سخنرانی فیلیپ دوست بلازی معاون دبیرکل ملل متحد:
آقای پاتریک کندی: حالا از کسی شروع می‌کنیم که می‌تواند درباره مشکلات کمپ اشرف و کمپ لیبرتی صحبت کند او از معاونان دبیرکل ملل‌متحد است و به ما خواهد گفت که چگونه سازمان ملل‌متحد باید به پناهندگان کمپ اشرف گوش بدهد، نه به دیکتاتوری و رژیم عراق، فیلیپ دوست بلازی
فیلیپ دوست بلازی: خانم رئیس‌جمهوری، خانم رجوی گرامی، دوستان عزیز، در حمایت از ساکنان اشرف و لیبرتی و مردم شجاع ایران، مایلم سخنانم را خطاب به آنها بگویم. در حالی‌که دیکتاتوری ملایان می‌خواهد صدای آنها را در خیابانهای شهرهای ایران، خفه کند، در حالی‌که انواع فشارها به‌صورتهای مختلف به آنها وارد می‌شود، در حالی‌که حقوق‌بشر در کشور شما لگدمال می‌شود، این اجتماع بزرگ نشان می‌دهد ملت ایران ایستاده است و شورای ملی مقاومت و خانم رجوی، سمبل این مقاومت است.
ابتدا مقاومت در اشرف و لیبرتی. می‌دانم که این دو اسم چطور قلب شما را به لرزه درمی‌آورد. تجسم مردان و زنانی با کرامت انسانی، شجاع و در عین‌حال تحت تهدید بنیادگرایی مذهبی. ما این‌جا آمده‌ایم تا به شما اطمینان بدهیم که از تمامیت حفاظت جسمانی و روحی شما، حفاظت خواهیم کرد. شما قدرتی دارید که هیچ نیرویی در جهان نمی‌تواند آن را دور بزند و نادیده بگیرد.
یک معامله ناقص سبب شد که 2هزار تن از ساکنان اشرف به لیبرتی بروند، در شرایطی که دولت عراق هیچ‌یک از تعهداتش را محترم نشمرده است.
من یک سؤال دارم: آیا این زیاده‌طلبی است که از دولت عراق بخواهیم افراد ناتوان و بیمار وسایل خاص حمل و نقل خودشان را همراهشان ببرند؟ من از این سرنوشتی که برای بیماران، بیماران سخت پیش آمده، واقعاً منزجرم. من به‌عنوان معاون دبیرکل ملل‌متحد با قدرت تأکید می‌کنم که سازمان ملل‌متحد و کارمندانش باید منتهای بی‌طرفی را بدون هیچ کم و کاستی، مراعات بکنند. غیرقابل‌قبول است که رژیم تهران بر سرنوشت این قربانیان تأثیرگذار باشد. این قابل‌قبول نیست که ساکنان اشرف و لیبرتی را که در شرایطی به این سختی و در نقض کامل حقوق‌بشر به‌سر می‌برند، در برابر این انتخاب قرار داد که یا باید کشتار شوید و به کشتار تن بدهید یا به لیبرتی بروید با شرایطی که هست.
من تأکید می‌کنم و مصر هستم هنگامی که به نیویورک بازگشتم با شخص دبیرکل راجع به این وضعیت غیرقابل تحمل صحبت کنم.
آری دوستان عزیزم تا زمانی که خواستهای آنها برآورده نشده باشد، و شرایط کاملاً انسانی در لیبرتی برقرار نشده باشد، من از دوستم آنتونیو گوترز، کمیسر عالی پناهندگان می‌خواهم که لیبرتی را کمپ پناهندگان واقعی اعلام کند، و فرانسه را فرا می‌خوانم، دولت فرانسه را فرا می‌خوانم که نقش مؤثر و نیرومندی را در برقراری شرایط انسانی ایفا کند. در این‌جا از دوستان آمریکایی مان، وزیر خارجه آمریکا می‌خواهم که هر چه سریعتر رأی دادگاه آمریکا را به اجرا بگذارد.
اجرای این تصمیم، اجرای رأی دادگاه تنها می‌تواند باعث بهبود و ارتقای تصویر ایالات متحده نزد متحدانش در اروپا شود. در این‌جا می‌خواهم به مقاومان سوری درود بفرستم و به آنها سلام کنم که با فداکاری هر چه تمامتر قصد دارند دیکتاتور سوریه را کنار بزنند.
ساکنان اشرف! ساکنان لیبرتی!
امید خود را حفظ کنید ما در کنار شما هستیم. ما به کمک و حمایت شما متعهدیم. ما مصمم هستیم این نبرد را پیش ببریم، اینها ارزشهای ماست. ما اروپایی هستیم الیزابت، جرج، آلخو، ما اروپاییها به شما می‌گوییم
سلام لیبرتی! سلام اشرف! سلام آزادی!
سخنرانی اد رندل، رئیس پیشین حزب دموکرات آمریکا:
متشکرم. از همه شما بسیار بسیار متشکرم.
می‌دانید که الآن یک سال است من درگیر تلاشی برای تضمین آزادی، رهایی، عدالت و سلامتی ساکنان اشرف بوده‌ام. و در این مدت وزارت‌خارجه کشور من چیزهای زیادی به ما و جامعه بین‌المللی گفته است که صحت ندارد و قلب واقعیت است. ولی اولین چیزی که از یک دوستم شنیدم این بود که وزارت‌خارجه به من زنگ زد و گفت تو نباید خودت را درگیر موضوع مجاهدین بکنی چون آنها یک سازمان کوچک سکت هستند که تعدادشان از ۲۰۰۰نفر بیشتر نیست.
۲۰۰۰نفر فقط امشب در این‌جا در ردیف اول هستند که برخاسته‌اند. و دیدن همه شما فوق‌العاده است. وقتی برای اولین بار از من خواسته شد که در این تلاش سهیم شوم و به سایر آمریکاییهای عالی مقامی که برای ساکنان اشرف مبارزه می‌کنند، بپیوندم، من تحقیقات خیلی زیادی انجام دادم و خیلی چیزها خواندم، از هر دو وجه قضیه، ولی بعد از آن که نوار کشتار 8آوریل ۲۰۱۱ را دیدم، دیگر نیاز به دیدن هیچ چیز یا خواندن هیچ چیز دیگر نداشتم برای آن که بدانم باید درگیر حفاظت از ساکنان اشرف بشوم، به‌خصوص وقتی فهمیدم که کشورم ایالات متحده قراردادی را با تک‌تک ساکنان اشرف امضا کرده است مبنی بر این‌که اگر سلاحهایشان را تحویل بدهند، که دادند، به آنها حفاظت می‌دهد و آن را تضمین می‌کند. من آن نوار کشتار آوریل۲۰۱۱ را نگاه کردم و هیچ سرباز آمریکایی را ندیدم که از کسی حفاظت بکند. در واقع پلیس عراق را دیدم که از سلاحهای آمریکایی، کامیونهای آمریکایی و خودروهای آمریکایی برای کشتن افراد بیگناه از جمله 8 زن استفاده می‌کردند و این برای من کافی بود. حالا، من بارها و بارها گفته‌ام که عراقیها این مشکل را ایجاد کرده‌اند. هرگز دلیلی برای این‌که اشرفیها کمپ اشرف را ترک کنند، وجود نداشت. اگر آنها خواسته‌شان این بود که اشرفیها عراق را ترک کنند و به کشورهای دیگر مهاجرت بکنند، این کار را می‌شد در اشرف انجام داد و اگر این کار در اشرف انجام شده بود، تصور من این است که پروسه مهاجرت ماهها جلوتر از امروز بود. اما با این همه، به هر دلیلی، ارتش عراق اصرار کرد که آنها از اشرف خارج شوند. و ما قول دادیم، آمریکا و سازمان ملل‌متحد قول دادند این کار به‌صورتی منصفانه و با سرعت انجام شود. و ساکنان اشرف همکاری کردند. ستون بعد از ستون بعد از ستون رفتند، هر چند که دولت عراق به هیچ‌یک از قولهایش عمل نکرد. شما راجع به یادداشت تفاهم زیاد شنیده‌اید و من این یادداشت تفاهم را در دستم دارم.
نمی‌خواهم آن را برای شما بخوانم ولی می‌خواهم یک قسمت آن را بخوانم: «دولت جمهوری عراق تسهیل خواهد کرد و به ساکنان اجازه خواهد داد به خرج خودشان، وارد قراردادهای دوجانبه با پیمانکاران برای ارائه الزامات زندگی و الزامات، مانند آب، غذا، ارتباطات، نظافت، و تجهیزات حفظ و بازسازی بشوند. دولت عراق اجازه می‌دهد که ساکنان اموال منقول خود را از کمپ عراق جدید به کمپ لیبرتی منتقل کنند. دولت جمهوری عراق اجازه می‌دهد تعداد کافی خودرو برای تردد در داخل کمپ وارد شوند». این چیزی است که توسط سازمان ملل‌متحد و دولت عراق امضا شده. این یادداشت تفاهم است. آیا می‌دانید که این یادداشت تفاهم به چه درد می‌خورد؟ دولت عراق هیچ‌یک از مفاد این یادداشت تفاهم را اجرا نکرده است. ما می‌توانیم آن را پاره پاره کنیم.
مرتباً و پی‌درپی دولت عراق ساکنان اشرف را که به لیبرتی می‌رفتند از بردن اقلام انسانی پایه منع کرده است. ساکنان کولرهای خودشان را داشتند، عراقیها اجازه نمی‌دهند که آنها را ببرند. ساکنان ژنراتورهای خودشان را داشتند، عراقیها اجازه نمی‌دهند که آنها را به لیبرتی ببرند. ساکنان پیشنهاد دادند که به هزینه خودشان، لیبرتی را به سیستم آب بغداد وصل کنند، عراقیها اجازه آن را نمی‌دهند. ساکنان خواهان درست کردن سایه‌بان هستند، یا برای ایجاد سایه، درخت وارد کنند، عراقیها اجازه نمی‌دهند. چرا؟ آیا چنین چیزهایی اهداف نظامی و استراتژیکی دولت عراق را تهدید می‌کند؟ خیر. دولت عراق قصد دارد که وحشی و پست فطرت باشد تا یک فضای پرفشاری ایجاد کند و ساکنان خوب اشرف را مجبور کند کاری کنند که شاید نخواهند انجام دهند. ما باید در کنار اشرف بایستیم. اشرفیها در لیبرتی و اشرف باید بدانند که ما با آنها هستیم. باید بدانند که حمایت شما را دارند و باید بدانند که حمایت ما را دارند. من از عملکرد دولت خودم شرمنده‌ام. دولت من حفاظت ساکنان اشرف را انجام نداده است. دولت من سازمان مجاهدین را از لیست خارج نکرده است، این در حالی است که اتحادیه اروپا و انگلستان این کار را کرده‌اند، اما ما نکرده‌ایم. و دولت من منصف نبوده است. شما اظهارنظرهایی از وزارت‌خارجه می‌شنوید که تقصیر هر گونه بن‌بستی را گردن ساکنان می‌اندازند و نه دولت عراق. وقت آن است که ایالات متحده برخیزد. وقت آن است که ما کار خودمان را بکنیم و به تعهدات خودمان احترام بگذاریم. وقت آن است که سازمان ملل‌متحد مانند ملل‌متحد عمل کند و کاری کند که این پروسه که برای انتقال ساکنان اشرف به کشورهای ثالث بوده به جریان بیفتد.
وقت آن است که هر کشور برخیزد و بگوید که از انجام کاری که باید بکنند، نمی‌ترسند تا این پروسه ادامه پیدا کند و با ساکنان اشرف عادلانه رفتار شود. از همه شما خیلی خیلی متشکرم.
سخنرانی بیل ریچاردسون:
می‌خواستم به همه شما بگویم که جمعیت فوق‌العاده‌یی هستید.
و می‌خواستم از شما چند سؤال بکنم.
اولین سؤال این است، آیا شما در ایران دموکراسی می‌خواهید؟
آیا شما تغییر رژیم را در ایران می‌خواهید؟
آیا شما اپوزیسیون دموکراتیکی هستید که این کار را خواهید کرد؟
آیا شما می‌خواهید از حقوق ساکنان اشرف و کمپ لیبرتی حفاظت شود؟
آیا شما می‌خواهید مجاهدین از لیست خارج شوند؟
پس کاری که این‌جا می‌کنیم ایستادن برای تغییر دموکراتیک توسط مردم ایران و مقاومت سازمانیافته آنهاست.
می‌خواهم صحبتی با شما داشته باشم، در این باره که من در کارهایم همیشه بر این نظر بودم که مذاکره با مخالفان خود مهم است، اما در رابطه با رژیم ایران، چیزی که به آن در مذاکرات اخیر در مسکو، بین اتحادیه اروپا و آمریکا رسیدیم این است که رژیم ایران مجدداً در مقابل جامعه بین‌المللی سرپیچی می‌کند، چون می‌خواهد سلاح اتمی بسازد. پس زمان آن فرا رسیده که همه ما این واقعیت را که مذاکره با رژیم ایران به نتیجه نمی‌رسید، به‌رسمیت بشناسیم.
رژیم ایران به غنی‌سازی سوخت اتمی ادامه خواهد داد. رژیم ایران در مذاکرات به‌طور مستمر تصریح می‌کند که غنی‌سازی اورانیوم را متوقف نخواهد کرد. و این‌که گفتند غنی‌سازی 20 درصدی است، فقط تاکتیکی برای به تأخیر انداختن بوده است. ملاقات بعدی این گروه مذاکره در ژوئیه است. اما نتیجه داشتن آن غیرمحتمل است چون ما متوجه شدیم که این یک بن‌بست است.
بنابراین مذاکره با این رژیم به جایی نرسیده است. باید دنبال آلترناتیو باشیم. آلترناتیو ها بسیار گسترده هستند. یکی از آنها دخالت نظامی است که به نظرم (نتیجه آن) نامعلوم است. دیگری، ادامه تحریمهاست که ممکن است مؤثر باشد ولی این هم نامعلوم است. خبر خوب این است که از اول ژوئیه تحریمهای نفتی اتحادیه اروپا شروع می‌شود. اجازه بدهید از اتحادیه اروپا برای این تلاش شجاعانه تشکر کنیم.
و در اواخر ژوئن، آمریکا تحریم علیه بانکهای رژیم ایران را اعمال خواهد کرد، این تحریمها فقط به بانک مرکزی محدود نمی‌شود. این تحریمها مؤثر بود و تحریمها باعث شد رژیم ایران متوجه شود که جامعه بین‌المللی در مقابل آنهاست.
اما بهترین آلترناتیو، بهترین آلترناتیو برای تغییر در ایران، همان است که رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت، خانم رجوی گفته است. الزام این راه‌حل یک اپوزیسیون دموکراتیک در ایران است و این اپوزیسیون، شما هستید که در این سالن جمع شده‌اید.
مردم ایران شایسته یک دولت دموکراتیک هستند. آنها سزاوار داشتن دموکراسی و آزادی هستند. حضور این جمعیت بزرگ در این سالن بهترین گواه خواست مردم ایران برای تغییر دموکراتیک است. تغییر دموکراتیک در ایران خواست کل جهان و جامعه بین‌المللی و به سود صلح و امنیت جهانی است. کشور من، آمریکا، باید این موضوع رهبری کند. رهبران برجسته‌یی هستند که سخنرانی آنها را خواهید شنید. از حزب جمهوریخواه و دموکرات، سیاستمداران، وکلا، فرماندهان نظامی، دانشمندان، و حتی رهبران برجسته از اتحادیه اروپا، از آمریکای لاتین. و به‌زودی سخنرانی آنها را خواهید شنید.
اما کشور من باید پیام واضحی به تهران بفرستد.
اول و مهم‌تر از همه، تصمیم‌گیری در مورد لیست‌گذاری مجاهدین که در عرض 4ماه باید اتخاذ شود و مجاهدین باید از لیست خارج شوند.
دوم، رهبری آمریکا و سازمان ملل‌متحد باید خواهان حمایت از ساکنان اشرف و لیبرتی در هر حالت باشد.
الآن آخرین سوالم را می‌کنم. آخرین سوالم این است، آیا دموکراسی در ایران را الآن می‌خواهیم؟
آیا آماده‌اید پیشتاز آن باشید؟
و الآن بهترین قسمت سخنرانی‌ام: پایان!
با تشکر
سخنرانی خانم اما بونینو، معاون سنای بلژیک:
پاتریک کندی: آیا این یک امر فوق‌العاده نیست که این جنبش از رهبری خانم مریم رجوی برخوردار است که نه تنها بر اساس حقوق‌بشر بلکه به‌عنوان یک زن جنبش را هدایت می‌کند، و حالا من می‌خواهم کسی را معرفی کنم که یک رهبر عالی در ایتالیاست و مصداق همین ویژگی است و به دنیا نشان می‌دهد زنان می‌توانند مسائل مهمی مثل موضوع امروز را رهبری کنند. لطفاً از خانم اما بانینو استقبال کنید.
اما بونینو: خیلی ممنون. خیلی خوشحال کننده است که این همه زن را این‌جا می‌بینم. این در گردهماییهای سیاسی معمول نیست.
دوستان عزیر، خانمها و آقایان!
خانم رجوی عزیز یا اگر اجاز بدهید بگویم: مریم عزیز!
در حین شنیدن سخنان شما، برایم مسلم شد و در اشتیاق و اراده یی که در تک‌تک کلمات می‌دیدم و حس می‌کردم، هر چه بیشتر مطمئن شدم که اکنون زمان رهبری زنان بزرگ است.
در همین هفته و در چند روز آینده، این‌جا در پاریس یک زن بزرگ دیگر، آنگ سان سوچی که سالهاست یک مبارزه مسالمت‌آمیز می‌کند، در حال یک سفر اروپایی ست. فکر کنم که او برای شروع دموکراسی و آزادی در کشورش به این سفر آمده است. همچنین یک رهبر بزرگ دیگر، یک رهبر زن و دوست صمیمی من «ربیعه قادر» رهبری مردم ویگوری را که تحت سرکوب حکومت چین هستند، برعهده دارد. و اگر به اطرف بنگرید زنان بزرگ را در رهبری خواهید دید و یکی از آنها نزد شما است. پس به او افتخار کنید.
از سال ۲۰۰۹ اروپا نام مجاهدین را از لیست تروریستی حذف کرده و من به‌عنوان یک حزب ملی ضد خشونت و رادیکال خوشحالم که بخشی از همین نبرد برای رسیدن به همین هدف بودم و توانستم نام سازمان شما را در سال ۲۰۰۹ از لیست بردارم. الآن خبر خوب این است که سرانجام دادگاه فدرال آمریکا به هیلاری کلینتون چهار ماه مهلت داده تا تصمیم بگیرد و این یعنی گفتگوی ضد خشونت در حال پیشروی است و طبیعی است که ما هم مثل بقیه خواستار آن هستیم که این روند تسریع شود و در هر حال دارد به جلو حرکت می‌کند، پس جایی برای نومیدی نیست و فکر می‌کنم تنها اراده شماست که تغییر را مؤثر می‌کند؛ به همان‌گونه که مریم گفت. لطفاً فراموش نکنید که شما تنها نیستید. شما دوستانی در اروپا و کشورهای دیگر دارید،
تا حل نهایی مسائل در لیبرتی ما باید دفاع از رفتار انسانی و همبستگی انسانی از خود نشان دهیم. همچنین مفتخرم به شما بگویم در این‌جا هیأتی از پارلمان ایتالیا از مجلس سنا و پارلمان حضور دارند. به نوبه خودم به شما می‌گویم که حزب ما حزب ملی ضد خشونت و رادیکال در کنار شما ایستاده است. همان‌طور که در کنار تبتیها، ویگوریها و دیگر خلقهای تحت سرکوب شده در جهان ایستاده است. چرا که آزادی، مکان و مرز نمی‌شناسد. آزادی و حقوق‌بشر حقیقتاً جهانشمول هستند. پس دوستان عزیز، شما یک رهبر فوق‌العاده دارید، از او مواظبت کنید و قطعاً که او شما را در این مسیر رهبری می‌کند.
آقای پاتریک کندی: حالا از کسی شروع می‌کنیم که می‌تواند درباره مشکلات کمپ اشرف و کمپ لیبرتی صحبت کند او از معاونان دبیرکل ملل‌متحد است و به ما خواهد گفت که چگونه سازمان ملل‌متحد باید به پناهندگان کمپ اشرف گوش بدهد، نه به دیکتاتوری و رژیم عراق، فیلیپ دوست بلازی
فیلیپ دوست بلازی: خانم رئیس‌جمهوری، خانم رجوی گرامی، دوستان عزیز، در حمایت از ساکنان اشرف و لیبرتی و مردم شجاع ایران، مایلم سخنانم را خطاب به آنها بگویم. در حالی‌که دیکتاتوری ملایان می‌خواهد صدای آنها را در خیابانهای شهرهای ایران، خفه کند، در حالی‌که انواع فشارها به‌صورتهای مختلف به آنها وارد می‌شود، در حالی‌که حقوق‌بشر در کشور شما لگدمال می‌شود، این اجتماع بزرگ نشان می‌دهد ملت ایران ایستاده است و شورای ملی مقاومت و خانم رجوی، سمبل این مقاومت است.
ابتدا مقاومت در اشرف و لیبرتی. می‌دانم که این دو اسم چطور قلب شما را به لرزه درمی‌آورد. تجسم مردان و زنانی با کرامت انسانی، شجاع و در عین‌حال تحت تهدید بنیادگرایی مذهبی. ما این‌جا آمده‌ایم تا به شما اطمینان بدهیم که از تمامیت حفاظت جسمانی و روحی شما، حفاظت خواهیم کرد. شما قدرتی دارید که هیچ نیرویی در جهان نمی‌تواند آن را دور بزند و نادیده بگیرد.
یک معامله ناقص سبب شد که 2هزار تن از ساکنان اشرف به لیبرتی بروند، در شرایطی که دولت عراق هیچ‌یک از تعهداتش را محترم نشمرده است.
من یک سؤال دارم: آیا این زیاده‌طلبی است که از دولت عراق بخواهیم افراد ناتوان و بیمار وسایل خاص حمل و نقل خودشان را همراهشان ببرند؟ من از این سرنوشتی که برای بیماران، بیماران سخت پیش آمده، واقعاً منزجرم. من به‌عنوان معاون دبیرکل ملل‌متحد با قدرت تأکید می‌کنم که سازمان ملل‌متحد و کارمندانش باید منتهای بی‌طرفی را بدون هیچ کم و کاستی، مراعات بکنند. غیرقابل‌قبول است که رژیم تهران بر سرنوشت این قربانیان تأثیرگذار باشد. این قابل‌قبول نیست که ساکنان اشرف و لیبرتی را که در شرایطی به این سختی و در نقض کامل حقوق‌بشر به‌سر می‌برند، در برابر این انتخاب قرار داد که یا باید کشتار شوید و به کشتار تن بدهید یا به لیبرتی بروید با شرایطی که هست.
من تأکید می‌کنم و مصر هستم هنگامی که به نیویورک بازگشتم با شخص دبیرکل راجع به این وضعیت غیرقابل تحمل صحبت کنم.
آری دوستان عزیزم تا زمانی که خواستهای آنها برآورده نشده باشد، و شرایط کاملاً انسانی در لیبرتی برقرار نشده باشد، من از دوستم آنتونیو گوترز، کمیسر عالی پناهندگان می‌خواهم که لیبرتی را کمپ پناهندگان واقعی اعلام کند، و فرانسه را فرا می‌خوانم، دولت فرانسه را فرا می‌خوانم که نقش مؤثر و نیرومندی را در برقراری شرایط انسانی ایفا کند. در این‌جا از دوستان آمریکایی مان، وزیر خارجه آمریکا می‌خواهم که هر چه سریعتر رأی دادگاه آمریکا را به اجرا بگذارد.
اجرای این تصمیم، اجرای رأی دادگاه تنها می‌تواند باعث بهبود و ارتقای تصویر ایالات متحده نزد متحدانش در اروپا شود. در این‌جا می‌خواهم به مقاومان سوری درود بفرستم و به آنها سلام کنم که با فداکاری هر چه تمامتر قصد دارند دیکتاتور سوریه را کنار بزنند.
ساکنان اشرف! ساکنان لیبرتی!
امید خود را حفظ کنید ما در کنار شما هستیم. ما به کمک و حمایت شما متعهدیم. ما مصمم هستیم این نبرد را پیش ببریم، اینها ارزشهای ماست. ما اروپایی هستیم الیزابت، جرج، آلخو، ما اروپاییها به شما می‌گوییم
سلام لیبرتی! سلام اشرف! سلام آزادی!
سخنرانی اد رندل، رئیس پیشین حزب دموکرات آمریکا:
متشکرم. از همه شما بسیار بسیار متشکرم.
می‌دانید که الآن یک سال است من درگیر تلاشی برای تضمین آزادی، رهایی، عدالت و سلامتی ساکنان اشرف بوده‌ام. و در این مدت وزارت‌خارجه کشور من چیزهای زیادی به ما و جامعه بین‌المللی گفته است که صحت ندارد و قلب واقعیت است. ولی اولین چیزی که از یک دوستم شنیدم این بود که وزارت‌خارجه به من زنگ زد و گفت تو نباید خودت را درگیر موضوع مجاهدین بکنی چون آنها یک سازمان کوچک سکت هستند که تعدادشان از ۲۰۰۰نفر بیشتر نیست.
۲۰۰۰نفر فقط امشب در این‌جا در ردیف اول هستند که برخاسته‌اند. و دیدن همه شما فوق‌العاده است. وقتی برای اولین بار از من خواسته شد که در این تلاش سهیم شوم و به سایر آمریکاییهای عالی مقامی که برای ساکنان اشرف مبارزه می‌کنند، بپیوندم، من تحقیقات خیلی زیادی انجام دادم و خیلی چیزها خواندم، از هر دو وجه قضیه، ولی بعد از آن که نوار کشتار 8آوریل ۲۰۱۱ را دیدم، دیگر نیاز به دیدن هیچ چیز یا خواندن هیچ چیز دیگر نداشتم برای آن که بدانم باید درگیر حفاظت از ساکنان اشرف بشوم، به‌خصوص وقتی فهمیدم که کشورم ایالات متحده قراردادی را با تک‌تک ساکنان اشرف امضا کرده است مبنی بر این‌که اگر سلاحهایشان را تحویل بدهند، که دادند، به آنها حفاظت می‌دهد و آن را تضمین می‌کند. من آن نوار کشتار آوریل۲۰۱۱ را نگاه کردم و هیچ سرباز آمریکایی را ندیدم که از کسی حفاظت بکند. در واقع پلیس عراق را دیدم که از سلاحهای آمریکایی، کامیونهای آمریکایی و خودروهای آمریکایی برای کشتن افراد بیگناه از جمله 8 زن استفاده می‌کردند و این برای من کافی بود. حالا، من بارها و بارها گفته‌ام که عراقیها این مشکل را ایجاد کرده‌اند. هرگز دلیلی برای این‌که اشرفیها کمپ اشرف را ترک کنند، وجود نداشت. اگر آنها خواسته‌شان این بود که اشرفیها عراق را ترک کنند و به کشورهای دیگر مهاجرت بکنند، این کار را می‌شد در اشرف انجام داد و اگر این کار در اشرف انجام شده بود، تصور من این است که پروسه مهاجرت ماهها جلوتر از امروز بود. اما با این همه، به هر دلیلی، ارتش عراق اصرار کرد که آنها از اشرف خارج شوند. و ما قول دادیم، آمریکا و سازمان ملل‌متحد قول دادند این کار به‌صورتی منصفانه و با سرعت انجام شود. و ساکنان اشرف همکاری کردند. ستون بعد از ستون بعد از ستون رفتند، هر چند که دولت عراق به هیچ‌یک از قولهایش عمل نکرد. شما راجع به یادداشت تفاهم زیاد شنیده‌اید و من این یادداشت تفاهم را در دستم دارم.
نمی‌خواهم آن را برای شما بخوانم ولی می‌خواهم یک قسمت آن را بخوانم: «دولت جمهوری عراق تسهیل خواهد کرد و به ساکنان اجازه خواهد داد به خرج خودشان، وارد قراردادهای دوجانبه با پیمانکاران برای ارائه الزامات زندگی و الزامات، مانند آب، غذا، ارتباطات، نظافت، و تجهیزات حفظ و بازسازی بشوند. دولت عراق اجازه می‌دهد که ساکنان اموال منقول خود را از کمپ عراق جدید به کمپ لیبرتی منتقل کنند. دولت جمهوری عراق اجازه می‌دهد تعداد کافی خودرو برای تردد در داخل کمپ وارد شوند». این چیزی است که توسط سازمان ملل‌متحد و دولت عراق امضا شده. این یادداشت تفاهم است. آیا می‌دانید که این یادداشت تفاهم به چه درد می‌خورد؟ دولت عراق هیچ‌یک از مفاد این یادداشت تفاهم را اجرا نکرده است. ما می‌توانیم آن را پاره پاره کنیم.
مرتباً و پی‌درپی دولت عراق ساکنان اشرف را که به لیبرتی می‌رفتند از بردن اقلام انسانی پایه منع کرده است. ساکنان کولرهای خودشان را داشتند، عراقیها اجازه نمی‌دهند که آنها را ببرند. ساکنان ژنراتورهای خودشان را داشتند، عراقیها اجازه نمی‌دهند که آنها را به لیبرتی ببرند. ساکنان پیشنهاد دادند که به هزینه خودشان، لیبرتی را به سیستم آب بغداد وصل کنند، عراقیها اجازه آن را نمی‌دهند. ساکنان خواهان درست کردن سایه‌بان هستند، یا برای ایجاد سایه، درخت وارد کنند، عراقیها اجازه نمی‌دهند. چرا؟ آیا چنین چیزهایی اهداف نظامی و استراتژیکی دولت عراق را تهدید می‌کند؟ خیر. دولت عراق قصد دارد که وحشی و پست فطرت باشد تا یک فضای پرفشاری ایجاد کند و ساکنان خوب اشرف را مجبور کند کاری کنند که شاید نخواهند انجام دهند. ما باید در کنار اشرف بایستیم. اشرفیها در لیبرتی و اشرف باید بدانند که ما با آنها هستیم. باید بدانند که حمایت شما را دارند و باید بدانند که حمایت ما را دارند. من از عملکرد دولت خودم شرمنده‌ام. دولت من حفاظت ساکنان اشرف را انجام نداده است. دولت من سازمان مجاهدین را از لیست خارج نکرده است، این در حالی است که اتحادیه اروپا و انگلستان این کار را کرده‌اند، اما ما نکرده‌ایم. و دولت من منصف نبوده است. شما اظهارنظرهایی از وزارت‌خارجه می‌شنوید که تقصیر هر گونه بن‌بستی را گردن ساکنان می‌اندازند و نه دولت عراق. وقت آن است که ایالات متحده برخیزد. وقت آن است که ما کار خودمان را بکنیم و به تعهدات خودمان احترام بگذاریم. وقت آن است که سازمان ملل‌متحد مانند ملل‌متحد عمل کند و کاری کند که این پروسه که برای انتقال ساکنان اشرف به کشورهای ثالث بوده به جریان بیفتد.
وقت آن است که هر کشور برخیزد و بگوید که از انجام کاری که باید بکنند، نمی‌ترسند تا این پروسه ادامه پیدا کند و با ساکنان اشرف عادلانه رفتار شود. از همه شما خیلی خیلی متشکرم.
سخنرانی بیل ریچاردسون:
می‌خواستم به همه شما بگویم که جمعیت فوق‌العاده‌یی هستید.
و می‌خواستم از شما چند سؤال بکنم.
اولین سؤال این است، آیا شما در ایران دموکراسی می‌خواهید؟
آیا شما تغییر رژیم را در ایران می‌خواهید؟
آیا شما اپوزیسیون دموکراتیکی هستید که این کار را خواهید کرد؟
آیا شما می‌خواهید از حقوق ساکنان اشرف و کمپ لیبرتی حفاظت شود؟
آیا شما می‌خواهید مجاهدین از لیست خارج شوند؟
پس کاری که این‌جا می‌کنیم ایستادن برای تغییر دموکراتیک توسط مردم ایران و مقاومت سازمانیافته آنهاست.
می‌خواهم صحبتی با شما داشته باشم، در این باره که من در کارهایم همیشه بر این نظر بودم که مذاکره با مخالفان خود مهم است، اما در رابطه با رژیم ایران، چیزی که به آن در مذاکرات اخیر در مسکو، بین اتحادیه اروپا و آمریکا رسیدیم این است که رژیم ایران مجدداً در مقابل جامعه بین‌المللی سرپیچی می‌کند، چون می‌خواهد سلاح اتمی بسازد. پس زمان آن فرا رسیده که همه ما این واقعیت را که مذاکره با رژیم ایران به نتیجه نمی‌رسید، به‌رسمیت بشناسیم.
رژیم ایران به غنی‌سازی سوخت اتمی ادامه خواهد داد. رژیم ایران در مذاکرات به‌طور مستمر تصریح می‌کند که غنی‌سازی اورانیوم را متوقف نخواهد کرد. و این‌که گفتند غنی‌سازی 20 درصدی است، فقط تاکتیکی برای به تأخیر انداختن بوده است. ملاقات بعدی این گروه مذاکره در ژوئیه است. اما نتیجه داشتن آن غیرمحتمل است چون ما متوجه شدیم که این یک بن‌بست است.
بنابراین مذاکره با این رژیم به جایی نرسیده است. باید دنبال آلترناتیو باشیم. آلترناتیو ها بسیار گسترده هستند. یکی از آنها دخالت نظامی است که به نظرم (نتیجه آن) نامعلوم است. دیگری، ادامه تحریمهاست که ممکن است مؤثر باشد ولی این هم نامعلوم است. خبر خوب این است که از اول ژوئیه تحریمهای نفتی اتحادیه اروپا شروع می‌شود. اجازه بدهید از اتحادیه اروپا برای این تلاش شجاعانه تشکر کنیم.
و در اواخر ژوئن، آمریکا تحریم علیه بانکهای رژیم ایران را اعمال خواهد کرد، این تحریمها فقط به بانک مرکزی محدود نمی‌شود. این تحریمها مؤثر بود و تحریمها باعث شد رژیم ایران متوجه شود که جامعه بین‌المللی در مقابل آنهاست.
اما بهترین آلترناتیو، بهترین آلترناتیو برای تغییر در ایران، همان است که رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت، خانم رجوی گفته است. الزام این راه‌حل یک اپوزیسیون دموکراتیک در ایران است و این اپوزیسیون، شما هستید که در این سالن جمع شده‌اید.
مردم ایران شایسته یک دولت دموکراتیک هستند. آنها سزاوار داشتن دموکراسی و آزادی هستند. حضور این جمعیت بزرگ در این سالن بهترین گواه خواست مردم ایران برای تغییر دموکراتیک است. تغییر دموکراتیک در ایران خواست کل جهان و جامعه بین‌المللی و به سود صلح و امنیت جهانی است. کشور من، آمریکا، باید این موضوع رهبری کند. رهبران برجسته‌یی هستند که سخنرانی آنها را خواهید شنید. از حزب جمهوریخواه و دموکرات، سیاستمداران، وکلا، فرماندهان نظامی، دانشمندان، و حتی رهبران برجسته از اتحادیه اروپا، از آمریکای لاتین. و به‌زودی سخنرانی آنها را خواهید شنید.
اما کشور من باید پیام واضحی به تهران بفرستد.
اول و مهم‌تر از همه، تصمیم‌گیری در مورد لیست‌گذاری مجاهدین که در عرض 4ماه باید اتخاذ شود و مجاهدین باید از لیست خارج شوند.
دوم، رهبری آمریکا و سازمان ملل‌متحد باید خواهان حمایت از ساکنان اشرف و لیبرتی در هر حالت باشد.
الآن آخرین سوالم را می‌کنم. آخرین سوالم این است، آیا دموکراسی در ایران را الآن می‌خواهیم؟
آیا آماده‌اید پیشتاز آن باشید؟
و الآن بهترین قسمت سخنرانی‌ام: پایان!
با تشکر
سخنرانی خانم اما بونینو، معاون سنای بلژیک:
پاتریک کندی: آیا این یک امر فوق‌العاده نیست که این جنبش از رهبری خانم مریم رجوی برخوردار است که نه تنها بر اساس حقوق‌بشر بلکه به‌عنوان یک زن جنبش را هدایت می‌کند، و حالا من می‌خواهم کسی را معرفی کنم که یک رهبر عالی در ایتالیاست و مصداق همین ویژگی است و به دنیا نشان می‌دهد زنان می‌توانند مسائل مهمی مثل موضوع امروز را رهبری کنند. لطفاً از خانم اما بانینو استقبال کنید.
اما بونینو: خیلی ممنون. خیلی خوشحال کننده است که این همه زن را این‌جا می‌بینم. این در گردهماییهای سیاسی معمول نیست.
دوستان عزیر، خانمها و آقایان!
خانم رجوی عزیز یا اگر اجاز بدهید بگویم: مریم عزیز!
در حین شنیدن سخنان شما، برایم مسلم شد و در اشتیاق و اراده یی که در تک‌تک کلمات می‌دیدم و حس می‌کردم، هر چه بیشتر مطمئن شدم که اکنون زمان رهبری زنان بزرگ است.
در همین هفته و در چند روز آینده، این‌جا در پاریس یک زن بزرگ دیگر، آنگ سان سوچی که سالهاست یک مبارزه مسالمت‌آمیز می‌کند، در حال یک سفر اروپایی ست. فکر کنم که او برای شروع دموکراسی و آزادی در کشورش به این سفر آمده است. همچنین یک رهبر بزرگ دیگر، یک رهبر زن و دوست صمیمی من «ربیعه قادر» رهبری مردم ویگوری را که تحت سرکوب حکومت چین هستند، برعهده دارد. و اگر به اطرف بنگرید زنان بزرگ را در رهبری خواهید دید و یکی از آنها نزد شما است. پس به او افتخار کنید.
از سال ۲۰۰۹ اروپا نام مجاهدین را از لیست تروریستی حذف کرده و من به‌عنوان یک حزب ملی ضد خشونت و رادیکال خوشحالم که بخشی از همین نبرد برای رسیدن به همین هدف بودم و توانستم نام سازمان شما را در سال ۲۰۰۹ از لیست بردارم. الآن خبر خوب این است که سرانجام دادگاه فدرال آمریکا به هیلاری کلینتون چهار ماه مهلت داده تا تصمیم بگیرد و این یعنی گفتگوی ضد خشونت در حال پیشروی است و طبیعی است که ما هم مثل بقیه خواستار آن هستیم که این روند تسریع شود و در هر حال دارد به جلو حرکت می‌کند، پس جایی برای نومیدی نیست و فکر می‌کنم تنها اراده شماست که تغییر را مؤثر می‌کند؛ به همان‌گونه که مریم گفت. لطفاً فراموش نکنید که شما تنها نیستید. شما دوستانی در اروپا و کشورهای دیگر دارید،
تا حل نهایی مسائل در لیبرتی ما باید دفاع از رفتار انسانی و همبستگی انسانی از خود نشان دهیم. همچنین مفتخرم به شما بگویم در این‌جا هیأتی از پارلمان ایتالیا از مجلس سنا و پارلمان حضور دارند. به نوبه خودم به شما می‌گویم که حزب ما حزب ملی ضد خشونت و رادیکال در کنار شما ایستاده است. همان‌طور که در کنار تبتیها، ویگوریها و دیگر خلقهای تحت سرکوب شده در جهان ایستاده است. چرا که آزادی، مکان و مرز نمی‌شناسد. آزادی و حقوق‌بشر حقیقتاً جهانشمول هستند. پس دوستان عزیز، شما یک رهبر فوق‌العاده دارید، از او مواظبت کنید و قطعاً که او شما را در این مسیر رهبری می‌کند.
