دکتر هادی البحره در پاسخ به این سؤال که چه چیزی در گفتگوهای دو روزه آستانه مثبت و یا منفی بوده است به تلویزیون العربیه گفت:
جنبه مثبت مذاکرات، تمایل و علاقمندی جامعه جهانی به یافتن راه‌حل و راه خروجی برای توقف قتل و خونریزی در سوریه بود. جنبه منفی آن هم این بود که سطح مذکرات بایستی میان طرفهای درگیر در سوریه به همراه کشورهای حامی آنها برگزار می‌شد و سطح دیگر نیز میان کشورهای روسیه و ترکیه و رژیم ایران که برای این دیدار دعوت کردند، برگزار می‌شد.
نسبت به آتش‌بس، اپوزیسیون هم‌چنان به توافقنامه امضا شده در ترکیه با حضور دو کشور ضامن یعنی روسیه و ترکیه، ملتزم است. اما اپوزیسیون در مذاکرات آستانه اعلام کرد که به هیچ‌وجه امکان ندارد که رژیم ایران را به‌عنوان یک طرف ناظر بر آتش‌بس بپذیرد زیرا رژیم ایران خود یک عنصر بی‌ثبات کننده در منطقه و شریک رژیم اسد در عملیات کشتار و قتل مردم سوریه است. در نتیجه یک طرف است و نه میانجی یا بی‌طرف باشد پس امکان ندارد که این رژیم را به‌عنوان میانجی پذیرفت. لذا ما به این هماهنگی میان سه کشور نگاه می‌کنیم. زیرا رژیم ایران مسئول تمامی شبه‌نظامیان فرقه‌گراست که روزانه در حق مردم سوریه جنایت می‌کنند. به همین خاطر رژیم ایران در برابر روسیه و ترکیه باید تضمین کند که شبه‌نظامیان را کنترل کرده و آنها را ملزم به اجرای آتش‌بس کند.
قطعا ما خواهان تثبیت آتش‌بس هستیم که مکانیزمهای اجرایی برای نظارت و مراقبت داشته باشد. مکانیزمهایی برای برخورد و کنترل ناقضان آتش‌بس وجود داشته باشد. اما تمامی این التزامات ما از طریق توافقنامه امضا شده میان ترکیه و روسیه و تشکلهای نظامی اپوزیسیون، می‌گذرد. رژیم ایران بی‌طرف نیست. شبه‌نظامیان فرقه‌گرا تا همین الآن هم علیه مردم سوریه جنایت می‌کنند..
توافقنامه میان سه کشور برای حمایت از سیر گفتگوهای ژنو است. اما ژنو به خودی خود تحت نظارت سازمان ملل‌متحد است و همچنین به واسطه گروه دوستان سوریه شروع شده است در نتیجه کشورهای سه‌گانه جزیی از این مجموعه هستند. پروسه سیاسی از سوی این گروه از کشورهای جهان حمایت شده که تحت نظارت سازمان ملل‌متحد است.
جنبه مثبت مذاکرات، تمایل و علاقمندی جامعه جهانی به یافتن راه‌حل و راه خروجی برای توقف قتل و خونریزی در سوریه بود. جنبه منفی آن هم این بود که سطح مذکرات بایستی میان طرفهای درگیر در سوریه به همراه کشورهای حامی آنها برگزار می‌شد و سطح دیگر نیز میان کشورهای روسیه و ترکیه و رژیم ایران که برای این دیدار دعوت کردند، برگزار می‌شد.
نسبت به آتش‌بس، اپوزیسیون هم‌چنان به توافقنامه امضا شده در ترکیه با حضور دو کشور ضامن یعنی روسیه و ترکیه، ملتزم است. اما اپوزیسیون در مذاکرات آستانه اعلام کرد که به هیچ‌وجه امکان ندارد که رژیم ایران را به‌عنوان یک طرف ناظر بر آتش‌بس بپذیرد زیرا رژیم ایران خود یک عنصر بی‌ثبات کننده در منطقه و شریک رژیم اسد در عملیات کشتار و قتل مردم سوریه است. در نتیجه یک طرف است و نه میانجی یا بی‌طرف باشد پس امکان ندارد که این رژیم را به‌عنوان میانجی پذیرفت. لذا ما به این هماهنگی میان سه کشور نگاه می‌کنیم. زیرا رژیم ایران مسئول تمامی شبه‌نظامیان فرقه‌گراست که روزانه در حق مردم سوریه جنایت می‌کنند. به همین خاطر رژیم ایران در برابر روسیه و ترکیه باید تضمین کند که شبه‌نظامیان را کنترل کرده و آنها را ملزم به اجرای آتش‌بس کند.
قطعا ما خواهان تثبیت آتش‌بس هستیم که مکانیزمهای اجرایی برای نظارت و مراقبت داشته باشد. مکانیزمهایی برای برخورد و کنترل ناقضان آتش‌بس وجود داشته باشد. اما تمامی این التزامات ما از طریق توافقنامه امضا شده میان ترکیه و روسیه و تشکلهای نظامی اپوزیسیون، می‌گذرد. رژیم ایران بی‌طرف نیست. شبه‌نظامیان فرقه‌گرا تا همین الآن هم علیه مردم سوریه جنایت می‌کنند..
توافقنامه میان سه کشور برای حمایت از سیر گفتگوهای ژنو است. اما ژنو به خودی خود تحت نظارت سازمان ملل‌متحد است و همچنین به واسطه گروه دوستان سوریه شروع شده است در نتیجه کشورهای سه‌گانه جزیی از این مجموعه هستند. پروسه سیاسی از سوی این گروه از کشورهای جهان حمایت شده که تحت نظارت سازمان ملل‌متحد است.
