شامگاه روز یکشنبه 20اردیبهشت شلیک عوامل نیروی انتظامی در پاسگاه محمدآباد ایرانشهر به یک خودرو وانت حامل گازوییل باعث شعله‌ور شدن خودرو گردید و دو سرنشین آن در آتش سوختند. حمله به این خودرو به بهانه حمل قاچاق سوخت صورت گرفت.
در مناطق مرزی سیستان و بلوچستان مردم بسیاری و به‌ویژه جوانان به‌دلیل فقر و بیکاری ناگزیرند از طریق فروش سوخت و یا... امرار معاش کنند. این جمعیت فقیر ناگزیرند در سرمای زمستان و گرمای تابستان با ترس و دلهره از دستگیری و یا کشته شدن به دست عوامل سرکوب رژیم، در راههای سخت و از راههای صعب العبور گذر کنند.
اوایل هفته جاری نیز، چهار شهروند بلوچ بر اثر شلیک پاسداران مرزبانی مستقر در پاسگاه ”نگور“ در خط مرزی ایران و پاکستان کشته و زخمی شدند. این فاجعه جانکاه تنها خاص مناطق مرزی جنوب شرقی کشور نیست.
در کردستان نیز فاجعه کشتار کولبران محروم تقریباً روزانه شده است و روزی نیست که یکی از آنان هدف تیر نیروهای سرکوب رژیم قرار نگیرد.
هشتم اسفند ماه 93 یک کولبر کرد در منطقه ربط از توابع شهرستان سردست هدف گلوله نیروهای انتظامی رژیم قرار گرفت و جان سپرد.
هجدهم اسفند 93 نیز یک کولبر کرد اهل مریوان هنگام کولبری در نقطه مرزی "آسن‌آباد"، هدف گلوله نیروهای سپاه پاسداران قرار گرفت و در نتیجه جان سپرد.
روز 21اسفند 93 در پی تیراندازی نیروی انتظامی رژیم به تعدادی از این مردم محروم در منطقه سردشت یکی از آنان به‌شدت زخمی شد و به‌دلیل شدت جراحات در بیمارستان جان سپرد. مأموران سرکوب رژیم نه تنها این مردم محروم را هدف تیر خود قرار می‌دهند بلکه به بهانه قاچاق کالا اموال آنان را مصادره هم می‌کنند.
9فروردین 94 پاسداران رژیم برای گروهی ازکولبران در منطقه سقز و بانه کمین گذاشتند و اموال آنان را تحت عنوان مصادره غارت کردند.
جرم این کاسبکاران مرزی این است که اجناسی مانند، سوخت، سیگار، وسایل برقی، پوشاک، لاستیک خودرو... . را با هزار سختی و تهدید جانی در مناطق مرزی جابه‌جا کرده و به فروش می‌رسانند تا از این طریق بتوانند معیشت خانواده خود را تأمین کنند.
فشار رژیم بر این مردم فقر زده در حالی است که به اعتراف رسانه‌ها و مقامات رژیم سالانه 25میلیارد دلار کالای قاچاق وارد کشور می‌شود، که ارزش این مبادلات غیرقانونی و قاچاق معادل یک سوم تجارت رسمی در کشور است.
اقلامی هم که به داخل کشور قاچاق می‌شوند متنوع هستند و اجناسی نظیر سیگار، لوازمبهداشتی، تلفن همراه، لباس و کفش و کیف و حتی زعفران توسط باندهای قاچاق وابسته به رژیم وارد کشور می‌شود، اما یکی از این قاچاقچیان رسمی نه تنها هدف گلوله نیروی سرکوب رژیم قرار نمی‌گیرد، بلکه هیچ خبری هم از دستگیری آنها در رسانه‌های رژیم وجود ندارد. عوامل و نهادهای وابسته به رژیم از جمله سپاه ضدخلقی دارای اسکله‌های غیرمجاز و غیرقانونی برای قاچاق کالا هستند.
بنا برگزارشهایی حدود 80 اسکله غیرمجاز در استانهایی مانند بوشهر، هرمزگان و سیستان وبلوچستان فعالیت می‌کنند که فعالیت آنها خارج از نظارت گمرک رسمی کشور است.
قاچاق کالا توسط ایادی وابسته به رژیم و ارگانهایی مانند سپاه ضدخلقی تماماً به زیان تولیدکنندگان داخلی است و اگر کالاهای قاچاق از طریق گمرک رسمی کشور وارد می‌شد، سالانه نزدیک به 3میلیارد دلار به درآمد دولت افزوده می‌شود.
دی ماه سال گذشته یک نماینده مجلس رژیم به نام موسی الرضا ثروتی عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس آماری درباره میزان واردات رسمی و همچنین قاچاق کالا به کشور ارایه کرد و گفت: ”آمار واردات به مناطق آزاد و ویژه بیش از 8میلیارد دلار است و به همین دلیل مناطق آزاد به مرکز قاچاق رسمی تبدیل شده‌اند“.
وزیر کشور رژیم نیز در مورد قاچاق و پولهای کثیف گفته است: ”در کمیته امداد، افرادی بودند که 27هزار خودروی وارداتی را به اسم این افراد وارد کشور کردند از قبیل پورشه، لگزوز و… . برای این‌که مالیات به گمرک ندهند و این افراد دچار این نوع سوء استفاده‌ها قرار دارند“.
در شرایطی که نهادهای رژیم درگیر قاچاق گسترده کالا از طریق اسکله‌های غیرقانونی و غیرمجاز، هستند و این قاچاقچیان رسمی و وابسته به هرم قدرت، کاملاً از جانب صاحب منصبان حمایت می‌شوند، اما مردم محروم مناطق مرزی برای خرید و فروش چند پیت و بشکه سوخت و یا چند طاقه پارچه و بکس سیگار باید در تیر و آتش نیروهای سرکوبگر رژیم بسوزند. بی‌تردید این آتشی است که نهایتاً دامن خود رژیم را خواهد گرفت و مردم و مقاومت مردم ایران برای دستیابی به این هدف مقدس، در تلاشند.
در مناطق مرزی سیستان و بلوچستان مردم بسیاری و به‌ویژه جوانان به‌دلیل فقر و بیکاری ناگزیرند از طریق فروش سوخت و یا... امرار معاش کنند. این جمعیت فقیر ناگزیرند در سرمای زمستان و گرمای تابستان با ترس و دلهره از دستگیری و یا کشته شدن به دست عوامل سرکوب رژیم، در راههای سخت و از راههای صعب العبور گذر کنند.
اوایل هفته جاری نیز، چهار شهروند بلوچ بر اثر شلیک پاسداران مرزبانی مستقر در پاسگاه ”نگور“ در خط مرزی ایران و پاکستان کشته و زخمی شدند. این فاجعه جانکاه تنها خاص مناطق مرزی جنوب شرقی کشور نیست.
در کردستان نیز فاجعه کشتار کولبران محروم تقریباً روزانه شده است و روزی نیست که یکی از آنان هدف تیر نیروهای سرکوب رژیم قرار نگیرد.
هشتم اسفند ماه 93 یک کولبر کرد در منطقه ربط از توابع شهرستان سردست هدف گلوله نیروهای انتظامی رژیم قرار گرفت و جان سپرد.
هجدهم اسفند 93 نیز یک کولبر کرد اهل مریوان هنگام کولبری در نقطه مرزی "آسن‌آباد"، هدف گلوله نیروهای سپاه پاسداران قرار گرفت و در نتیجه جان سپرد.
روز 21اسفند 93 در پی تیراندازی نیروی انتظامی رژیم به تعدادی از این مردم محروم در منطقه سردشت یکی از آنان به‌شدت زخمی شد و به‌دلیل شدت جراحات در بیمارستان جان سپرد. مأموران سرکوب رژیم نه تنها این مردم محروم را هدف تیر خود قرار می‌دهند بلکه به بهانه قاچاق کالا اموال آنان را مصادره هم می‌کنند.
9فروردین 94 پاسداران رژیم برای گروهی ازکولبران در منطقه سقز و بانه کمین گذاشتند و اموال آنان را تحت عنوان مصادره غارت کردند.
جرم این کاسبکاران مرزی این است که اجناسی مانند، سوخت، سیگار، وسایل برقی، پوشاک، لاستیک خودرو... . را با هزار سختی و تهدید جانی در مناطق مرزی جابه‌جا کرده و به فروش می‌رسانند تا از این طریق بتوانند معیشت خانواده خود را تأمین کنند.
فشار رژیم بر این مردم فقر زده در حالی است که به اعتراف رسانه‌ها و مقامات رژیم سالانه 25میلیارد دلار کالای قاچاق وارد کشور می‌شود، که ارزش این مبادلات غیرقانونی و قاچاق معادل یک سوم تجارت رسمی در کشور است.
اقلامی هم که به داخل کشور قاچاق می‌شوند متنوع هستند و اجناسی نظیر سیگار، لوازمبهداشتی، تلفن همراه، لباس و کفش و کیف و حتی زعفران توسط باندهای قاچاق وابسته به رژیم وارد کشور می‌شود، اما یکی از این قاچاقچیان رسمی نه تنها هدف گلوله نیروی سرکوب رژیم قرار نمی‌گیرد، بلکه هیچ خبری هم از دستگیری آنها در رسانه‌های رژیم وجود ندارد. عوامل و نهادهای وابسته به رژیم از جمله سپاه ضدخلقی دارای اسکله‌های غیرمجاز و غیرقانونی برای قاچاق کالا هستند.
بنا برگزارشهایی حدود 80 اسکله غیرمجاز در استانهایی مانند بوشهر، هرمزگان و سیستان وبلوچستان فعالیت می‌کنند که فعالیت آنها خارج از نظارت گمرک رسمی کشور است.
قاچاق کالا توسط ایادی وابسته به رژیم و ارگانهایی مانند سپاه ضدخلقی تماماً به زیان تولیدکنندگان داخلی است و اگر کالاهای قاچاق از طریق گمرک رسمی کشور وارد می‌شد، سالانه نزدیک به 3میلیارد دلار به درآمد دولت افزوده می‌شود.
دی ماه سال گذشته یک نماینده مجلس رژیم به نام موسی الرضا ثروتی عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس آماری درباره میزان واردات رسمی و همچنین قاچاق کالا به کشور ارایه کرد و گفت: ”آمار واردات به مناطق آزاد و ویژه بیش از 8میلیارد دلار است و به همین دلیل مناطق آزاد به مرکز قاچاق رسمی تبدیل شده‌اند“.
وزیر کشور رژیم نیز در مورد قاچاق و پولهای کثیف گفته است: ”در کمیته امداد، افرادی بودند که 27هزار خودروی وارداتی را به اسم این افراد وارد کشور کردند از قبیل پورشه، لگزوز و… . برای این‌که مالیات به گمرک ندهند و این افراد دچار این نوع سوء استفاده‌ها قرار دارند“.
در شرایطی که نهادهای رژیم درگیر قاچاق گسترده کالا از طریق اسکله‌های غیرقانونی و غیرمجاز، هستند و این قاچاقچیان رسمی و وابسته به هرم قدرت، کاملاً از جانب صاحب منصبان حمایت می‌شوند، اما مردم محروم مناطق مرزی برای خرید و فروش چند پیت و بشکه سوخت و یا چند طاقه پارچه و بکس سیگار باید در تیر و آتش نیروهای سرکوبگر رژیم بسوزند. بی‌تردید این آتشی است که نهایتاً دامن خود رژیم را خواهد گرفت و مردم و مقاومت مردم ایران برای دستیابی به این هدف مقدس، در تلاشند.
