نرمش قهرمانانه یا طلسم شکستگی

روزنامه‌های حکومتی نزدیک به خامنه‌ای از روز دوشنبه 24فروردین 93، به‌طور بی‌مقدمه (و البته قابل انتظاری)، به‌صورت هیأتی بار دیگر «حق مسلم» شان را دم گرفتند. اما کر «حق مسلم» این بار یک اختلاف بارز با دفعات قبل داشت. خبری از ادعای چپ کردن میز مذاکرات و تکرار شعارهای بسیجی رنگ کن خامنه‌ای مبنی بر «عزت» و «شرف» و این حرفها نبود، تنها نق زده‌اند. آن هم نه به «استکبار جهانی» بلکه به دولت حسن روحانی و بانک مرکزی. کیهان خامنه‌ای نوشته است: «4ماه پس از توافق ژنو مشتی وعده و دیگر هیچ!» «صدایی هم از بانک مرکزی بلند نمی‌شود». بلندگوی خامنه‌ای که دیگر نا ندارد ناله‌هایش را به جیغهای بنفش قبلی بالغ کند، هر چه بیشتر دست خالی نظام را رو کرده و نوشته است: «برخلاف وعده‌های نسیه غرب، طرف ایرانی طی چند ماه گذشته با صداقت (!) تمام اقدام به رقیق کردن یا اکسیدسازی ذخایر سوخت 20 درصد خود کرده است». (کیهان 25فروردین)

باند فاشیستی مؤتلفه متحد دیگر خامنه‌ای هم در حالی که نیروهای وحشت زدهٴ نظام را «نخبگان جامعه و آگاهان به مسائل سیاست خارجی» نامیده، هشدار می‌دهد که «مبادا این نرمش به «چرخش» برسد». و برای این‌که «عاقلان» نظام معنی اشاراتش را بهتر دریابند، عهدنامه ترکمانچای را یادآوری کرده و از هسته‌یی نظام به مصیبت قطعنامه پارلمان اروپا گریز زده و رفتن نظام به پای میز زهر خوران را «خبط عظیم» خوانده و نوشته است «اگر امروز می‌بینیم پارلمان اروپا خود را مجاز می‌داند در ریز مسائل سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و علمی دخالت کند و قطعنامه‌های یک سویه ترکمانچایی صادر کند، محصول همان خبط عظیم است». (سرمقاله رسالت: محمد کاظم انبارلویی- 24فروردین)

جالب این جاست که این سینه چاکان ولایت هر چه بیشتر تلاش می‌کنند «عزت» و «اقتدار» نظام را در بوق کنند، سرکنگبینشان صفرا می‌فزاید و بیش از پیش پرده از زانوهای خونین نظام در پای میز مذاکره برمی‌دارند و دیگر نمی‌توانند وحشتشان را کتمان کنند که «ممکن است نرمش قهرمانانه به نوعی چرخش در سیاست خارجی تبدیل شود».

البته «نخبگان جامعه و آگاهان به مسائل سیاست خارجی» به‌روشنی می‌دانند معنی چرخش در سیاست خارجی، آن روی سکة طلسم‌شکستگی نظام ولایت و برابر است با ریزش و سقوط به دست مردم و مقاومت آزادی ستانشان.