نظام اسد، درمانده از شکستهای پیدرپی، از هفته گذشته شروع به حملات مجدد شیمیایی کرده است. در این میان ائتلاف ملی سوریه بارها به جوامع جهانی هشدار داده که در صورت سکوت این جنایت قریبالوقوع است. متأسفانه باز هم شاهد سکوت و بیعملی جامعه جهانی هستیم. در حالی که فیلمهای این جنایات در منطقه حسکه، دمشق، کفرزیتا در حما و خان شیخون دراطراف ادلب منتشر شده است. شهروندان بیگناه بهویژه کودکان سوری باز هم باید باز هم قیمت سکوت در قبال جنایات دیکتاتور را با پوست و استخوان بپردازند
تلویزیون الجزیره:
پزشکان بیمارستانهای صحرایی کفر زیتا از توابع شهرستان حما از وجود بیمارانی خبر میدهند که بر اثر تنفس گازهای سمی دچار تنگی نفس و خفگی به همراه تشنج و بهم خوردن وضعیت عمومی شدهاند. متأسفانه تعداد از این قربانیان کشته و مجروح شدند.
تلویزیون الجزیره:
پزشکان بیمارستانهای صحرایی کفر زیتا از توابع شهرستان حما از وجود بیمارانی خبر میدهند که بر اثر تنفس گازهای سمی دچار تنگی نفس و خفگی به همراه تشنج و بهم خوردن وضعیت عمومی شدهاند. متأسفانه تعداد از این قربانیان کشته و مجروح شدند.
مضحک اینجاست که تلویزیون دولتی سوریه مدعی است انقلابیون خود گاز شیمیایی به خود میزنند. این گازهای سمی و پرتاب آنها تنها با امکانات دولتی امکانپذیر است و روشن نیست که چگونه رزمندگان این گازها را در بمبهایی که بهوسیله نیروی هوایی اسد روی این مناطق ریخته میشود قرار دادهاند!
این اولین بار نیست که رژیم اسد از سلاح شمیایی علیه مردم بیسلاح و مناطق مسکونی استفاده میکند. این جنایت در غوطه شرقی بهطور گسترده بهکار گرفته شد و باعث قتلعام در این مناطق شد، اما از همان موقع نظام اسد برای فرار از پاسخگویی به این جنایت علیه بشریت سعی کرد آن را به گردن انقلابیون بیندازد. البته این جنایت آنقدر آشکار بود که دولتها خصوصاً آمریکا اسد را مسئول این جنایت دانستند. قرارشد در یک اجماع جهانی به مراکز تولید این سلاحها حمله نظامی صورت بگیرد اما با دخالت روسیه و مماشات دولت اوباما اسد از این مجازات گریخت و وعده تحویل سلاحهای شیمیایی را داد.
بیعملی جامعه جهانی و دادن فرجه به دیکتاتور خونریز سوریه آن را به حدی جدی کرده است که با وجود توافق خلعسلاح شیمیایی، بار دیگر از این سلاح مرگبار استفاده میکند. البته سکوت و بیعملی سازمان مللمتحد و قدرتهای بزرگ چراغ سبزی به این دیکتاتور جنایتپیشه برای قتلعام مردم است. این همان لکه ننگی است که تاریخ هرگز آن را نمیبخشد.