سایت العرب ۲۶اردیبهشت ۹۷
به قلم عبدالله عبدالله نویسنده لبنانی
سؤالی بسیار ساده، اگر رژیم ایران بقول حسن روحانی رئیس جمهورش به‌دنبال هیچ تنشی در منطقه نیست پس در لبنان چه می‌کند؟ و چرا شبه‌نظامیان مذهبی تحت‌امرش که در این کشور گشت و گذار می‌کنند شیعیان این کشور را به گروگان گرفته‌اند؟
لبنان را به کناری بگذاریم، این رژیم در سوریه چه می‌کند که حتی جرأت اعلام مسئولیت شلیک موشک به بلندیهای جولان را ندارد؟
چرا با اهداف مذهبی صرف شریک جنگ علیه مردم سوریه است؟
در عراق چه می‌کند و چرا شبه‌نظامیان مذهبی‌اش سعی می‌کنند دستگاههای امنیتی وابسته به دولت را در دست بگیرند؟
چرا در بحرین این کشور کوچک تلاش دارد تفرقه انگیزی کند و در آن جنگ داخلی راه بیاندازد؟
چرا در یمن پایگاه زده و به سوی خاک عربستان سعودی موشکهای بالستیکی شلیک می‌کند؟
در غزه چه می‌کند که تنها کارش سوء‌استفاده از محاصره مردم توسط اسراییل است که از حداقل‌های یک زندگی معمولی محرومند؟ این رژیم از ابتدای دهه نود قرن گذشته به‌ویژه بعد از قرارداد اسلو جز بحران برای مردم فلسطین چه کرده است؟
پرونده اتمی پوششی برای توسعه‌طلبیهای این رژیم بوده چرا که هیچ برنامه دیگری برای پیشرفت خود، مردمش و کشورهای اطرافش در منطقه نداشته است. این رژیمی است که همواره در حال فرار به خارج از مرزهایش است. رژیمی که تلاش می‌کند به کشورهای منطقه این توهم را صادر کند که یک نیروی منطقه‌ای است و در هر نقطه‌ای از خاورمیانه و شبه جزیره عرب تا شمال آفریقا حق دخالت دارد.
این مقاله در ادامه می‌گوید
کم کم رژیم ایران به واقعیت نزدیک می‌شود. نمی‌تواند به برنامه‌هایش ادامه دهد. شانسش را با اسراییل امتحان کرد نتیجه این بود که تمامی پایگاههایی که در سوریه برپا کرده بود ویران شد ولی چیزی که می‌بایست به آن اقرار کرد این است که رژیم ایران برخلاف توان تخریبی بزرگی که در کشورهای عرب دارد در بن‌بستی واقعی قرار گرفته. در این بن‌بست حضور او در سوریه غیرقابل قبول شده و این تمام موضوع است. چگونه این رژیم بدون این‌که سرنگون شود می‌تواند از سوریه خارج شود؟
این مقاله با این جملات به پایان می‌رسد
رژیم ایران یک رژیم عادی نیست. این رژیم نمی‌تواند مشکلات مردم ایران را حل کند به همین دلیل باید منتظر یک انفجار بزرگ باشد
