به گزارش دریافتی روز یکشنبه 11اردیبهشت «جمعی از نیروهای لباس‌شخصی که تابه‌حال در این دانشگاه رویت نشده بودند، به همراه بسیج دانشجویی اقدام به تفکیک جنسیتی و ضبط کارتهای دانشجویی دانشجویان دختر و پسر نمودند. بنابراین گزارش، یکی از دانشجویان دانشگاه مازندران که دقایقی به بحث با این افراد پرداخت می‌گوید:
”من و چند تن از هم‌کلاسیهایم در دانشکده نشسته بودیم که ناگهان چند فرد لباس‌شخصی که ظاهر مشخصی داشتند، به سمت ما آمده و کارت دانشجویی چند نفر از دانشجویان را ضبط نمودند، آنها می‌گفتند که از طرف نیروی انتظامی امده‌اند! و با هماهنگی حراست دانشگاه به این عمل می‌پردازند و من هر چه از نیت و دلیل کارشان پرسیدم، پاسخ مناسبی دریافت نکردم. این اتفاق برای چند تن از دوستانم در دانشکده‌های مختلف پیش آمده و هنوز کارتهای دانشجویی‌مان را به ما پس نداده‌اند“.
وی می‌افزاید: ”فقط به ما گفتند برای دریافت کارت دانشجویی به اتاق ریاست حراست دانشگاه مازندران در سازمان مرکزی رجوع کنیم“.
این گزارش می‌افزاید: در سالهای اخیر دهها دانشجو به دلایل مختلف در این اتاق توسط رئیس حراست دانشگاه و گاهی نیز توسط نیروهای امنیتی، ساعتها مورد بازجویی قرار گرفتند.
دانشگاه مازندران یکی از دانشگاههای فعال در زمینه‌ی اطلاع‌رسانی و آگاهی‌رسانی بوده است. هفته‌ی گذشته اعلامیه‌ای تکطبرگی به‌صورت وسیع در دانشکده‌ها و خوابگاههای این دانشگاه پخش شد که در بخشی از آن آمده بود:
”فشارها، محدودیتها، بازداشتها و احضارهای گسترده دانشجویان که عمری به درازی دوام دیکتاتوری در ایران دارد، در این 2سال با کم‌نظیرترین حجمش استمرار پیدا کرده و در آخرین هزینه‌هایی که بر پیکر بی‌دفاع دانشگاه مازندران وارد نمود، باعث مهاجرت تحمیلی 4تن از نخبگان و قدیمی‌ترین فعالان دانشجویی دانشگاه مازندران از کشور گردیده است. اتفاقی ناخوشایند که بیم آن می‌رود با ادامه و تشدید سرکوبها برای دیگر نخبگان جامعه تکرار شود. فعالان دانشگاه مازندران به کسانی که نه تنها قانون را ابزار اعمال خشونت و هجمه بر نهاد دانشگاه قرار داده‌اند بلکه از فشارهای غیرقانونی نیز دریغ نمی‌ورزند، هشدار می‌دهند با توجه به هزینه‌هایی که علی‌الخصوص در این 2سال بر دانشجویان این دانشگاه وارد شده، دیگر تاب تحمل این سرکوبها را نداشته و پاسخ درخور به آن خواهند داد“.
به‌نظر می‌رسد این رویدادها باعث سردرگمی مسئولان دانشگاه و نیروهای امنیتی استان گشته است. به‌طوری‌که موتورهای حراست به‌صورت شبانه روزی در خوابگاههای دانشگاه گشت می‌زنند و ساعتهای میانی روز نیز پیوسته در دانشکده‌ها به انواع و اقسام بهانه‌ها به جدل با دانشجویان می‌پردازند.
گفتنی است مسئولان امنیتی استان مازندران بارها و بارها در صحبتهای حضوری و تلفنی که با فعالان این دانشگاه داشته‌اند، جنبش دانشجویی مازندران را پایان‌یافته اعلام کرده و دستاورد سرکوبهای گسترده‌ای که در سال ۸۸ و ۸۹ به بیشترین حدش رسیده بود را اغاز سکوت قبرستانی در این دانشگاه می‌انگاشتند».
”من و چند تن از هم‌کلاسیهایم در دانشکده نشسته بودیم که ناگهان چند فرد لباس‌شخصی که ظاهر مشخصی داشتند، به سمت ما آمده و کارت دانشجویی چند نفر از دانشجویان را ضبط نمودند، آنها می‌گفتند که از طرف نیروی انتظامی امده‌اند! و با هماهنگی حراست دانشگاه به این عمل می‌پردازند و من هر چه از نیت و دلیل کارشان پرسیدم، پاسخ مناسبی دریافت نکردم. این اتفاق برای چند تن از دوستانم در دانشکده‌های مختلف پیش آمده و هنوز کارتهای دانشجویی‌مان را به ما پس نداده‌اند“.
وی می‌افزاید: ”فقط به ما گفتند برای دریافت کارت دانشجویی به اتاق ریاست حراست دانشگاه مازندران در سازمان مرکزی رجوع کنیم“.
این گزارش می‌افزاید: در سالهای اخیر دهها دانشجو به دلایل مختلف در این اتاق توسط رئیس حراست دانشگاه و گاهی نیز توسط نیروهای امنیتی، ساعتها مورد بازجویی قرار گرفتند.
دانشگاه مازندران یکی از دانشگاههای فعال در زمینه‌ی اطلاع‌رسانی و آگاهی‌رسانی بوده است. هفته‌ی گذشته اعلامیه‌ای تکطبرگی به‌صورت وسیع در دانشکده‌ها و خوابگاههای این دانشگاه پخش شد که در بخشی از آن آمده بود:
”فشارها، محدودیتها، بازداشتها و احضارهای گسترده دانشجویان که عمری به درازی دوام دیکتاتوری در ایران دارد، در این 2سال با کم‌نظیرترین حجمش استمرار پیدا کرده و در آخرین هزینه‌هایی که بر پیکر بی‌دفاع دانشگاه مازندران وارد نمود، باعث مهاجرت تحمیلی 4تن از نخبگان و قدیمی‌ترین فعالان دانشجویی دانشگاه مازندران از کشور گردیده است. اتفاقی ناخوشایند که بیم آن می‌رود با ادامه و تشدید سرکوبها برای دیگر نخبگان جامعه تکرار شود. فعالان دانشگاه مازندران به کسانی که نه تنها قانون را ابزار اعمال خشونت و هجمه بر نهاد دانشگاه قرار داده‌اند بلکه از فشارهای غیرقانونی نیز دریغ نمی‌ورزند، هشدار می‌دهند با توجه به هزینه‌هایی که علی‌الخصوص در این 2سال بر دانشجویان این دانشگاه وارد شده، دیگر تاب تحمل این سرکوبها را نداشته و پاسخ درخور به آن خواهند داد“.
به‌نظر می‌رسد این رویدادها باعث سردرگمی مسئولان دانشگاه و نیروهای امنیتی استان گشته است. به‌طوری‌که موتورهای حراست به‌صورت شبانه روزی در خوابگاههای دانشگاه گشت می‌زنند و ساعتهای میانی روز نیز پیوسته در دانشکده‌ها به انواع و اقسام بهانه‌ها به جدل با دانشجویان می‌پردازند.
گفتنی است مسئولان امنیتی استان مازندران بارها و بارها در صحبتهای حضوری و تلفنی که با فعالان این دانشگاه داشته‌اند، جنبش دانشجویی مازندران را پایان‌یافته اعلام کرده و دستاورد سرکوبهای گسترده‌ای که در سال ۸۸ و ۸۹ به بیشترین حدش رسیده بود را اغاز سکوت قبرستانی در این دانشگاه می‌انگاشتند».
