فراخوان سازمان مجاهدین خلق خطاب به دانشجویان به‌مناسبت 16آذر باعث واکنش پیشاپیش بعضی سایتهای وزارت اطلاعات با این مضمون شد که «به این فراخوان مجاهدین توجهی نخواهد شد، یا، مجاهدین پایگاهی در نسل جوان و دانشگاههای کشور ندارند»! این واکنشهای پیشاپیش یک مقدار عجیب بود؛ چون یا فراخوان جواب مناسب و درخور خودش را از مخاطبانش دریافت می‌کند یا نمی‌کند و بعد در مورد آن می‌شود اظهارنظر کرد؛ اما چرا رژیم چند روز از قبل از اقدام به چنین تبلیغاتی در سایتهای زنجیره‌ایش کرد؟
واقعیت این است که این واکنش پیشاپیش، به‌دلیل نگرانی و احساس تهدیدی است که رژیم می‌کند. اگر احساس خطر نمی‌کرد، از کنارش رد می‌شد و اصلاً اعتنا نمی‌کرد. پس وقتی نمی‌تواند از کنارش همین جوری رد بشود، یعنی احساس تهدید می‌کند؛ در ارتباط با این احساس خطر، بغیر از اقدامات سرکوبگرانه و کنترلی، برای بستن فضا که در همهٴ دانشگاهها شاهدش بودیم، یکی از کارهایی هم که به‌لحاظ تبلیغاتی معمولاً می‌کند همین جنگ روانی است.
اما در مورد احساس خطر شدیدی که رژیم از مجاهدین در دانشگاهها می‌کند، اظهارات یک نماینده ارتجاع به اسم پژمانفر در جلسه علنی مجلس ارتجاع خطاب به وزیر علوم آخوند روحانی قابل‌توجه است، در همان جلسه‌یی که وزیر علوم احضار شده بود تا به این سؤال جواب بدهد که چرا نتوانسته جلو انتشار تصویر خانم مریم رجوی را در انجمن دانش‌آموختگان دانشگاه شریف بگیرد؟ پژمانفر می‌گوید: «امروز چرا باید جریانهای ضدانقلاب، مجاهدین خلق... در دانشگاه فعال باشند؟. به قسم حضرت عباس، این حرفها سیاسی نیست امروز فرهنگ ما، عقاید بچه‌های ما، باورهای جوانان ما در دانشگاه، مورد هجمه واقع شده و با یک سیاست تساهل، زمینه رشد این جریانهای فاسد در دانشگاههای ما رشد پیدا می‌کند آقای فرهادی!..»
ممکن است گفته شود که این حرفها و این اقدامها مثل همین احضار وزیر علوم به مجلس، نتیجه جنگ قدرت باندهای حاکمیت باشد که حالا فرضاً 16آذر را هم شامل شده است؟
در پاسخ باید گفت که این‌طور نیست، ضمن این‌که همین پژمانفر هم با قید قسم این را که موضوع باندی و جناحی نیست، رد می‌کند، اگر به موضوعات طرح شده در برنامه‌های 16آذر در دانشگاههای سراسر کشور نگاه شود، روشن می‌شود که موضوعاتی هستند که هیچ‌کدام از باندهای حکومتی خواهان آن نیستند. مثلاً خبرگزاری تسنیم از دانشگاه امیرکبیر گزارش داده: «در اواسط این برنامه با این‌که دوربین صدا و سیما در مراسم حضور داشت اما شماری از دانشجویان... به سمت دوربین صدا و سیما حمله کردند... این عده از دانشجویان با شعار ”مزدور برو بیرون “حدود 10دقیقه سخنرانی نجفی را قطع کردند» یا یک مورد دیگر: «اواخر سخنرانی منتجب‌نیا هنگامی که وی نامی از آیت‌الله منتظری برد دانشجویان سوت و کف زدند و برخی تصویر احمد منتظری منتشر کننده فایل صوتی آیت‌الله منتظری در دفاع از [مجاهدین] را در دست داشتند.»
این روشن است که چه باند خامنه‌ای و چه باند روحانی و رفسنجانی و اصلاح طلبهای قلابی و غیره، همگی در قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال67 درگیر جنایت بودند و همه آنها هم در قبال انتشار فایل صوتی آقای منتظری موضع گرفتند و آن را محکوم کردند. بنابراین، واکنش دانشجویان اصلاً در چارچوب جنگ باندی نیست و یک واکنش اصیل دانشجویی است که معنی و مضمونش هم برای همه روشن است. آن قدر که روزنامه اعتماد رژیم به آن اذعان کرده و نوشته است: «دانشجویانی که نزدیک به یک دهه پیش دوران کودکی و نوجوانی را پشت سر گذاشتند امروز حرف و شعارهای آن روزها را سر می‌دهند تا مشخص شود هنوز بسیاری از پرونده‌ها در ذهن‌ها باز است و بایگانی کردن‌شان دشوارتر و بعید‌تر از آنی است که بتوان فکرش را کرد.» پرونده‌هایی مثل این‌که چرا جنگ ضدمیهنی بعد از آزادی خرمشهر به مدت 6سال دیگر ادامه پیدا کرد؟ پرونده قتلهای زنجیره ای؟ پرونده جنگ سوریه و کشتار وحشیانه مردم و زنان و کودکان بی‌پناه سوریه؟ حرفهایی که مواضع شناخته شده مجاهدین و مقاومت ایران بوده و حالا در جلسات امسال16آذر از طرف دانشجویان مطرح شد، بنابراین این‌که چرا رژیم از این فراخوان این قدر نگران بود؟ به‌خاطر وجود همین فضا است! آخوند احمد خاتمی این فضا را در نماز جمعه این طوری بیان کرد و گفت: «… تا یک فضای باز دیده میشه، عده‌یی شعارهای هنجار شکن می‌دهند؟. متأسفانه در برخی مجالس دانشجویی این‌چنین شده».
واقعیت این است که این واکنش پیشاپیش، به‌دلیل نگرانی و احساس تهدیدی است که رژیم می‌کند. اگر احساس خطر نمی‌کرد، از کنارش رد می‌شد و اصلاً اعتنا نمی‌کرد. پس وقتی نمی‌تواند از کنارش همین جوری رد بشود، یعنی احساس تهدید می‌کند؛ در ارتباط با این احساس خطر، بغیر از اقدامات سرکوبگرانه و کنترلی، برای بستن فضا که در همهٴ دانشگاهها شاهدش بودیم، یکی از کارهایی هم که به‌لحاظ تبلیغاتی معمولاً می‌کند همین جنگ روانی است.
اما در مورد احساس خطر شدیدی که رژیم از مجاهدین در دانشگاهها می‌کند، اظهارات یک نماینده ارتجاع به اسم پژمانفر در جلسه علنی مجلس ارتجاع خطاب به وزیر علوم آخوند روحانی قابل‌توجه است، در همان جلسه‌یی که وزیر علوم احضار شده بود تا به این سؤال جواب بدهد که چرا نتوانسته جلو انتشار تصویر خانم مریم رجوی را در انجمن دانش‌آموختگان دانشگاه شریف بگیرد؟ پژمانفر می‌گوید: «امروز چرا باید جریانهای ضدانقلاب، مجاهدین خلق... در دانشگاه فعال باشند؟. به قسم حضرت عباس، این حرفها سیاسی نیست امروز فرهنگ ما، عقاید بچه‌های ما، باورهای جوانان ما در دانشگاه، مورد هجمه واقع شده و با یک سیاست تساهل، زمینه رشد این جریانهای فاسد در دانشگاههای ما رشد پیدا می‌کند آقای فرهادی!..»
ممکن است گفته شود که این حرفها و این اقدامها مثل همین احضار وزیر علوم به مجلس، نتیجه جنگ قدرت باندهای حاکمیت باشد که حالا فرضاً 16آذر را هم شامل شده است؟
در پاسخ باید گفت که این‌طور نیست، ضمن این‌که همین پژمانفر هم با قید قسم این را که موضوع باندی و جناحی نیست، رد می‌کند، اگر به موضوعات طرح شده در برنامه‌های 16آذر در دانشگاههای سراسر کشور نگاه شود، روشن می‌شود که موضوعاتی هستند که هیچ‌کدام از باندهای حکومتی خواهان آن نیستند. مثلاً خبرگزاری تسنیم از دانشگاه امیرکبیر گزارش داده: «در اواسط این برنامه با این‌که دوربین صدا و سیما در مراسم حضور داشت اما شماری از دانشجویان... به سمت دوربین صدا و سیما حمله کردند... این عده از دانشجویان با شعار ”مزدور برو بیرون “حدود 10دقیقه سخنرانی نجفی را قطع کردند» یا یک مورد دیگر: «اواخر سخنرانی منتجب‌نیا هنگامی که وی نامی از آیت‌الله منتظری برد دانشجویان سوت و کف زدند و برخی تصویر احمد منتظری منتشر کننده فایل صوتی آیت‌الله منتظری در دفاع از [مجاهدین] را در دست داشتند.»
این روشن است که چه باند خامنه‌ای و چه باند روحانی و رفسنجانی و اصلاح طلبهای قلابی و غیره، همگی در قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال67 درگیر جنایت بودند و همه آنها هم در قبال انتشار فایل صوتی آقای منتظری موضع گرفتند و آن را محکوم کردند. بنابراین، واکنش دانشجویان اصلاً در چارچوب جنگ باندی نیست و یک واکنش اصیل دانشجویی است که معنی و مضمونش هم برای همه روشن است. آن قدر که روزنامه اعتماد رژیم به آن اذعان کرده و نوشته است: «دانشجویانی که نزدیک به یک دهه پیش دوران کودکی و نوجوانی را پشت سر گذاشتند امروز حرف و شعارهای آن روزها را سر می‌دهند تا مشخص شود هنوز بسیاری از پرونده‌ها در ذهن‌ها باز است و بایگانی کردن‌شان دشوارتر و بعید‌تر از آنی است که بتوان فکرش را کرد.» پرونده‌هایی مثل این‌که چرا جنگ ضدمیهنی بعد از آزادی خرمشهر به مدت 6سال دیگر ادامه پیدا کرد؟ پرونده قتلهای زنجیره ای؟ پرونده جنگ سوریه و کشتار وحشیانه مردم و زنان و کودکان بی‌پناه سوریه؟ حرفهایی که مواضع شناخته شده مجاهدین و مقاومت ایران بوده و حالا در جلسات امسال16آذر از طرف دانشجویان مطرح شد، بنابراین این‌که چرا رژیم از این فراخوان این قدر نگران بود؟ به‌خاطر وجود همین فضا است! آخوند احمد خاتمی این فضا را در نماز جمعه این طوری بیان کرد و گفت: «… تا یک فضای باز دیده میشه، عده‌یی شعارهای هنجار شکن می‌دهند؟. متأسفانه در برخی مجالس دانشجویی این‌چنین شده».
