کمیسر عالی پناهندگان مللمتحد طی بیانیهیی در روز 13شهریور 94 نسبت به بحران انسانی در سوریه و موج بیسابقه آوارگی هشدار داد. در این بیانیه آمده است:
اروپا با بزرگترین هجوم پناهندگان در دهها سال اخیر روبهروست. بیش از 300000نفر جان خود را برای عبور از دریای مدیترانه فقط همین امسال به خطر انداختهاند. بیش از 2600نفر در این عبور خطرناک زنده نماندند از جمله آیلان سه ساله که تصویر وی قلب افکار عمومی جهانی را تکان داد. بعد از رسیدن به سواحل و مرزهای اروپا، آنها کماکان به سفرشان در مواجه با بحران و رنج اهانت، سوءاستفاده و خطرات در مرزها و تمام مسیر، ادامه میدهند.
فداکاری سخاوتمندانه شهروندان و سازمانهای مدنی در برقراری رابطه و استقبال و کمک به افرادی که تازه رسیدهاند به واقع انگیزاننده است.
روی همرفته اروپا از اینکه راهحل مشترک موثری برای پاسخ بیابد شکست خورده است و مردم در نتیجه، درد و رنج کشیدهاند. برای پاسخ به این وضعیت غیرقابل توجیه ما همه بایست نکاتی اصولی را بهخاطر داشته باشیم:
این یک وضعیت اولیه بحران پناهندگی است نه یک پدیده مهاجرت. اکثریت کسانی که به یونان از نقاط جنگی مانند سوریه و عراق و یا افغانستان میرسند صرفاً برای حفظ جان خود فرار کردهاند.
تمامی مردمی که در جابهجایی در این شرایط تراژیک میباشند مستحق برخورداری از حقوقبشر و احترام کامل به کرامتشان بهخاطر موقعیت قانونیشان میباشند. اما ما نباید مسئولیت خاص همه کشورها را در برابر پناهندگان طبق قانونی بینالملل فراموش کنیم.
اروپا نمیتواند در پاسخ به این بحران با رویکرد تدریجی و فزاینده ادامه دهد.
هیچ کشوری به تنهایی نمیتواند این کار را انجام دهد. …
باید اقدامی فوری و شجاعانه برای به ثبات رساندن این وضعیت و بعد یافتن راهی برای تقسیم مسئولانه برای درازمدت انجام داد.
اتحادیه اروپا باید آماده باشد با اجازه و با حمایت دولتهای مربوطه، اساساً یونان و مجارستان و ایتالیا، پذیرش، کمک و ظرفیت ثبت فوری و مناسب پناهجویان را به مورد اجرا گذارد.
کمیسیون اروپا باید آژانسهای پناهندگی، مهاجرت، حفاظت مدنی و مکانیزمها را برای این منظور از جمله منابع کشورهای عضو را با حمایت کمیساریای عالی امور پناهندگان و جامعه مدنی، بسیج نماید.
...افرادی که معلوم شود دارای ادعای حفاظتی معتبر در این ارزیابی اولیه میباشند باید که از منافع برنامه جابهجایی انبوه با الزام شرکت تمامی کشورهای عضو اتحادیه اروپا برخوردار شوند. یک برآورد بسیار اولیه حاکی از نیاز به افزایش فرصت جابهجایی برای بیش از 200000نفر میباشد.
این تنها درصورتی عملی است که دست در دست با ظرفیتهای پذیرش مناسب، بهخصوص در یونان همراه باشد. همبستگی نمیتواند تنها مسئولیت چند کشور عضو اتحادیه اروپا باشد.
اروپا با بزرگترین هجوم پناهندگان در دهها سال اخیر روبهروست. بیش از 300000نفر جان خود را برای عبور از دریای مدیترانه فقط همین امسال به خطر انداختهاند. بیش از 2600نفر در این عبور خطرناک زنده نماندند از جمله آیلان سه ساله که تصویر وی قلب افکار عمومی جهانی را تکان داد. بعد از رسیدن به سواحل و مرزهای اروپا، آنها کماکان به سفرشان در مواجه با بحران و رنج اهانت، سوءاستفاده و خطرات در مرزها و تمام مسیر، ادامه میدهند.
فداکاری سخاوتمندانه شهروندان و سازمانهای مدنی در برقراری رابطه و استقبال و کمک به افرادی که تازه رسیدهاند به واقع انگیزاننده است.
روی همرفته اروپا از اینکه راهحل مشترک موثری برای پاسخ بیابد شکست خورده است و مردم در نتیجه، درد و رنج کشیدهاند. برای پاسخ به این وضعیت غیرقابل توجیه ما همه بایست نکاتی اصولی را بهخاطر داشته باشیم:
این یک وضعیت اولیه بحران پناهندگی است نه یک پدیده مهاجرت. اکثریت کسانی که به یونان از نقاط جنگی مانند سوریه و عراق و یا افغانستان میرسند صرفاً برای حفظ جان خود فرار کردهاند.
تمامی مردمی که در جابهجایی در این شرایط تراژیک میباشند مستحق برخورداری از حقوقبشر و احترام کامل به کرامتشان بهخاطر موقعیت قانونیشان میباشند. اما ما نباید مسئولیت خاص همه کشورها را در برابر پناهندگان طبق قانونی بینالملل فراموش کنیم.
اروپا نمیتواند در پاسخ به این بحران با رویکرد تدریجی و فزاینده ادامه دهد.
هیچ کشوری به تنهایی نمیتواند این کار را انجام دهد. …
باید اقدامی فوری و شجاعانه برای به ثبات رساندن این وضعیت و بعد یافتن راهی برای تقسیم مسئولانه برای درازمدت انجام داد.
اتحادیه اروپا باید آماده باشد با اجازه و با حمایت دولتهای مربوطه، اساساً یونان و مجارستان و ایتالیا، پذیرش، کمک و ظرفیت ثبت فوری و مناسب پناهجویان را به مورد اجرا گذارد.
کمیسیون اروپا باید آژانسهای پناهندگی، مهاجرت، حفاظت مدنی و مکانیزمها را برای این منظور از جمله منابع کشورهای عضو را با حمایت کمیساریای عالی امور پناهندگان و جامعه مدنی، بسیج نماید.
...افرادی که معلوم شود دارای ادعای حفاظتی معتبر در این ارزیابی اولیه میباشند باید که از منافع برنامه جابهجایی انبوه با الزام شرکت تمامی کشورهای عضو اتحادیه اروپا برخوردار شوند. یک برآورد بسیار اولیه حاکی از نیاز به افزایش فرصت جابهجایی برای بیش از 200000نفر میباشد.
این تنها درصورتی عملی است که دست در دست با ظرفیتهای پذیرش مناسب، بهخصوص در یونان همراه باشد. همبستگی نمیتواند تنها مسئولیت چند کشور عضو اتحادیه اروپا باشد.