۸ اکتبر برابر با ۱۷ مهرماه در ایران به «روز جهانی کودک» اختصاص یافته است. سایر کشورهای جهان این مناسبت را در روز‌های دلخواه برگزار می‌کنند؛ هر چند سازمان ملل روز بیستم نوامبر را روز جهانی کودک نامگذاری کرده است.
یونیسف ـ صندوق کودکان ملل متحد ـ با رعایت پنج اولویت اساسی (بقاء و رشد کودکان ـ آموزش و تحصیلات پایه ـ برابری جنسی ـ حفاظت از کودکان در برابر خشونت، سوء‌استفاده و تجاوز ـ مصونیت در قبال ایدز) وضعیت کودکان در جهان را پیگیری می‌کند. اما مقایسهٔ شاخصهای پنجگانهٔ یونیسف، با وضعیت رقت‌بار کودکان تحت حاکمیت آخوندی کافی است که شرایط فاجعه‌بار اکثریت میلیونی کودکان در میهن ما را نشان دهد.
روز جهانی کودک یا یک شوخی تلخ
دقت در نوع نگرش نظام‌آخوندی نسبت به موضوع کودک مبین میزان رسیدگی و بذل توجه رژیم به وضعیت کودکان ایرانی است.
آخوندهای حاکم از همان ابتدای تأسیس این نظام شیطانی با فرستادن دهها هزار کودک به‌عنوان سرباز یک بار مصرف به جبهه‌های جنگ ضدمیهنی، اجرای احکام ارتجاعی از جمله ازدواج اجباری کودکان، مجازات قرون‌وسطایی اعدام کودکان، شکنجهٔ کودکان در مقابل چشمان والدین و بالعکس جهت به تسلیم‌کشاندن آنها و دهها اقدام دیگر از این دست برای هیچ‌کس جای تردید باقی نگذاشته‌اند که نسبت به موضوع کودکان چگونه می‌اندیشند؛ اقداماتی که رژیم کماکان با نادیده گرفتن قوانین شناخته‌شدهٔ بین المللی و مخالفت یکپارچه مجامع حقوق‌بشری با نقض آنها در ایران به آن ادامه می‌دهد.
از آنجا که بنا به اندیشه «ولایت مطلقهٔ فقیه» مردم در این نظام اساساً هیچ‌گونه حقی غیر از اطاعت و گردن گذاشتن به اجبارات حکومت ندارند، دهه‌هاست که حق و حقوق اجتماعی و اقتصادی و قانونی آنها توسط این رژیم پایمال می‌شود، لذا به طریق اولی رعایت حقوق کودکان و رسیدگی به وضعیت ابتدایی صنفی و بهداشتی و آموزشی آنها نیز محلی از اعراب ندارد و بزرگداشت روز جهانی کودک در این رژیم یک شوخی تلخ نیست. بی‌توجهی نسبت به مخاطرات جانی ناشی از کرونا و اصرار به بازگشایی مدارس از جمله اقدامات ضدانسانی رژیم برای اثبات این مدعاست. هر چند مخالفت‌های گستردهٔ اولیاء دانش‌آموزان با آن سرانجام نظام را وادار به عقب‌نشینی کرد.
فراموش نکرده‌ایم که وقتی صحبت از اجرای سند۲۰۳۰ یونسکو به میان آمد، آخوندها چه قشرقی به‌راه انداختند. خامنه‌ای و سایر گماشتگان مرتجع او به‌بهانهٔ ورود «تفکرات غیردینی» و «آموزه‌های انسان‌گرایانهٔ غربی در برابر آموزه‌های خدا محور اسلامی»! به مخالفت هیستریک با آن برخاستند؛ حال آن که این سند پلتفرمی جهت توسعهٔ آموزشی کودکان در سطح دنیاست.
حذف خشونت در درس‌های دانش‌آموزان از جملهٔ موارد سند ۲۰۳۰ بود که مرتجعان را سخت برآشفت؛ زیرا رژیم در صورت اجرای آن مجبور است دکان فریب و دجالگریهایش را که تحت عناوین مقدسی مانند «شهادت و جهاد» در کتابهای درسی وارد کرده است تعطیل کند . مورد دیگر مصرح در این سند خودداری از تفکیک جنسیتی در محیط‌های آموزشی است که سردمداران رژیم آن‌را معادل «تغییر کتب درسی با حذف نقش‌های مادری و همسری و مشابه نشان دادن زن و مرد در تمام عرصه‌ها» محسوب می‌کنند؛ امری که بر تساوی دختران و پسران در برخورداری از موقعیت‌های تحصیلی تأکید می‌کند؛ از این رو همه تلاش خود را بکار بردند تا مانع از اجرای آن گردند.
درنقطهٔ مقابل همین تبهکاران در برابر درد و رنج میلیونها کودک که به‌علت وجود یک رژیم فاسد و دزد از کمترین حقوق انسانی محرومند، ساکتند و کک‌شان هم نمی‌گزد. آنها در قبال بروز ارتش بزرگی از «کودکان کار»، «کودکان خیابانی»، «کودکان محروم از تحصیل»، «کودکان معتاد»، «کودکان بی‌سرپرست»، «کودکان پیش‌فروش»، «کودکان کولبر» و ... سکوت پیشه کرده و حرفی برای گفتن ندارند.
ضرورت اصلی در روز جهانی کودک
تردیدی نیست که علت اصلی وضعیت اسفناک کودکان در میهن ما وجود حاکمیت تبهکاری است که همهٔ سرمایه‌های ملی را در چنگال خود گرفته و جز فساد و غارت به چیز دیگری نمی‌اندیشند. بنا بر این ضروری‌ترین اقدام و مناسب‌ترین شیوه برای گرامی‌داشت روز جهانی کودک در ایران همانا سرنگونی عاجل و برچیدن تام و تمام بساط رژیم آخوندی است؛ وظیفه‌ای که مردم و جوانان شورشگر آن‌را وجهه همت خود قرار داده و مجدانه به آن مشغولند.
دیری نمی‌پاید که با تحقق این مهم شادی و بهروزی کودکان در سراسر وطن ما تضمین شده و روز جهانی کودک معنای واقعی خود را پیدا خواهد کرد.
