۴۰روز قبل، آخوند شیاد روحانی با انکار همه بحرانهای مالی، انزوا و خفگی اقتصادی در جلسه هیأت دولت به تاریخ ۱۰مهر ۹۸ گفت: «ما باز هم مسیر را ادامه میدهیم راه را ادامه میدهیم راه بنبست نیست! بهنظر من راه باز است».
آن روز روحانی تلاش کرد خفگی اقتصادی و بحرانهای لاعلاج را بپوشاند. سایت مجاهد در همان ایام نوشت: «واقعیت خفگی اقتصادی است، زیرا رژیم منبع اصلی درآمد خود را از دست داده است. صادرات نفت از بیش از ۲میلیون بشکه در روز، در بهترین برآوردها به حدود ۳۰۰هزار بشکه رسیده است؛ تولید در همه رشتهها از بین رفته یا نفسهای آخر را میکشد؛ فساد و غارت بیداد میکند و تحریمها هم روزبهروز تشدید میشود».(سخن روز ۱۷مهر ۹۸)
و حالا آخوند روحانی در کرمان روز ۲۱آبان ۹۸ ناگزیر با اعتراف به بنبستها و بحرانهای مالی و نفتی میگوید: «به شما خیلی رک و پوستکنده میگویم ۶۰۰هزار میلیارد تومان پول نفتی که میبایستی توی دست ما باشد یک چیز کمی الآن تو دست ما هست».
بعد هم تعارف را کنار گذاشت و گفت هیچ پولی در کار نیست و بیمایه فطیر است: «ما نیاز به ریال داریم برای اینکه کشور را اداره کنیم این ۴۰۰هزار میلیارد این ۴۵۰هزار میلیارد تومان پولش از کجا باید به دست بیاید... بیمایه فطیر است بدون پول که نمیشود کاری کرد».
همزمان در مجلس آخوندی بحران باز هم بالا گرفت.
علی رستمیان، نماینده مجلس ارتجاع روز۲۱آبان ۹۸ گفت: «آقای دکتر روحانی این روزها حال مردم خوش نیست، سفره مردم روزبهروز کوچکتر میشود، مردم نان قرضی میخرند و کارت یارانه آنها در گرو نانواییها است».