روز شنبه 3بهمن ماه، کارگزاران رژیم در دانشگاههای پیام نور دستورالعمل چپاولگرانه جدیدی را به دانشجویان ابلاغ کردند. دستورالعمل این بود که ثبت‌نام دانشجویان منوط به پرداخت یکجای شهریه است!... و اما پاسخ دانشجویان!... دانشجویان مراکز مختلف این دانشگاه در سراسر کشور در شمیرانات، تهران، هرمزگان، قزوین، تبریز، اهواز، مشهد و دیگر شهرها که از این تصمیم ناگهانی و ضددانشجویی به خشم آمده بودند، دست به اعتراض و تحصن زدند، پلاکارد بلند کردند، طومار امضا کردند و فریاد اعتراض سر دادند.
این اعتراضات که به‌طور سراسری انجام می‌شد، رژیم و کارگزاران آن را به وحشت انداخت. موج اعتراضات بالا می‌گرفت و می‌رفت که به یک اعتراض سراسری علیه اعمال ضددانشجویی رژیم تبدیل شود.
در چنین شرایطی بود که رئیس مزدور دانشگاه پیام نور تبریز در تجمع 200نفرهٴ دانشجویان حاضر شد و دستورالعمل مربوطه را ملغی اعلام کرد و در جواب اعتراض دانشجویان آدرس این تصمیم را هم در دولت آخوند روحانی داد و گفت: «بالاترین نهاد در مورد تصمیم‌گیریهای مالی، کارگزاران رژیم در هیأت امنای دانشگاه بوده و این قضیه ربطی به مرکز تبریز ندارد و هیأت امنای دانشگاه هم متشکل از وزیر علوم، وزیر ورزش، رئیس دانشگاه و دیگر کارگزاران است». به این ترتیب فاش شد که این عقب‌نشینی رژیم یک عقب‌نشینی زنجیره‌یی و در همهٴ دانشگاههای پیام نور بوده است.
به این ترتیب دانشجویان پیام نور در شهرهای مختلف کشورمان با فریاد ها و اعتراضات خودش توانستند رژیم را وادار به عقب‌نشینی کنند.
حالا سؤال این است که‌چی شده که طی هفته‌های گذشته رژیم در موارد متعدد برابر دانشجویان عقب‌نشینی می‌کند؟! هفته پیش، شاهد عقب‌نشینی رژیم در برابر اعتصاب دو هفته‌ای دانشجویان صنعت نفت بودیم و این بار شاهد عقب‌نشینی در برابر دانشجویان دانشگاه پیام نور!. این عقب‌نشینیها چه پیامی داره؟
واقعیت این است که رژیم در بحرانی به نام نمایش انتخابات غوطه می‌خورد، بحرانی که به‌خصوص با رد فله‌ای صلاحیتها، در هر دو مجلس نظام، بیش از پیش تشدید شده و عملا ً رژیم ظرفیت رویارویی با بحران دیگری را ندارد. به همین دلیل است که آخوندها و کارگزاران آنها مجبورند این چنین در برابر خواسته‌های دانشجویان، ولو به‌طور موقت هم که شده کوتاه بیایند تا مبادا جرقة یک اعتراض سراسری دانشجویی زده شود. جرقه‌ای که در مجاورت بشکهٴ باروت نارضایتی و خشم جوانان و دانشجویان، دیر یا زود تبدیل به انفجاری اجتماعی می‌شود.
این اعتراضات که به‌طور سراسری انجام می‌شد، رژیم و کارگزاران آن را به وحشت انداخت. موج اعتراضات بالا می‌گرفت و می‌رفت که به یک اعتراض سراسری علیه اعمال ضددانشجویی رژیم تبدیل شود.
در چنین شرایطی بود که رئیس مزدور دانشگاه پیام نور تبریز در تجمع 200نفرهٴ دانشجویان حاضر شد و دستورالعمل مربوطه را ملغی اعلام کرد و در جواب اعتراض دانشجویان آدرس این تصمیم را هم در دولت آخوند روحانی داد و گفت: «بالاترین نهاد در مورد تصمیم‌گیریهای مالی، کارگزاران رژیم در هیأت امنای دانشگاه بوده و این قضیه ربطی به مرکز تبریز ندارد و هیأت امنای دانشگاه هم متشکل از وزیر علوم، وزیر ورزش، رئیس دانشگاه و دیگر کارگزاران است». به این ترتیب فاش شد که این عقب‌نشینی رژیم یک عقب‌نشینی زنجیره‌یی و در همهٴ دانشگاههای پیام نور بوده است.
به این ترتیب دانشجویان پیام نور در شهرهای مختلف کشورمان با فریاد ها و اعتراضات خودش توانستند رژیم را وادار به عقب‌نشینی کنند.
حالا سؤال این است که‌چی شده که طی هفته‌های گذشته رژیم در موارد متعدد برابر دانشجویان عقب‌نشینی می‌کند؟! هفته پیش، شاهد عقب‌نشینی رژیم در برابر اعتصاب دو هفته‌ای دانشجویان صنعت نفت بودیم و این بار شاهد عقب‌نشینی در برابر دانشجویان دانشگاه پیام نور!. این عقب‌نشینیها چه پیامی داره؟
واقعیت این است که رژیم در بحرانی به نام نمایش انتخابات غوطه می‌خورد، بحرانی که به‌خصوص با رد فله‌ای صلاحیتها، در هر دو مجلس نظام، بیش از پیش تشدید شده و عملا ً رژیم ظرفیت رویارویی با بحران دیگری را ندارد. به همین دلیل است که آخوندها و کارگزاران آنها مجبورند این چنین در برابر خواسته‌های دانشجویان، ولو به‌طور موقت هم که شده کوتاه بیایند تا مبادا جرقة یک اعتراض سراسری دانشجویی زده شود. جرقه‌ای که در مجاورت بشکهٴ باروت نارضایتی و خشم جوانان و دانشجویان، دیر یا زود تبدیل به انفجاری اجتماعی می‌شود.
