صنعت خود روسازی در ایران پس از نفت بزرگترین صنعت محسوب می‌شود، اما در حال حاضر بازار خودرو وارد دوران رکود شده است.
اضافه بر این کارزار گسترده‌یی نیز برای ”نخریدن خودرو “ در جریان است، و بسیاری از مردمی که پول برای خرید خودرو به شرکتهای خودرو سازی پیش‌پرداخت کرده‌اند، به شعبات فروش مراجعه کرده و پیش‌پرداخت خود را مطالبه می‌کنند.
حامیان کارزار ”نخریدن خودرو“ تفاوت قیمت تمام شده خودروهای ساخت داخل با قیمت فروش آن به مشتری را بیش از اندازه می‌دانند، و اضافه بر این به کیفیت پایین این خودروها نیز معترضند.
مسأله‌ای که رسانه‌ها و مهره‌های وابسته به رژیم نیز به این امر اعتراف می‌کنند.
روزنامه وطن امروز 22شهریور 94 از قول رئیس هیأت تحقیق و تفحص از صنعت خودرو نوشت: ”2خودرو ساز کشور 234شرکت اقماری دارند، خودروسازان دست در جیب مردم کرده‌اند! “. سرمایه دارانی که دارای چنین قدرت و نفوذی هستند که تنها 234 شرکت اقماری دارند، مشخص است که وابسته به مراکز قدرت در رژیم آخوندی هستند.
منظور این کارگزاررژیم هم از ”دست در جیب مردم کردن“ این است که تا آنجا در توان دارند مردم را می‌چاپند وقیمتی بسیار بالاتر از قیمت تمام شده از مردم می‌گیرند. در حال حاضر قیمت خودرو ساخت ایران در کشورهایی نظیر عراق و آسیای میانه پایین تراز قمیت خودرو در داخل کشور است.
غیر از مسأله گرانی خودرو که مردم را وادار کرده از خرید خودرو خودداری کنند، موضوع دیگر مورد اعتراض آنان تولید خودروهای بی‌کیفیت است، و این موضوع آن‌قدر جدی است که یک نماینده مجلس رژیم نیز وادار به اعتراف کرده است و دراین رابطه روزنامه حکومتی آفتاب یزد 16شهریور 94 تیتر زده است: ”نماینده مجلس: تولید خودروهای بی‌کیفیت خیانت است“
روزنامه ابرار 9شهریور هم از ”رقابت وارد کنندگان خودرو و خودرو سازان برای استفاده از لوازم یدکی نامرغوب چینی! “ خبر می‌دهد.
روزنامه اعتماد 11شهریور 94 ضمن اشاره به کمپین نخریدن خودرو های تولید داخلی به‌ویژه محصولات تولیدات دوخوردو ساز اصلی یعنی ایران خوردو وسایپا، به بالا بودن قیمت این خودرو ها اشاره می‌کند.
این روزنامه وابسته به باند رفسنجانی- روحانی دلیل اصلی این مشکلات را، مشکلات ساختاری تولید می‌داند که مشکل خودرو نیز ناشی از این مشکل اصلی است.
روزنامه مردم‌سالاری 18شهریور نیز در زمینه کیفیت پایین خودرو ها می‌نویسد: ”کیفیت شش خودرو لیفان X60، ام‌وی‌ام 110، پژو 206، رانا، سایپا 131 پارس خودرو و پارس تندر تولیدی در مرداد ماه امسال کاهش یافته است“.
با وجود اعترافهای رسانه‌های هردو باند رژیم نسبت به قیمت بالای خودرو و نسبت به کیفیت پایین آن، وقتی که کمپین ”نخریدن خودرو “ راه افتاد، نعمت زاده وزیرصنعت دولت آخوند حسن روحانی با وقاحت خاص یک کارگزار رژیم آخوندی به حمایت ازقیمت و خودروسازان پرداخت و ”افرادی که پشت کمپین «خودرو نخرید» ایستاده اند و حامیان آن را ضدانقلاب و خائن خواند“. روزنامه حکومتی شرق 10شهریور 94)
سخنان نعمت زاده آن‌قدر مشمئز کننده است، که این روزنامه هم باندی خودش هم با بیانی اعتراضی نسبت به آن می‌نویسد: ”اینکه نعمت زاده با وجود کیفیت پایین خودروهای ایرانی از عدم کاهش آنها دفاع کند، دور از انصاف است و بی توجهی به جیب مردم“.
آنچه که در ماجرای تحریم خودروهای بی‌کیفیت و گران بیشترین اهمیت را دارد و رژیم را به وحشت انداخته است، قدرت مردم و نقش اعتراضی یک پارچه و هماهنگ آنها علیه سیاستهای ضد مردمی رژیم، دولت آخوند روحانی و خودروسازان وابسته به حاکمیت است.
رژیم از این می‌ترسد که مردم با الگوبرداری از این حرکت یکپارچه و هماهنگ، در موارد مشابه عمل کنند و مهار از دستش خارج شود.
لذا تمامی اقدامات رژیم در راستای شکستن این کمپین است و تلاش رسانه‌های رژیم در دفاع از جیب مردم نه دلسوزی برای آنها بلکه برای آرام کردن اوضاع و ممانعت از گسترش این حرکت هماهنگ اعتراضی است.
اضافه بر این کارزار گسترده‌یی نیز برای ”نخریدن خودرو “ در جریان است، و بسیاری از مردمی که پول برای خرید خودرو به شرکتهای خودرو سازی پیش‌پرداخت کرده‌اند، به شعبات فروش مراجعه کرده و پیش‌پرداخت خود را مطالبه می‌کنند.
حامیان کارزار ”نخریدن خودرو“ تفاوت قیمت تمام شده خودروهای ساخت داخل با قیمت فروش آن به مشتری را بیش از اندازه می‌دانند، و اضافه بر این به کیفیت پایین این خودروها نیز معترضند.
مسأله‌ای که رسانه‌ها و مهره‌های وابسته به رژیم نیز به این امر اعتراف می‌کنند.
روزنامه وطن امروز 22شهریور 94 از قول رئیس هیأت تحقیق و تفحص از صنعت خودرو نوشت: ”2خودرو ساز کشور 234شرکت اقماری دارند، خودروسازان دست در جیب مردم کرده‌اند! “. سرمایه دارانی که دارای چنین قدرت و نفوذی هستند که تنها 234 شرکت اقماری دارند، مشخص است که وابسته به مراکز قدرت در رژیم آخوندی هستند.
منظور این کارگزاررژیم هم از ”دست در جیب مردم کردن“ این است که تا آنجا در توان دارند مردم را می‌چاپند وقیمتی بسیار بالاتر از قیمت تمام شده از مردم می‌گیرند. در حال حاضر قیمت خودرو ساخت ایران در کشورهایی نظیر عراق و آسیای میانه پایین تراز قمیت خودرو در داخل کشور است.
غیر از مسأله گرانی خودرو که مردم را وادار کرده از خرید خودرو خودداری کنند، موضوع دیگر مورد اعتراض آنان تولید خودروهای بی‌کیفیت است، و این موضوع آن‌قدر جدی است که یک نماینده مجلس رژیم نیز وادار به اعتراف کرده است و دراین رابطه روزنامه حکومتی آفتاب یزد 16شهریور 94 تیتر زده است: ”نماینده مجلس: تولید خودروهای بی‌کیفیت خیانت است“
روزنامه ابرار 9شهریور هم از ”رقابت وارد کنندگان خودرو و خودرو سازان برای استفاده از لوازم یدکی نامرغوب چینی! “ خبر می‌دهد.
روزنامه اعتماد 11شهریور 94 ضمن اشاره به کمپین نخریدن خودرو های تولید داخلی به‌ویژه محصولات تولیدات دوخوردو ساز اصلی یعنی ایران خوردو وسایپا، به بالا بودن قیمت این خودرو ها اشاره می‌کند.
این روزنامه وابسته به باند رفسنجانی- روحانی دلیل اصلی این مشکلات را، مشکلات ساختاری تولید می‌داند که مشکل خودرو نیز ناشی از این مشکل اصلی است.
روزنامه مردم‌سالاری 18شهریور نیز در زمینه کیفیت پایین خودرو ها می‌نویسد: ”کیفیت شش خودرو لیفان X60، ام‌وی‌ام 110، پژو 206، رانا، سایپا 131 پارس خودرو و پارس تندر تولیدی در مرداد ماه امسال کاهش یافته است“.
با وجود اعترافهای رسانه‌های هردو باند رژیم نسبت به قیمت بالای خودرو و نسبت به کیفیت پایین آن، وقتی که کمپین ”نخریدن خودرو “ راه افتاد، نعمت زاده وزیرصنعت دولت آخوند حسن روحانی با وقاحت خاص یک کارگزار رژیم آخوندی به حمایت ازقیمت و خودروسازان پرداخت و ”افرادی که پشت کمپین «خودرو نخرید» ایستاده اند و حامیان آن را ضدانقلاب و خائن خواند“. روزنامه حکومتی شرق 10شهریور 94)
سخنان نعمت زاده آن‌قدر مشمئز کننده است، که این روزنامه هم باندی خودش هم با بیانی اعتراضی نسبت به آن می‌نویسد: ”اینکه نعمت زاده با وجود کیفیت پایین خودروهای ایرانی از عدم کاهش آنها دفاع کند، دور از انصاف است و بی توجهی به جیب مردم“.
آنچه که در ماجرای تحریم خودروهای بی‌کیفیت و گران بیشترین اهمیت را دارد و رژیم را به وحشت انداخته است، قدرت مردم و نقش اعتراضی یک پارچه و هماهنگ آنها علیه سیاستهای ضد مردمی رژیم، دولت آخوند روحانی و خودروسازان وابسته به حاکمیت است.
رژیم از این می‌ترسد که مردم با الگوبرداری از این حرکت یکپارچه و هماهنگ، در موارد مشابه عمل کنند و مهار از دستش خارج شود.
لذا تمامی اقدامات رژیم در راستای شکستن این کمپین است و تلاش رسانه‌های رژیم در دفاع از جیب مردم نه دلسوزی برای آنها بلکه برای آرام کردن اوضاع و ممانعت از گسترش این حرکت هماهنگ اعتراضی است.
