نوروز برای مردم ایران، فرا رسیدن عید و بهار را تداعی می‌کند. بهار طراوت و تغییر و نوشدن ها...
اما در ایران آخوندها، عید و نوروز و جشن سال نو، جای خود را به عزای شرم والدین در قبال خانواده و فرزندان‌شان داده است.
این روزها و با وجود هزینه‌های میلیاردی سران رژیم، کمر مردم زیر بار گرانیها خم شده و تأمین بدیهی‌ترین خرج های عید نیز برایشان مقدور نیست و از تأمین حداقلها نیز برای سال نو محروم شده‌اند.
غذاهای اصیل ایرانی، شیرینی، آجیل و انواع مواد غذایی از سفره‌های مردم حذف شده و جای خود را گاه به نانی خالی و صحنه‌هایی تکان دهنده از گرسنگی و اشک بینوایان داده است.
فلاکت مردم و زندگی مشقت‌بار آنها آنطور که مقامات خود رژیم اذعان و اعتراف می‌کنند، نتیجه حکومت ۲۰۰خانواده و ۵۰۰چهره مافیایی در کشور است. آن‌چنان‌که در ۷مرداد ۹۷هدایت‌الله خادمی، نماینده مجلس رژیم از ایذه اعتراف کرد که در ۴۰سال حاکمیت این رژیم، «۲۰۰خانواده» سرنوشت مردم و کشور را به دست گرفته‌اند.(خبرگزاری ایسنا ۷مرداد ۹۷)
البته واقعیت دیگری نیز، آن روی سکهٔ خالی کردن جیبهای مردم از سوی حکومت به چشم می‌خورد و آن ترک نکردن صحنهٔ اعتراض علیه این دیکتاتوری در طول یک‌سال گذشته بوده است.
به‌نحوی که در یک‌سال اخیر، کمتر روزی بوده که خیابان‌ها شاهد اعتراض کارگران، فرهنگیان، مالباختگان، دانشجویان، پرستاران و مادران و بستگان زندانیان و بازداشت شدگان نباشند. از تهران و مشهد و شیراز گرفته تا اهواز و یزد و اصفهان... و دیگر شهرهای ایران.
پیام مشترک و حرف مشترک مردم درخواست‌شان برای سرنگونی این رژیم و برقراری آزادی و حکومتی برگرفته از آرای مردم، خلاصه می‌شود.
کانون‌های شورشی که گدازه‌های آتش اعتراض و ایستادگی در برابر این رژیم هستند نیز حرف شان در همین مختصر خلاصه می‌شود.
آنها می‌گویند، در برابر شکنجه و زندان و اعدام ها، انتخاب ما سکوت نیست، فریاد است؛
در برابر سرکوب و بگیر و ببند و بازداشتها، انتخاب ما انفعال نیست، اقدام است؛
و تنها جواب مان در برابر ظلم دیکتاتوری، خروشی بی‌پایان...
این، آن صحنهٔ زیبای انقلاب ایران است که طلیعه «بهار ایرانی» در این منطقه از جهان می‌شود.
بهاری که هیچ زمستانی بر آن مستولی نخواهد یافت و هیچ قدرتی یارای ایستادگی در برابرش نیست.
چرا که بهار خلقهاست.
بهاری که جوانه‌هایش با خون رشیدترینها آبیاری شده و گل هایش، عطر زیبای آزادی را می‌پراکند.
ایران ما امروز در آستانه چنین چشم‌انداز پرشکوهی است.
این چنین است که عید و نوروز، بر مردم ایران، فرخنده و مبارک می‌شود؛ با چنین چشم‌اندازی از رهایی و آزادی حقیقی که بازتاب زیبای بهار است؛ در نو شدن، تغییر و طراوت و رویانی...
