حالا به هرات می‌رویم در همسایه شرقی افغانستان، دولت کرزای تسهیلات ویژه‌یی برای کالاهای صادراتی رژیم ایران قائل شده است، همین صنایع داخلی این کشور را به نابودی می‌کشاند.
صنایع، یکی از حیاتی‌ترین پایه‌های ثبات در کشور است. در هرات، ۱۳۰ کارخانه از ۳۰۰ کارخانه شهر طی ۶سال گذشته تعطیل شده‌اند. يک کارخانه قابلمه‌سازی می‌تواند کارخانه بعدی باشد.
حمیدالله خادم، مدیر اتحادیه صنایع هرات می‌گوید: من مطمئنم که اگر دولت یک سیاست طولانی‌مدت و دربرگیرنده مالیات منصفانه اتخاذ نکند، هیچ افغانی در این‌جا سرمایه‌گذاری نخواهد کرد. و اگر آنها اینکار را نکنند سرمایه‌گذاران خارجی هم اینکار را نخواهند کرد.
در افغانستان تقریباً ۴۰درصد مالیات، به هزینه تولید نهایی هر کالا افزوده می‌شود. به تولیداتی که از ایران وارد می‌شود فقط ۲ درصد سود بازرگانی تعلق می‌گیرد. بنابراین قیمت تولید یک قابلمه در افغانستان ۴ دلار می‌شود در صورتی‌که قیمت همین کالا در ایران فقط ۳ دلار و ۳۰ سنت است. به این ترتیب می‌توان فهمید که چگونه کارخانه‌ها در افغانستان به‌خاطر مالیاتهای شدید، از دور خارج می‌شوند.
يک کارخانه بیسکویت سازی ۶سال پیش ساخته شد. صاحب آن می‌گوید دولت به او وعده تخفیف در مالیات و مشوق داده بود. اما هیچ خبری نشد. در نتیجه تولید این کارخانه بعد از ۶ماه متوقف شد. صاحب کارخانه می‌گوید: ما در آغاز بسیار امیدوار بودیم و فکر می‌کردیم می‌توانیم تا ۱۰۰۰نفر را استخدام کنیم. اما دولت تمام این امیدها را از بین برد. ما تلاش کردیم با وزیران دولت ملاقات کنیم، اما آنها ما را نپذیرفتند.
با نرخ بیکاری ۳۵ درصدی در این کشور، داوود صباح، فرماندار هرات می‌گوید ضروری است که تغییراتی انجام شود. ما در افغانستان همه چیز را با وضعیت آزاد شروع کردیم. بازار آزاد، و مرزهای آزاد. ولی این برای ما کارکرد نداشت. البته ما به بازار آزاد و مرزهای آزاد معتقدیم، ولی چون ما در مقایسه با سایر کشورها در منطقه در موقعیت پایین تری قرار داریم، بنابراین باید از کسانی که می‌خواهند روی پای خود بایستند حمایت کنیم.
در حال حاضر ۳۶ درصد درآمد دولت از طریق عوارض گمرکی به‌دست می‌آید. تجار در این‌جا می‌ترسند تشویق به واردات به‌ویژه واردات از ایران، تمام امیدها را برای تولیدات داخلی از بین می‌برد.
صنایع، یکی از حیاتی‌ترین پایه‌های ثبات در کشور است. در هرات، ۱۳۰ کارخانه از ۳۰۰ کارخانه شهر طی ۶سال گذشته تعطیل شده‌اند. يک کارخانه قابلمه‌سازی می‌تواند کارخانه بعدی باشد.
حمیدالله خادم، مدیر اتحادیه صنایع هرات می‌گوید: من مطمئنم که اگر دولت یک سیاست طولانی‌مدت و دربرگیرنده مالیات منصفانه اتخاذ نکند، هیچ افغانی در این‌جا سرمایه‌گذاری نخواهد کرد. و اگر آنها اینکار را نکنند سرمایه‌گذاران خارجی هم اینکار را نخواهند کرد.
در افغانستان تقریباً ۴۰درصد مالیات، به هزینه تولید نهایی هر کالا افزوده می‌شود. به تولیداتی که از ایران وارد می‌شود فقط ۲ درصد سود بازرگانی تعلق می‌گیرد. بنابراین قیمت تولید یک قابلمه در افغانستان ۴ دلار می‌شود در صورتی‌که قیمت همین کالا در ایران فقط ۳ دلار و ۳۰ سنت است. به این ترتیب می‌توان فهمید که چگونه کارخانه‌ها در افغانستان به‌خاطر مالیاتهای شدید، از دور خارج می‌شوند.
يک کارخانه بیسکویت سازی ۶سال پیش ساخته شد. صاحب آن می‌گوید دولت به او وعده تخفیف در مالیات و مشوق داده بود. اما هیچ خبری نشد. در نتیجه تولید این کارخانه بعد از ۶ماه متوقف شد. صاحب کارخانه می‌گوید: ما در آغاز بسیار امیدوار بودیم و فکر می‌کردیم می‌توانیم تا ۱۰۰۰نفر را استخدام کنیم. اما دولت تمام این امیدها را از بین برد. ما تلاش کردیم با وزیران دولت ملاقات کنیم، اما آنها ما را نپذیرفتند.
با نرخ بیکاری ۳۵ درصدی در این کشور، داوود صباح، فرماندار هرات می‌گوید ضروری است که تغییراتی انجام شود. ما در افغانستان همه چیز را با وضعیت آزاد شروع کردیم. بازار آزاد، و مرزهای آزاد. ولی این برای ما کارکرد نداشت. البته ما به بازار آزاد و مرزهای آزاد معتقدیم، ولی چون ما در مقایسه با سایر کشورها در منطقه در موقعیت پایین تری قرار داریم، بنابراین باید از کسانی که می‌خواهند روی پای خود بایستند حمایت کنیم.
در حال حاضر ۳۶ درصد درآمد دولت از طریق عوارض گمرکی به‌دست می‌آید. تجار در این‌جا می‌ترسند تشویق به واردات به‌ویژه واردات از ایران، تمام امیدها را برای تولیدات داخلی از بین می‌برد.
