دستمزد پایه کارگران برای سال 93 را رژیم آخوندی 608هزار و 906 تومان اعلام کرد. این مبلغ را اگر با دلار سه هزار تومانی حساب کنیم معادل 203 دلار در ماه می‌شود. یعنی روزانه 6دلار و 76 سنت، و هر ساعت 84 سنت (با احتساب 8ساعت کار) می شود. اگر به آمار حداقل دستمزد در کشورهای مختلف جهان نگاه کنیم میزان به فقر کشاندن جامعهٴ کارگری ایران توسط حاکمیت تبهکار ولایت‌فقیه به‌وضوح مشخص می‌شود. کشوری که در همین دوران 35ساله تنها از فروش نفت 1500میلیارد دلار درآمد داشته است. آمار دستمزدها مربوط به سال 2010 و 2014 می باشد که توسط سازمان بین‌المللی کار منتشر شده است.
ونزوئلا۳۹۰ دلار
آرژانتین 533 دلار
مکزیک 600 دلار
چین 700 دلار
مصر 700 دلار
پرو 600 دلار
برزیل۷۲۴ دلار
عربستان سعودی 860 دلار
ترکیه 1400 دلار
پرتغال 1600 دلار
هلند 2054 دلار معادل ۱۴۸۵ یورو.
آفریقای جنوبی 2400 دلار
آلمان 2800 دلار
آمریکا 3400 دلار
حتی بر اساس برآورد کارشناسان رژیم که خط فقر معادل 1میلیون و 800هزار تومان است باز هم دستمزد سال 93 سه مرتبه زیر خط فقر است.
از سوی دیگر، ایران در سال 92 با نرخ تورم 42 ونیم درصد، در رأس کشورهای جهان از نظر نرخ تورم قرار گرفت که به‌شدت، قدرت خرید کارگران را کاهش داد. بنا به اظهارات کارشناسان رژیم قدرت خرید عمومی 60 درصد کاهش یافته است. در کشورهای دیگر علاوه بر پرداخت حداقل دستمزد، کمکهای جانبی به کارگران نظیر حق اولاد، حق مسکن، حق مسافرت، تحصیلات مجانی برای فرزندان کارگران و... بسیار بیشتر از ایران تحت حاکمیت آخوندها پرداخت می‌شود. بسیاری از کارگران ایران هر چند ماه یک بار هم توان خرید گوشت و میوه ندارند چه رسد به مسافرت که بر اساس آخرین استانداردهای سازمان بین‌المللی کار باید جزو مزایای کارگران محسوب شود. روزنامه حکومتی جمهوری (25اسفند92) نوشت: «قشر عظیمی از مردم در حسرت یک سفر کوتاه، عمری را سپری می‌کنند و سفر با هواپیما و قطار و استفاده از خودرو، از آرزوهای دست نیافتنی آنهاست».
آن روی سکة فقر جانکاهی که رژیم آخوندی بر جامعهٴ کارگری میهنمان روا داشته، دست باز سردمداران رژیم در چپاول منابع عمومی و دسترنج کارگران است.
روزنامه حکومتی جمهوری (13آذر 92) نوشت: ”سازمان بین‌المللی شفافیت در جدیدترین رده‌بندی کشورهای جهان بر اساس شاخص فساد اداری اعلام کرد ایران در بین 177 کشور رتبه 144 را از این نظر به دست آورده است. ایران در رده‌بندی جهانی فساد اداری در سال 2012 رتبه 133 را به دست آورده بود که بر این اساس در گزارش امسال 11 پله سقوط کرده است“.
افزایش اعتصابها و حرکتهای اعتراضی کارگران میهنمان و درگیریهای گسترده‌یی که با باندهای غارتگر حکومت آخوندی طی ماههای اخیر داشته‌اند، حاکی از آن است که رژیم آخوندی در دوران زهر خوران اتمی، توان سرکوب کارگران میهنمان را مثل سابق ندارد و کارگران برای بیرون کشیدن حقشان از حلقوم تبهکاران حاکم عزم جزم کرده‌اند.
ونزوئلا۳۹۰ دلار
آرژانتین 533 دلار
مکزیک 600 دلار
چین 700 دلار
مصر 700 دلار
پرو 600 دلار
برزیل۷۲۴ دلار
عربستان سعودی 860 دلار
ترکیه 1400 دلار
پرتغال 1600 دلار
هلند 2054 دلار معادل ۱۴۸۵ یورو.
آفریقای جنوبی 2400 دلار
آلمان 2800 دلار
آمریکا 3400 دلار
حتی بر اساس برآورد کارشناسان رژیم که خط فقر معادل 1میلیون و 800هزار تومان است باز هم دستمزد سال 93 سه مرتبه زیر خط فقر است.
از سوی دیگر، ایران در سال 92 با نرخ تورم 42 ونیم درصد، در رأس کشورهای جهان از نظر نرخ تورم قرار گرفت که به‌شدت، قدرت خرید کارگران را کاهش داد. بنا به اظهارات کارشناسان رژیم قدرت خرید عمومی 60 درصد کاهش یافته است. در کشورهای دیگر علاوه بر پرداخت حداقل دستمزد، کمکهای جانبی به کارگران نظیر حق اولاد، حق مسکن، حق مسافرت، تحصیلات مجانی برای فرزندان کارگران و... بسیار بیشتر از ایران تحت حاکمیت آخوندها پرداخت می‌شود. بسیاری از کارگران ایران هر چند ماه یک بار هم توان خرید گوشت و میوه ندارند چه رسد به مسافرت که بر اساس آخرین استانداردهای سازمان بین‌المللی کار باید جزو مزایای کارگران محسوب شود. روزنامه حکومتی جمهوری (25اسفند92) نوشت: «قشر عظیمی از مردم در حسرت یک سفر کوتاه، عمری را سپری می‌کنند و سفر با هواپیما و قطار و استفاده از خودرو، از آرزوهای دست نیافتنی آنهاست».
آن روی سکة فقر جانکاهی که رژیم آخوندی بر جامعهٴ کارگری میهنمان روا داشته، دست باز سردمداران رژیم در چپاول منابع عمومی و دسترنج کارگران است.
روزنامه حکومتی جمهوری (13آذر 92) نوشت: ”سازمان بین‌المللی شفافیت در جدیدترین رده‌بندی کشورهای جهان بر اساس شاخص فساد اداری اعلام کرد ایران در بین 177 کشور رتبه 144 را از این نظر به دست آورده است. ایران در رده‌بندی جهانی فساد اداری در سال 2012 رتبه 133 را به دست آورده بود که بر این اساس در گزارش امسال 11 پله سقوط کرده است“.
افزایش اعتصابها و حرکتهای اعتراضی کارگران میهنمان و درگیریهای گسترده‌یی که با باندهای غارتگر حکومت آخوندی طی ماههای اخیر داشته‌اند، حاکی از آن است که رژیم آخوندی در دوران زهر خوران اتمی، توان سرکوب کارگران میهنمان را مثل سابق ندارد و کارگران برای بیرون کشیدن حقشان از حلقوم تبهکاران حاکم عزم جزم کرده‌اند.
