بحران بیکاری – ارتش ۱۵ میلیونی بیکاران

خلاصه: به‌رغم ادعاهای دولت آخوند روحانی موج بیکاری در میان اقشار مختلف جامعه رو به افزایش است. بنا‌به آمار و ارقامی که بالاترین مقامات رسمی رژیم ارائه می‌کنند بین 5 تا 15 میلیون ایرانی بیکار هستند. این بحران بقدری حاد شده که نگرانی سردمداران رژیم را برانگیخته است.

بنا‌به اظهارات رئیس اتاق بازرگانی رژیم به نام محسن جلال پور «عدد بیکاران کشور بیش از پنج میلیون برآورد شده» است.
این کارگزار رژیم اضافه می‌کند که «هر ساعت حدود 150نفر به جمعیت بیکاران افزوده می‌شود».

خبرگزاری سپاه پاسداران موسوم به فارس پیشتر نوشته بود: ”بیکاری در بیشتر استانها در سال ۹۴ افزایش یافت و هم‌چنان دو میلیون و 729هزار نفر با بیکاری رسمی روبه‌رو هستند“.
بنا‌ به این گزارش نرخ بیکاری در سال 94، به 11 درصد افزایش یافته که پیش از این در سال 93 بالغ ۱۰.۶ درصد بوده است.

روز سه‌شنبه 18اسفند94، ابراهیم رزاقی کارشناس اقتصادی رژیم به تلویزیون آخوندها گفت: ” الان، چیزی نزدیک به 15میلیون بیکار در ایران وجود دارد. آمار رسمی 2تا 3میلیون نفر را نشان می‌دهد. این نشان می‌دهد معیارهایی که برای اشتغال و بیکاری به‌کار گرفته می‌شود واقعی نیست“.

آخوند قرائتی رئیس ستاد به‌اصطلاح اقامه نماز اردیبهشت سال گذشته به7 میلیون دانشگاهی بیکار اعتراف کرد و گفت: ”دانشگاه و آموزش و پرورش ما فلج پرور است و بیش از هفت میلیون لیسانس و فوق‌لیسانس بیکار در کشور وجود دارد ”، ”خروجی دانشگاهها در کشور میلیون‌ها فرد تحصیل‌کرده و بیکار است “.

به گزارش دریافتی تقریبا روزانه اخبار اخراج و بیکاری کارگران از شغلهای خود به گوش می‌رسد. طبعاً این افراد به خیل جمعیت بیکاران کشور افزوده می‌شوند. به‌عنوان مثال ظرف روزهای اخیر، در مشهد 1200تن از کارگران سه واحد تولیدی نساجی از کار بیکار شدند، این در حالی است که این واحدهای تولیدی 40سال سابقه فعالیت داشته‌اند.

 

همچنین کارخانه نساجی بروجرد در یک اقدام ضدکارگری از تمدید قرارداد با 500تن از کارگران این کارخانه در سال جدید، خودداری کرد و کارگران این نساجی در سال جدید با وجود وعده‌های داده شده هم‌چنان بیکار هستند.
و در کرمان کارگزاران رژیم 25تن از کارگران محروم و تهیدست در معدن کرومیت فاریاب در کرمان را اخراج کردند.

 

روزنامه اعتماد رژیم طی گزارشی اذعان می‌کند که:
«حالا دیگر باید پذیرفت که کشور روی گسل بیکاری قرار دارد. تاثیر وضع نامناسب بازار کار در افزایش چشمگیر آسیب‌های اجتماعی انعکاس یافته است و تقریباً همگان، از مسئولان تا مردم، نگرانی‌هایی در این رابطه دارند. مشکلاتی هم‌چون بیکاری در کشورهای مختلف وجود دارد اما این مشکل در کشورهایی مانند ایران که با دوران نسبتاً طولانی رکود اقتصادی مواجه گردیده، به شکل بزرگ‌تر و نگران‌کننده‌تری بروز کرده است».

چنان‌چه با خواندن گوشه کوچکی از واقعیتها می‌توان فهمید، تا این حکومت غارتگر در مسند قدرت است هیچ امیدی به بهبود وضعیت اقتصادی و گشایش در زمینه کنترل بیکاری نیست.