خمینی هم‌زمان با فرمان قتل‌عام زندانیان سیاسی، چراغها را خاموش کرد تا جهان نبیند در مرداد و شهریور ۶۷ چه گذشت و خامنه‌ای هم‌زمان با حکم تیر مردم در ۲۵آبان، اینترنت را قطع کرد تا به سیاق سابق قتل‌عام را انکار کند. اما نمی‌دانست امروز هر شهروند ایرانی یک شاهد، سوژهٔ قتل‌عام و یک خبرنگار است. نمی‌دانست شلیک‌های مستقیم از زمین و هوا و کشتار با تیر و تبر و ساتور، در حافظهٔ ملی و دفتر وجدان جهان ثبت گردیده و آتشی‌ست که هرگز خاموش و فراموش نمی‌شود.
روز جمعه ۱۵آذر میشل باشله، کمیسر ارشد حقوق‌بشر سازمان ملل متحد، طی بیانیه‌ای درباره کشتار وحشیانه مردم ایران نوشت: «نیروهای امنیتی در برخی موارد به معترضان غیرمسلح که هیچگونه تهدید فوری جانی یا آسیب جدی محسوب نمی‌شده‌اند تیراندازی کردند. بنا بر گزارشها، نیروهای بسیج و نیروهای سپاه پاسداران در تیراندازی علیه معترضان نقش داشته‌اند. از جمله نیروهای امنیتی با اسلحه از پشت‌بام ساختمان دادگستری در یک شهر و از هلیکوپتر در شهر دیگر به معترضان تیراندازی کرده‌اند. هم‌چنین تصاویر نشان می‌دهد نیروهای امنیتی به معترضان در حال فرار از پشت سر تیراندازی می‌کنند و یا این‌که مستقیم به‌صورت و یا اعضای حیاتی معترضان تیراندازی می‌کنند، به عبارت دیگر تیراندازی به قصد کشتن. این موارد نقض آشکار تعهدات اصول بین‌المللی استفاده از زور، و نقض جدی حقوق‌بشر است».
هم‌چنین عفو بین‌الملل طی چندین اطلاعیه ضمن محکوم کردن کشتار بی‌رحمانه مردم و دستگیریهای گسترده، اعلام کرد: «آمار تکان‌دهنده جانباختگان حاکی از بی‌اعتنایی شرم‌آور مقامات ایران به جان انسان‌ها است».
در همین روز نماینده ویژه وزارت‌خارجه آمریکا از کشته شدن بیش از ۱۰۰۰نفر در تظاهرات سراسری در آبانماه در ایران خبر داد.
