در روزنامه‌های حکومتی روز چهارشنبه 10تیرماه، هردو باند اظهارات خامنه‌ای در مورد سیاستهای کلی نظام را چندان جدی نگرفته‌اند و اغلب آن را به تیترهای سوم یا چهارم برده‌اند، اصلی‌ترین موضوع مورد توجه روزنامه‌های هر دو باند، مذاکرات هسته‌یی است. در یک سو امیدواری و لحظه شماری برای خوراندن جام زهر و در سوی دیگر دلواپسی و دلهره از پیامدهای زهر خوران همراه با عکس طومار دلواپسان که از برج میدان آزادی آویخته اند:
کیهان: شعبده‌بازی تازه غرب برای پیچاندن وظیفه لغو فوری تحریمها
اعتماد: با تمدید هفت روزه مذاکرات هسته‌ای؛ ضربان توافق شدت گرفت
اعتماد: روحانی: دلارهای بعد از توافق را حرام نخواهیم کرد
عصر ایرانیان: امضای میلیون ها ایرانی، پای «گزاره برگ ملی» ؛ اجازه امضای قرار داد استعماری را نمی‌دهیم
قانون: هفت روز وقت اضافه برای توافق خوب
عصرایرانیان: ترور دانشمندان عراقی بعد از مصاحبه
اسرار: شمارش معکوس تا توافق هسته‌ای
آفتاب یزد: رسانه‌های غربی از تمدید یک هفته‌ای مذاکرات هسته‌یی سخن می‌گویند، تمدید مذکرات در فضای خوشبینی
ابرار: کاخ سفید: حصول توافق هسته‌یی نزدیک است
ابتکار: جدال امید با تمدید در مذاکرات
ابتکار: پیامهای امید بخش از وین؛ ظریف: می‌توانیم
حمایت: با تجمع هسته‌یی در میدان آزادی صورت گرفت؛ امضای میلیون ها ایرانی پای گزاره برگ ملی
روزان: میتینگ دلواپسان با نقاب حمایتی
مهم‌ترین حرف روزنامه‌های باند رفسنجانی روحانی در ضرورت زهر خوران، تن‌دادن به هژمونی بلامنازع آمریکا و دست بر داشتن از رویاهای خام خیالانه و دیدن واقعیتهای تعادل قوای جهانی است:
شرق: دلیلی وجود ندارد از آمریکا انتظار داشته باشیم در تفاهمی بین ایران و غرب، مشکلات ایران و مخصوصاً تحریمها مرتفع شود، ولی آمریکا در مشکلات خود در منطقه یا جهان دست‌وپا بزند؛ یعنی رویکردی که بدون توجه به بستر و تحولات روابط بین‌المللی، مذاکره حول موضوعی را دنبال کند که دغدغه واقعی یا اصلی غرب نیست. شفاف‌نبودن اهداف و اغراض غرب در کنار تحولاتی که در صحنه قدرت جهانی به‌وقوع پیوسته، شرایطی به وجود آورده که در صورت تداوم روند کنونی، مواضع سیاست خارجی ایران در شرایط نامساعدی از نظر از‌دست‌دادن کارت‌های بازی خود و سوزاندن فرصتها قرار خواهد گرفت.
با تسلط سیاسی، اقتصادی و نظامی آمریکا بر منابع حیاتی جهان، هم‌اکنون اروپا نیز تحت سلطه آمریکا قرار گرفته است. در دوره کنونی اگر‌چه منافع اقتصادی حرف اول را می‌زند، ولی به همین دلیل و با توجه به تسلط اقتصادی آمریکا بر کشورهای جهان دیگر هیچ کشوری حاضر به ریسک و خطرپذیری و رو‌در‌رویی با آمریکا نیست.
برخی از روزنامه‌های باند رفسنجانی – روحانی بر ضرورت تسریع روند زهرخوران به‌مثابه تنها مشکل گشای نظام در عرصه‌های مختلف تأکید کرده‌اند:
ابتکار: مذاکرات در حساس‌ترین نقطه خود قرار گرفته است. در چنین شرایطی بسیاری بر این اعتقاد هستند که تمدید مجدد این مذاکرات هیچ کمکی به حل مشکل نمی‌کند بلکه خـودش می‌تواند تبدیل به یک گره‌ی دیگر در این موضوع بشود.
مردم‌سالاری: امیدواریم با رسیدن به توافق نهایی و لغو تحریمها در راستای همگونی تکنولوژیک و اقتصادی از انرژی هسته‌یی به‌طور صلح‌آمیز استفاده کرده و در اذهان عمومی‌بین‌المللی اعتماد لازم نسبت به ایران شکل گیرد.
جمهوری اسلامی: در آستانه پایان مهلت تعیین شده برای مذاکرات هسته‌ای، دغدغه اصلی مردم این است که در صورت حصول توافق و عبور از شرایط تحریم، آیا می‌توان به بهبود شرایط اقتصادی و معیشتی امیدوار بود یا خیر؟
روزنامه‌های باند رفسنجانی روحانی همچنین به گوشه‌هایی از عقب‌نشینیهای رژیم در جریان مذاکرات اذعان کرده‌اند و آن را در مسیر طبیعی به نتیجه رسیدن مذاکرات دانسته اند:
آرمان: حسین موسویان در پاسخ به سوالی درباره وضعیت فعلی مذاکرات گفت: اول این‌که در مورد تمام اقدامات در چارچوب معاهده ان‌پی‌تی و مقررات آژانس از جمله پروتکل الحاقی توافق کرده‌اند. بدین ترتیب ایران حداکثر شفافیت در قالب مقررات موجود بین‌المللی را در برنامه هسته‌یی خود پذیرفته است.
همچنین در مورد تمام اقدامات اعتمادساز در مورد عدم‌ساخت بمب هسته‌یی از طریق غنی‌سازی یا آب سنگین نیز توافق حاصل شده است.
بخش سوم موارد زیاده‌خواهی فراتر از معاهدات و مقررات بین‌المللی است که به گمان من جان کری این موارد را به‌خاطر فشارهای کنگره و لابی‌های فشار داخل واشینگتن بر سر میز مذاکرات مطرح و اصرار می‌کند
در نهایت دو طرف راهی را برای عبور از این بخش هم پیدا خواهند کرد زیرا برای تهران و واشینگتن فقط یک انتخاب وجود دارد و آن هم دیپلوماسی است.
در مطالب روزنامه‌های باند دلواپسان و خامنه‌ای کابوس از دست رفتن رویای هسته‌یی و ترس از نتایج کشیده شدن دندان هسته‌یی رژیم و خوردن زهر موج می‌زند:
کیهان: اکنون بی‌محتواترین توافق آن است که پس از 12سال مذاکره و اعتمادسازی و پذیرش محدودیتهای داوطلبانه، متعهد شویم که 10-12سال دیگر (به‌اندازه یک عمر) معطل بمانیم و منتظر، تا شاید غرب بتواند به ما اعتماد کند!
اکنون پرسش مهم این است که آیا توافق خوب و عزتمندانه و مبتنی بر منافع ملی ما امکان‌پذیر است؟ و آیا هر توافقی که تیم ما بپذیرد، خوب است و آنها به اعتبار تأیید رهبری، چک سفید امضا گرفته‌اند؟
رسالت: آنچه مسلم است این‌که در این معادله، ما با یک منازعه ساده که در آن بتوان به حد وسط اکتفا کرد مواجه نیستیم! همچنین اقناع طرف مقابل نیز در این معادله پیچیده محلی از اعراب ندارد...
در پاسخ به منتقدانی که معتقدند پای میز مذاکره باید به‌صورت پایاپای پیش رفت باید تأکید کرد که صورتبندی منازعه موجود، اجازه انجام بازی در موقعیت پایاپای را به‌لحاظ منطقی به ما نمی‌دهد... مهم‌تر این‌که موضوع و دغدغه اصلی امروز ما نباید ’توافق’ یا ’ عدم توافق ’هسته‌یی باشد! آنچه در این برهه حساس اهمیت دارد، نحوه مواجهه ما با هر یک از این دو گزاره احتمالی و عواقب و تبعات مترتب بر آنهاست.
کیهان: شعبده‌بازی تازه غرب برای پیچاندن وظیفه لغو فوری تحریمها
اعتماد: با تمدید هفت روزه مذاکرات هسته‌ای؛ ضربان توافق شدت گرفت
اعتماد: روحانی: دلارهای بعد از توافق را حرام نخواهیم کرد
عصر ایرانیان: امضای میلیون ها ایرانی، پای «گزاره برگ ملی» ؛ اجازه امضای قرار داد استعماری را نمی‌دهیم
قانون: هفت روز وقت اضافه برای توافق خوب
عصرایرانیان: ترور دانشمندان عراقی بعد از مصاحبه
اسرار: شمارش معکوس تا توافق هسته‌ای
آفتاب یزد: رسانه‌های غربی از تمدید یک هفته‌ای مذاکرات هسته‌یی سخن می‌گویند، تمدید مذکرات در فضای خوشبینی
ابرار: کاخ سفید: حصول توافق هسته‌یی نزدیک است
ابتکار: جدال امید با تمدید در مذاکرات
ابتکار: پیامهای امید بخش از وین؛ ظریف: می‌توانیم
حمایت: با تجمع هسته‌یی در میدان آزادی صورت گرفت؛ امضای میلیون ها ایرانی پای گزاره برگ ملی
روزان: میتینگ دلواپسان با نقاب حمایتی
مهم‌ترین حرف روزنامه‌های باند رفسنجانی روحانی در ضرورت زهر خوران، تن‌دادن به هژمونی بلامنازع آمریکا و دست بر داشتن از رویاهای خام خیالانه و دیدن واقعیتهای تعادل قوای جهانی است:
شرق: دلیلی وجود ندارد از آمریکا انتظار داشته باشیم در تفاهمی بین ایران و غرب، مشکلات ایران و مخصوصاً تحریمها مرتفع شود، ولی آمریکا در مشکلات خود در منطقه یا جهان دست‌وپا بزند؛ یعنی رویکردی که بدون توجه به بستر و تحولات روابط بین‌المللی، مذاکره حول موضوعی را دنبال کند که دغدغه واقعی یا اصلی غرب نیست. شفاف‌نبودن اهداف و اغراض غرب در کنار تحولاتی که در صحنه قدرت جهانی به‌وقوع پیوسته، شرایطی به وجود آورده که در صورت تداوم روند کنونی، مواضع سیاست خارجی ایران در شرایط نامساعدی از نظر از‌دست‌دادن کارت‌های بازی خود و سوزاندن فرصتها قرار خواهد گرفت.
با تسلط سیاسی، اقتصادی و نظامی آمریکا بر منابع حیاتی جهان، هم‌اکنون اروپا نیز تحت سلطه آمریکا قرار گرفته است. در دوره کنونی اگر‌چه منافع اقتصادی حرف اول را می‌زند، ولی به همین دلیل و با توجه به تسلط اقتصادی آمریکا بر کشورهای جهان دیگر هیچ کشوری حاضر به ریسک و خطرپذیری و رو‌در‌رویی با آمریکا نیست.
برخی از روزنامه‌های باند رفسنجانی – روحانی بر ضرورت تسریع روند زهرخوران به‌مثابه تنها مشکل گشای نظام در عرصه‌های مختلف تأکید کرده‌اند:
ابتکار: مذاکرات در حساس‌ترین نقطه خود قرار گرفته است. در چنین شرایطی بسیاری بر این اعتقاد هستند که تمدید مجدد این مذاکرات هیچ کمکی به حل مشکل نمی‌کند بلکه خـودش می‌تواند تبدیل به یک گره‌ی دیگر در این موضوع بشود.
مردم‌سالاری: امیدواریم با رسیدن به توافق نهایی و لغو تحریمها در راستای همگونی تکنولوژیک و اقتصادی از انرژی هسته‌یی به‌طور صلح‌آمیز استفاده کرده و در اذهان عمومی‌بین‌المللی اعتماد لازم نسبت به ایران شکل گیرد.
جمهوری اسلامی: در آستانه پایان مهلت تعیین شده برای مذاکرات هسته‌ای، دغدغه اصلی مردم این است که در صورت حصول توافق و عبور از شرایط تحریم، آیا می‌توان به بهبود شرایط اقتصادی و معیشتی امیدوار بود یا خیر؟
روزنامه‌های باند رفسنجانی روحانی همچنین به گوشه‌هایی از عقب‌نشینیهای رژیم در جریان مذاکرات اذعان کرده‌اند و آن را در مسیر طبیعی به نتیجه رسیدن مذاکرات دانسته اند:
آرمان: حسین موسویان در پاسخ به سوالی درباره وضعیت فعلی مذاکرات گفت: اول این‌که در مورد تمام اقدامات در چارچوب معاهده ان‌پی‌تی و مقررات آژانس از جمله پروتکل الحاقی توافق کرده‌اند. بدین ترتیب ایران حداکثر شفافیت در قالب مقررات موجود بین‌المللی را در برنامه هسته‌یی خود پذیرفته است.
همچنین در مورد تمام اقدامات اعتمادساز در مورد عدم‌ساخت بمب هسته‌یی از طریق غنی‌سازی یا آب سنگین نیز توافق حاصل شده است.
بخش سوم موارد زیاده‌خواهی فراتر از معاهدات و مقررات بین‌المللی است که به گمان من جان کری این موارد را به‌خاطر فشارهای کنگره و لابی‌های فشار داخل واشینگتن بر سر میز مذاکرات مطرح و اصرار می‌کند
در نهایت دو طرف راهی را برای عبور از این بخش هم پیدا خواهند کرد زیرا برای تهران و واشینگتن فقط یک انتخاب وجود دارد و آن هم دیپلوماسی است.
در مطالب روزنامه‌های باند دلواپسان و خامنه‌ای کابوس از دست رفتن رویای هسته‌یی و ترس از نتایج کشیده شدن دندان هسته‌یی رژیم و خوردن زهر موج می‌زند:
کیهان: اکنون بی‌محتواترین توافق آن است که پس از 12سال مذاکره و اعتمادسازی و پذیرش محدودیتهای داوطلبانه، متعهد شویم که 10-12سال دیگر (به‌اندازه یک عمر) معطل بمانیم و منتظر، تا شاید غرب بتواند به ما اعتماد کند!
اکنون پرسش مهم این است که آیا توافق خوب و عزتمندانه و مبتنی بر منافع ملی ما امکان‌پذیر است؟ و آیا هر توافقی که تیم ما بپذیرد، خوب است و آنها به اعتبار تأیید رهبری، چک سفید امضا گرفته‌اند؟
رسالت: آنچه مسلم است این‌که در این معادله، ما با یک منازعه ساده که در آن بتوان به حد وسط اکتفا کرد مواجه نیستیم! همچنین اقناع طرف مقابل نیز در این معادله پیچیده محلی از اعراب ندارد...
در پاسخ به منتقدانی که معتقدند پای میز مذاکره باید به‌صورت پایاپای پیش رفت باید تأکید کرد که صورتبندی منازعه موجود، اجازه انجام بازی در موقعیت پایاپای را به‌لحاظ منطقی به ما نمی‌دهد... مهم‌تر این‌که موضوع و دغدغه اصلی امروز ما نباید ’توافق’ یا ’ عدم توافق ’هسته‌یی باشد! آنچه در این برهه حساس اهمیت دارد، نحوه مواجهه ما با هر یک از این دو گزاره احتمالی و عواقب و تبعات مترتب بر آنهاست.
