خبر به آتش کشیدن 8 خودرو توسط کارگران به جان آمدهٴ ایران خودرو یک اتفاق نیست. حالا دیگر دوران عوض شده. کارگران مرعوب بگیر و ببندهای حکومت آخوندی نمیشوند. آنان حقشان را میخواهند. در ایران خودرو در حالی که حقوقها و پاداشهای مدیران حکومتی این شرکت به دهها میلیون تومان میرسد از پرداخت حقوق بخور و نمیر کارگران هم دریغ میکنند. یک کارگر خشمگین گفت:
”الان یکساله حقوق ندادن، مدیر عامل چون دمبش کلفته، پارتی داره، تو مجلسه. من اینو میخوام بدونم آیا هر کسی پارتی داشته باشه باید سر زن و بچه مردم رو ببره؟ تو این مملکت همکارایی داریم که زندگیشون داره پاشیده میشه، نابود شدن به قرآن! چرا؟! اگر کار نیست چرا هر پسرش رو آورده هر کدوم 3میلیون 4 میلیون حقوق میبرن؟ چرا این کار رو میکنه؟ چی میخواد از جون ما؟ کار میکنم، اما به قرآن اصلاً زندگی ندارم، نه شام خوردم نه صبحانه خوردم نه ناهار خوردم هیچی تو زندگیم ندارم. صبح خانمم میگه دوتا رون مرغ بگیر بیار، قادر نیستم بخرم؛ الآن 8ماهه تو خونهام یک کیلو گوشت نتونستم بخرم، مرغ نتونستم بخرم. قادر نیستم توانایی ندارم. چرا مدیر عامل پسرهاش خانواده دارن، زندگی دارن، ما نداریم؟ 4میلیون حقوق میگیره، 600 – 700تومان ما رو نباید بدن؟!».
بهخاطر همین خشم انفجاری بود که باعث شد همین که کارگران ایران خودرو اعلام کردند بهخاطر حقوق معوقه دست به اعتصاب خواهند زد، مدیران حکومتی عقبنشینی کنند و آن را بپردازند.
کارگران معدن چادرملو نیز با اعتصاب خود کارگزاران رژیم را وادار کردند 28 کارگر زندانی را آزاد کنند.
در اصفهان نیز کارگران کارخانه پتروشیمی پلی اکریل با ایستادگی خود رژیم را مجبور کردند کلیه کارگرانی را که دستگیر کرده بود، آزاد کند.
اگر چه از ابتدای روی کارآمدن کابینهٴ آخوند روحانی، میزان دستگیریها و ایجاد رعب در بین کارگران توسط ارگانهای سرکوبگر بیشتر شده، اگر چه علی ربیعی وزیر جنایتکار کار کابینه روحانی که خود از جلادان وزارت بدنام اطلاعات و از سرکوبگران کارگران طی سالیان گذشته بوده، بهمنظور خفه کردن صدای کارگران همچون سالهای گذشته، به نیروهای سرکوبگر مجوّز حمله به کارگران و دستگیری آنها را میدهد. اما کارگران با ایستادگی خود، ترفندها و توطئههای باند روحانی را نیز بر سر خودشان خراب کردهاند. ماه گذشته کارگران شرکتهای سایا، قطران و نسوز از شرکتهای وابسته به ذوب آهن اصفهان با شعار ”روحانی _ روحانی، خجالت _خجالت ”نشان دادند که سر تسلیم در برابر سرکوب و چپاولگری باندهای حکومتی را ندارند.
استمرار اعتصاب و اعتراض در کارخانههای کفش بلا، لاستیک البرز، فازهای عسلویه، آزمایش مرودشت، پتروشیمی فجر، شهرداریهای مناطق مختلف کشور، سیمان لوشان و غیره، همه حاکی از آن است که کارگران برای به دست آوردن حقوقشان، کوتاه نمیآیند.
”الان یکساله حقوق ندادن، مدیر عامل چون دمبش کلفته، پارتی داره، تو مجلسه. من اینو میخوام بدونم آیا هر کسی پارتی داشته باشه باید سر زن و بچه مردم رو ببره؟ تو این مملکت همکارایی داریم که زندگیشون داره پاشیده میشه، نابود شدن به قرآن! چرا؟! اگر کار نیست چرا هر پسرش رو آورده هر کدوم 3میلیون 4 میلیون حقوق میبرن؟ چرا این کار رو میکنه؟ چی میخواد از جون ما؟ کار میکنم، اما به قرآن اصلاً زندگی ندارم، نه شام خوردم نه صبحانه خوردم نه ناهار خوردم هیچی تو زندگیم ندارم. صبح خانمم میگه دوتا رون مرغ بگیر بیار، قادر نیستم بخرم؛ الآن 8ماهه تو خونهام یک کیلو گوشت نتونستم بخرم، مرغ نتونستم بخرم. قادر نیستم توانایی ندارم. چرا مدیر عامل پسرهاش خانواده دارن، زندگی دارن، ما نداریم؟ 4میلیون حقوق میگیره، 600 – 700تومان ما رو نباید بدن؟!».
بهخاطر همین خشم انفجاری بود که باعث شد همین که کارگران ایران خودرو اعلام کردند بهخاطر حقوق معوقه دست به اعتصاب خواهند زد، مدیران حکومتی عقبنشینی کنند و آن را بپردازند.
کارگران معدن چادرملو نیز با اعتصاب خود کارگزاران رژیم را وادار کردند 28 کارگر زندانی را آزاد کنند.
در اصفهان نیز کارگران کارخانه پتروشیمی پلی اکریل با ایستادگی خود رژیم را مجبور کردند کلیه کارگرانی را که دستگیر کرده بود، آزاد کند.
اگر چه از ابتدای روی کارآمدن کابینهٴ آخوند روحانی، میزان دستگیریها و ایجاد رعب در بین کارگران توسط ارگانهای سرکوبگر بیشتر شده، اگر چه علی ربیعی وزیر جنایتکار کار کابینه روحانی که خود از جلادان وزارت بدنام اطلاعات و از سرکوبگران کارگران طی سالیان گذشته بوده، بهمنظور خفه کردن صدای کارگران همچون سالهای گذشته، به نیروهای سرکوبگر مجوّز حمله به کارگران و دستگیری آنها را میدهد. اما کارگران با ایستادگی خود، ترفندها و توطئههای باند روحانی را نیز بر سر خودشان خراب کردهاند. ماه گذشته کارگران شرکتهای سایا، قطران و نسوز از شرکتهای وابسته به ذوب آهن اصفهان با شعار ”روحانی _ روحانی، خجالت _خجالت ”نشان دادند که سر تسلیم در برابر سرکوب و چپاولگری باندهای حکومتی را ندارند.
استمرار اعتصاب و اعتراض در کارخانههای کفش بلا، لاستیک البرز، فازهای عسلویه، آزمایش مرودشت، پتروشیمی فجر، شهرداریهای مناطق مختلف کشور، سیمان لوشان و غیره، همه حاکی از آن است که کارگران برای به دست آوردن حقوقشان، کوتاه نمیآیند.