این روزها بحران‌های مختلف حاکمیت آخوندی را دربرگرفته است. از قیام و خیزش جوانان در شهرهای مختلف کشور تا اعتصاب‌های گسترده و فراگیر و بحران اقتصادی و تحریم‌ها. اما سؤال این است که در میان این مشکلات، اصلی‌ترین چالش برای رژیم چیست؟
جواب این سؤال به‌صورت‌های مختلف در بیانات مهره‌های ریز و درشت حاکمیت طرح می‌شود.
جواب آنها هم به این خاطر است که چون این سؤال خیلی بزرگ و غیرقابل انکار است، اما باز هم رسمش را می‌گویند ولی تلاش می‌کنند تا آنجا که می‌شود اسمش را نیاورند.
عبدالکریم حسین‌زاده، نماینده مجلس ارتجاع، در جلسه ۱۶مرداد ۹۷ مشکل را در استمرار قیام می‌‌داند و ابراز نگرانی می‌کند که نمی‌داند این قیام حاکمیت را به کدام سو می‌برد: «مدتی است که از دیماه گذشته تا به امروز اعتراضاتی را در کشور شاهدیم این مسیری که دارد طی می‌شود و اعتراضات شکل‌گرفته در درون جامعه مسیر انتهایی‌اش و ختم‌شونده آن کجا می‌خواهد باشد»؟
اما آخوند احمد خاتمی، سخنگوی خبرگان ارتجاع، ظاهراً از قیام و استمرار آن چندان نگران نیست. او مشکل را در جای دیگری می‌بیند: «نکته‌ای که در این جلسه تصریح شد گفته شود و از ناحیه هیأت‌رئیسه عرض می‌کنم این‌که ما مشکلات مردم را با تمام وجودمان درک می‌کنیم در بین مردم هستیم مشکلات معیشتی مردم و گرفتاری‌هایی که مردم دارند حرفی که داشتیم این‌که مردم بصیر ما هوشیار باشند که ضدانقلاب سوار بر این خواسته‌های حق‌شان نشود».(تلویزیون شبکه یک ۱۶مرداد ۹۷)
آخوند احمد خاتمی منظورش از «ضدانقلاب» را مشخص نکرد. ولی آخوند محسن غرویان که همراه برخی از اصلاح‌طلبان سراسیمه به صحنه آمده گفت: در خارج کشور مجاهدین به صحنه می‌آیند و می‌خواهند از این شرایط سوء‌استفاده کنند». (سایت جماران ۱۶مرداد ۹۷)
ابراز نگرانی از مجاهدین تا بالاترین سطوح سپاه پاسداران را هم فراگرفته. پاسدار علی قاسمی از سرکردگان سپاه در خراسان گفت: «ما مشکل مجاهدین داریم. باید مراقب آنها باشیم و غفلت نورزیم. وی گفت: «آنها در برخی سازمان‌ها، رده‌های سپاه و در بین روحانیت نفوذ کردند».(خبرگزاری بسیج ۱۶مرداد ۹۷)
اما عباس عبدی از مهره‌های باند اصلاح‌طلب در روز ۱۶مرداد علاوه بر ابراز نگرانی از استمرار قیام بر ۲نکته دیگر هم دست گذاشت. «سازماندهی» و «برنامه‌ریزی».
وی درباره شکل‌گیری مجدد تجمعات اعتراضی از جمله گفت: «این اعتراضات کمابیش در ادامه اعتراضات دیماه گذشته و تا حدودی با همان وضعیت است، اما این احتمال وجود دارد که در مقایسه با اعتراضات دیماه، سازمان‌‌یافته‌تر و با مقدمات بیشتری رخ داده باشد. بنابراین اعتراضات اخیر، ترکیبی از نارضایتی‌های مردم و برنامه‌ریزی‌هایی است که توسط گروه‌های سیاسی از خارج طراحی و اجرا می‌شود». (خبرگزاری ایسنا ۱۵مرداد ۹۷)
در کانون وحشت این مهره‌های حکومتی، مجاهدین قرار دارند که با «سازماندهی» و «برنامه‌ریزی» به قیام استمرار داده‌اند. ابعاد وحشت آنها تا جایی است که علی خرم، دیپلمات سابق رژیم، با اشاره به این‌که «از دیماه گذشته تاکنون نارضایتی به‌صورت علنی هست و حتی شعارهای ساختارشکنانه مطرح می‌شود و میزان نارضایتی بالاست». به روحانی گوشزد می‌کند: «باید مذاکره با دونالد ترامپ را از این زاویه نگاه کرد که چقدر برای بازگشت آرامش به کشور به ما فرصت می‌دهد».(روزنامه آرمان ۱۶مرداد ۹۷)
اظهارات فوق بسیار گویا است و هم‌چنان که از این اظهارات برمی‌آید تماماً وحشت از مجاهدین، سازماندهی آنها برای قیام و براندازی حکومت آخوندی است.
آخوند حسن نوروزی، نماینده مجلس ارتجاع، هنگام استیضاح وزیر کار روحانی گفت: «بعضی‌ها می‌گویند که مجاهدین دارند دعوت می‌کنند به تظاهرات و غیره. خوب مجاهدین دعوت به تظاهرات می‌کنند بیجا دعوت می‌کنند».
وحشت این نماینده مجلس آخوندی را ربیعی، وزیر کار روحانی، به شکل روشن‌تری بیان کرد و در همان جلسه مجلس ارتجاع قبل از برکناریش با اشاره به رژه میلیشیای مجاهد خلق در سال ۵۹ گفت: «من ۴۰سال خدمت کردم در این ۴۰سال بحران‌های زیادی دیدم. یادم است یک روز در تهران ۱۲۰۰۰نفر میلیشیا در توپخانه رژه می‌رفتند. در هر شهری ۱۰۰۰تا میلیشیا رژه رفتند».
بی‌دلیل نیست که آن سرکرده سپاه(علی قاسمی) به نیروهای وارفته سپاه و بسیج توصیه و تأکید می‌کند که نظام و نیروهای سپاه و بسیج آن «مشکل مجاهدین» دارند و باید «مراقب آنها» باشند.
عباس عبدی هم نگران «سازماندهی و برنامه‌ریزی و طراحی» برای براندازی نظام است و...
