. حالا رسانه‌های حکومتی معترفند:
«متأسفانه دولتمردان دولت سیزدهم هم مانند دولت دوازدهم که مدام وعده گشایش اقتصادی می‌دادند و اوضاع بدتر می‌شد، آن را تکرار می‌کنند و هر بار مردم با پوچ بودن این خبرها روبه‌رو می‌شوند. وعده‌هایی که تنها به عمیق‌تر شدن شکاف اعتماد بین مردم و دولتمردان منتهی خواهد شد» (ابتکار۲۲آذر۱۴۰۰).
در همین رابطه کامران ندری، کارشناس اقتصادی می‌گوید: «برای اولین بار کمترین توجه به وضعیت رفاهی خانوار در برنامه مالی کشور شده است و به‌طور قطع وضعیت درآمدی مردم در بودجه سال۱۴۰۱ باعث نارضایتی اقشار مختلف جامعه خواهد شد چرا که شاهد حداقل افزایش دستمزد در برابر تورم ۵۰درصدی هستیم» (اقتصادآنلاین۲۲آذر۱۴۰۰).
جنگ با مردم؛ جنگ با دنیا
خامنه‌ای با جلاد و پاسدارانش دهها سال است که با مردم ایران در جنگ هستند. محصول این جنگ هم زندان و شکنجه و کشتار و اعدام بوده است. از طرف دیگر به‌دلیل ماهیت به‌غایت ارتجاعی و سیاست صدور ارتجاع و تروریسم با نظام بین‌الملل را هم در جنگ هستند. جنگی که قیمت آن را مردم ایران می‌پردازند
یک کارشناس حکومتی اقتصاد در همین رابطه هشدار می‌دهد و می‌گوید: «متغیر فعال در کاهش سرمایه‌گذاری و در شرایط فعلی بیش از آن که ناشی از بالا بودن نرخ تورم باشد، ناشی از تنش در روابط بین‌الملل و بی‌ثباتی‌های مدیریت و اجرایی داخلی است. در صورتی که بی‌ثباتی سیاسی در روابط خارجی حل نشود، بعید است تأثیر چندانی بر میزان سرمایه‌گذاری حتی در بین سرمایه‌گذاران داخلی داشته باشد. کاهش بودجه‌های عمرانی موجب کاهش فعالیت‌های بخش خصوصی و در نتیجه تعمیق رکود و بیکاری در کشور خواهد شد که خود می‌تواند زمینه‌ساز بحرانهای اجتماعی یا سیاسی باشد» (اعتماد۲۲آذر۱۴۰۰)
دست لایحه بودجه ۱۴۰۱ در جیب مردم
با همه این احوال محتوای بودجه آخوند رئیسی گویای دست کردن در جیب خالی مردم ایران است که به‌شکل تورم‌های سهمگین خود را نشان می‌دهد و با رکود و بیکاری در هر خانواده‌ای اثری به‌جا می‌گذارد. در این بودجه درآمدهای مالیاتی ۶۵درصد بیشتر از سال جاری رشد کرده است که علاوه بر ارتزاق دولت از افزایش قیمت ارز، نتیجه‌ای جز فشار بر گرده مردم بینوا نخواهد داشت. در حالیکه هیچ‌کدام از نهادهای وابسته به خامنه‌ای مالیاتی پرداخت نخواهند کرد که هیچ، بلکه سهمشان از بودجه افزایش هم یافته است. بگذریم که بدهیهای وحشتناک دولتهای فعلی و قبلی سر به فلک زده است و بایستی به‌نحوی پرداخت می‌گردید.
«اخیراً دیوان محاسبات کشور گزارش داد که بدهیهای خالص دولت ایران به هزار تریلیون تومان رسیده که یک‌سوم آنها مربوط به اوراق قرضه است. رئیس سازمان برنامه و بودجه اخیراً اعلام کرد تا سال۱۴۰۵ دولت باید ۵۳۵هزار میلیارد تومان اصل و سود اوراق دولت قبل را پرداخت کند» (دویچه وله۲۲آذر۱۴۰۰).
ایرانی آزاده قیام کن
وضعیت بودجه و این اعداد و ارقام سرسام‌آور، همگی بیانگر روزهای پایانی یک حکومت تاریخ مصرف گذشته است. آثار تغییر این وضعیت سیاه از همه سو عیان شده است. عنصر تعیین‌کننده و پایان‌دهنده به این همه سرکوب، مردم فریبی و غارتگری، همانا قیام و اعتراض است. قیام خوزستان، اصفهان و روز ۲۲آذر خیزش معلمان مبین این واقعیت است. این گسترش و همه‌گیری اعتراضات در اقشار مختلف بیانگر جبهه متحد خلق بر علیه حاکمیت آخوندی است. جبهه‌ای که شعار روزشان این است:
«معلم، کارگر، دانشجو... ایرانی آزاده قیام کن از حق خود دفاع کن»
