یک نظریه نجومی می‌گوید که کربن موجود در زمین می‌تواند در اثر برخورد ۴.۴ میلیارد سال قبل یک سیاره دیگر به زمین آمده باشد.
نشریه نیچر ژئوساینس در گزارشی از چگونگی منشأء عناصر فراری همانند کربن در روی کره خاکی ما، به قلم جمعی از محققان و دانشمندان می‌نویسد ”چالش ما توضیح سرمنشاء عناصر فراری مثل کربن است که بیرون هسته در لایه موسوم به گوشته (منتل) باقی مانده.
بر اساس یک ایده عموماً جاافتاده (Late Veneer Hypothesis) زمین از موادی تشکیل شد که عمدتاً تهی از عناصر فرار بودند. این عناصر مثل کربن، سولفور، نیتروژن و هیدروژن بعداً در اثر برخورد سنگ های آسمانی پس از کامل شدن فرآیند تشکیل هسته زمین وارد کره ما شدند“.
یوان لی از مؤسسه ژئوشیمی گوانگژو در آکادمی علوم چین و از نویسندگان این مقاله می‌گوید "هر کدام از این عناصر که بیش از ۱۰۰ میلیون سال بعد از تشکیل منظومه شمسی با شهابها و دنباله‌دارها به زمین افتادند می‌توانستند از حرارت شدید اقیانوس مواد مذابی که تا پیش از آن زمین را پوشانده بود پرهیز کنند. مشکل آن نظریه این است که هر چند می‌تواند فراوانی بسیاری از عناصر را توضیح دهد، هیچ شهاب شناخته شده‌ای پیدا نشده که سرمنشاء این نسبت از عناصر فرار در بخش سیلیکات زمین باشد“.
دکتر داسگوپتا یکی دیگر از محققان با اشاره به یک سناریوی ممکن که می‌تواند اختلاف در نسبت کربن به سولفور و فراوانی کربن را توضیح دهد برخورد و جذب یک سیاره بدوی مثل عطارد با زمین بوده می‌گوید "چون یک جرم خیلی بزرگ بود، دینامیک آن به‌گونه‌یی است که هسته آن می‌تواند مستقیماً با هسته زمین یکی شده باشد، و گوشته غنی از کربن آن با گوشته زمین مخلوط شده باشد.".
نشریه نیچر ژئوساینس در گزارشی از چگونگی منشأء عناصر فراری همانند کربن در روی کره خاکی ما، به قلم جمعی از محققان و دانشمندان می‌نویسد ”چالش ما توضیح سرمنشاء عناصر فراری مثل کربن است که بیرون هسته در لایه موسوم به گوشته (منتل) باقی مانده.
بر اساس یک ایده عموماً جاافتاده (Late Veneer Hypothesis) زمین از موادی تشکیل شد که عمدتاً تهی از عناصر فرار بودند. این عناصر مثل کربن، سولفور، نیتروژن و هیدروژن بعداً در اثر برخورد سنگ های آسمانی پس از کامل شدن فرآیند تشکیل هسته زمین وارد کره ما شدند“.
یوان لی از مؤسسه ژئوشیمی گوانگژو در آکادمی علوم چین و از نویسندگان این مقاله می‌گوید "هر کدام از این عناصر که بیش از ۱۰۰ میلیون سال بعد از تشکیل منظومه شمسی با شهابها و دنباله‌دارها به زمین افتادند می‌توانستند از حرارت شدید اقیانوس مواد مذابی که تا پیش از آن زمین را پوشانده بود پرهیز کنند. مشکل آن نظریه این است که هر چند می‌تواند فراوانی بسیاری از عناصر را توضیح دهد، هیچ شهاب شناخته شده‌ای پیدا نشده که سرمنشاء این نسبت از عناصر فرار در بخش سیلیکات زمین باشد“.
دکتر داسگوپتا یکی دیگر از محققان با اشاره به یک سناریوی ممکن که می‌تواند اختلاف در نسبت کربن به سولفور و فراوانی کربن را توضیح دهد برخورد و جذب یک سیاره بدوی مثل عطارد با زمین بوده می‌گوید "چون یک جرم خیلی بزرگ بود، دینامیک آن به‌گونه‌یی است که هسته آن می‌تواند مستقیماً با هسته زمین یکی شده باشد، و گوشته غنی از کربن آن با گوشته زمین مخلوط شده باشد.".
